Ik  weet niet meer of de weervrouw gesproken heeft over stormwinden, in ieder geval is het zéér onstuimig weer. Ik werd van mijn sokkel geblazen toen ik buiten kwam deze morgen, verschillende bloempotten waren omver gewaaid en de hond zijn flappies zijn naar de achterkant van zijn kop gevlogen. Hij was rap terug binnen, het ging er een beetje té heftig aan toe. Ik heb gisterenavond genoten van het 'feel good' programma "De Droomfabriek". Het was voorlopig de laatste aflevering en ik kijk uit naar volgend jaar om de dromen van groot en klein te zien uitkomen. Met 'Grassie/Jules' en spring in't veld Sam, werd de actie van 'Maai m(ei)ij niet' op gang gezongen met de klassieker "Laat het gras maar groeien" geruggesteund door het koor 'Koorniegoe'. Kind tevreden en ook heel wat mannen/vrouwen die weer een maandje kunnen gespeend blijven van een zwaar tuinkarwei. Wat me de laatste tijd is opgevallen is dat er een heleboel straffe jonge madammen op de beeldbuis verschijnen naast de gevestigde waarden van presentatoren, zangers, entertainers, actrices, verslaggevers...Ik denk bijvoorbeeld aan Siska, Maaike, Fien, Gloria, Pommelien, Camille, Jacotte, Tess, Astrid (niet Coppens maar Demeure),....Stilaan komt er bij de Openbare Omroep een gelijke bezetting van vrouw/man en dat is een zeer positieve evolutie. Het was gisteren een fijne afsluiter van de dag. Om trouw te blijven aan mijn voornemen om te proberen iedere dag iets nieuws te leren en iets ouds te herinneren, is er voor het eerste item, de 'Big Mac Index'. Dat is eigenlijk een heel handig gegeven dat voor iedereen te hanteren valt wie met de vraag zit: hoe verhoudt zich de euro tot de plaatselijke munt of voeding of dranken...Een goed principe omdat 'all over the world' een 'Mc Donald' aanwezig is en waar de 'Big Macs' op dezelfde manier worden bereidt en met dezelfde ingrediënten worden klaargemaakt. Hier kost bv een Big Mac 5€ en in Vietnam 2,5€, dan is het simpel om te zeggen dat de duurte van leven ginds ± de helft is van hier!. Iets ouds was dan weer: de Europese Dag van het Ambachtelijke IJs. Mijn verste herinnering reikt dat mijn vader een mengtrommel had die in een ton met ijsblokken stond en met een hengel de vanillepap moest draaien tot die opgesteven was. Die ijsblokken werden besteld en gekocht bij een café op de hoek, dat het 'Oud Rethorica' noemde en onder de kertoren stond. Tijden veranderen, de nieuwste ijsmachines kan men nu in miniversies aankopen voor thuisgebruik, of ik ga gewoon naar een ijskraam waar 'ambachtelijk ijs' wordt verkocht of ik breng wat dozen vanille-ijs mee uit het grootwarenhuis en bewaar dat in de diepries om me regelmatig een grote portie op te scheppen. Dat ga ik seffens doen, terwijl ik naar de koers kijk. Tot morgen