|
Ik ben mijn laatste vakantieganger aan het Oostendse station gaan afzetten. Ondertussen heb ik nog eens goed gekeken naar de strooien en houten buste van Ensor, gemaakt door Maxime Van Besien. Het is gelijkend, voor zover ik dat kan uitmaken, want de echte seigneur, baron en schilder James Ensor, heb ik natuurlijk nooit gekend. Het is mooi. Voilà, einde van de krokusvakantie en meteen hangen de gele frêle bloemekes van het plantje ook slap. Zoals Bram vertelde en Jacotte gisteren bevestigde was het deze morgen een gordijn van natte druppels. Zoals de weermann/vrouw het zegden, kon de lunch vandaag onmogelijk in openlucht genuttigd worden. We moesten overdekte oorden opzoeken. We zijn avontuurlijk aangelegd en daarom kozen we gisteren eens een andere lokatie dan gewente om deze Belgische Noordzee-lekkernij, de garnalenkroket, te verorberen. Op de buienradar zag ik evenwel dat het rond de middag, het uur waarop we een tafel hadden gereserveerd, zou stoppen met regenen en dat deed het inderdaad. We kwamen droog in het restaurant toe. Daarna konden we nog een heerlijke dijkwandeling maken en de gezonde zeelucht opsnuiven. Vooral van belang voor mijn logé die weer de stadslucht moet inademen. Waren het betere kroketten dan op onze gewone plek? Moeilijk te zeggen, ik had het lastig met de muziek in het restaurant. Goed voor deze keer, niet voor een volgende lunch. De week en de zogenaamde rustdag zit erop, en ik voel wel dat ik veel bezigheden heb gehad die anders zijn dan een gewone week. Veel logés, veel bezoek (de vrienden met extra lectuur), veel eters, veel gebabbel, veel op stap, veel lawaai buiten van de andere vakantiegangers. Ook de hond is er moe van, die is al in zijn nest gekropen. Straks ga ik ook even rusten. Morgen zal terug een drukke dag zijn met metsers die een stukje van de gevel komen opvoegen. Daarna pas kan ik bekomen en met plezier terugdenken aan al mijn bezoekers tot de volgende invasie tijdens het paasverlof. Tot morgen
|
