|
De wolken zijn uitgeregend en maken plaats voor een alles overheersende zon en daardoor is er ook een hemelsblauwe lucht te zien. Dat is mooier dan de stralend diepblauwe ogen van de filmacteur Paul Newman (1925-2008), ook regisseur, filmproducent, autocoureur en vooral filantroop door zijn stichtingen speciaal voor terminaal zieke kinderen en voor projecten rond genezing van drugverslaafden. Ironisch genoeg waren die schone blauwe ogen 'kleurenblind'. Tot zover deze terugblik op die mooie man van het Witte Doek. Het is droog weer maar de wind is nog niet uitgeraasd. Die heeft nog té veel energie om stilletjes te gaan liggen (70km/u). In Oostende zal al het bekend volk voor het Filmfest, dat vandaag begint, elkaar moeten ondersteunen om niet op het strand gewaaid te worden. Zoals gewoonlijk begint het officiële gedeelte met sterrenlegging op de Dijk, in de Koningin der Badsteden, ter hoogte van de gestutte en gesteunde oude Koninklijke Gaanderijen. Geconstrueerd ten tijde van de geliefde koning die ons land van veel gigantische bouwerken en veel geld, voorzag. Nu staat dat allemaal in steigers te verloederen en moeten zelfs de steigers hernieuwd worden. Zó lang duren al de reparaties aan die gigantische projecten van begin 20e eeuw. Maar ik wilde over de zoveelste 'ster' schrijven die al die kaduke dijkstenen kunnen vervangen. Binnenkort kan ik wandelen en zet ik mijn edele voeten op de naam van de vele Vips die ons land rijk is, van aan het casino tot de Venetiaanse Gaanderijen. Iedereen die ooit op een aftiteling van serie of film kwam in België, krijgt zo'n ster à la Hollywood Boulevard 'Walk of Fame'. Ik kan dus echt wel letterlijk trappen op bekend Vlaanderen. Op dat overdekte wandelpad aan het strand zullen ook wel een paar gedichten te lezen zijn. Waarschijnlijk hangen er wel een paar tussen van Stijn De Paepe (1979-2022) of van Loftojoe, die kleine fijne gedichtjes zet op 'Instagram'. Zoals mijn maat van jaren (Marc sinds 1969) ook ten berde bracht, in de humaniora waren er nog lessen dictie en voordragen. Dat laatste was dan bestemd om vooraan in de klas, op het verhoog, met gebaren en intonatie aan te geven aan de leraar en klasgenoten, dat men verstond wat de schrijver met afgekorte en onbekende woorden, moeilijke zinnen, anders opgebouwde zinnen die men in de lessen spraakkunst kreeg, aantonen dat we de woorden en de zinnen van de poeet begrepen. Zoals stukken van buiten leren, opzeggen en voordragen van "Mei" van Herman Gorter (1864-1927) of "Krinkelende Winklende Waterding" van Guido Gezelle (1830-1899), en van nog ontelbare andere woordvirtuozen die poëzie schreven. Ik vind gedichten schrijven en lezen een vrij moeilijke discipline in ons taalgebied. Nu nog eventjes naar de songs van Melanie (1947-2024) luisteren: "Beautiful People" en "Lay Down" dat ik straks ga doen na mijn lunch. Tot morgen
|
