|
Ik ben een beetje van de schrik bekomen van mijn kortstondige gevangenschap in eigen huis. Het toeval wilde dat een kleinzoon een volleybaltornooi had in Torhout. Mijn zoon en zijn zoon vonden het daarom raadzaam wat dichterbij die stad te overnachten en werden met open armen door mij, zijn mama en zijn oma, ontvangen. Omdat mijn jongste nogal een handige Harry is, zoals een Rogerke van het teeveeke die alles kan en kunnen fixen, was dat een welkom bezoek. En inderdaad, na een goed uur, zat mijn deurklink weer vast aan zijn tegenhanger en onontbeerlijke tweede deel, en is alles weer een goed geheel. Met dank aan de inbus-sleutels en de V40 spuitbus. Ik heb er een gezellige avond aan overgehouden en deze morgen een babbel aan de ontbijttafel. Eind goed, al goed. Ondertussen zit ik nu wel te wachten op het beloofde goede en warme weer, dat toch nog niet voor vandaag zal zijn. Ik amuseer ik me in de tuin door met mijn gsm rond te lopen, omdat ik daar de app Obsidentify heb op geïnstalleerd. Fotootjes nemen van al wat leeft en beweegt en hun juiste benaming leren kennen. Omdat ik zeker wilde weten dat er geen hoornaars in mijn tuin zitten, fotografeerde ik wel de echt gigantische en lawaaierige hommels, die meer dan 2cm groot zijn en met uitgestrekte vleugels wel 4 cm zijn, en op de roze ribes zitten te snoepen. Het blijken 'aardhommels' te zijn, 'bombus terrestris' ook weeral een invasieve soort. Zij hebben een antenne die de bezochte bloemen en dus hun nectar reeds kwijt zijn, kunnen onderscheiden van de niet bezochte bloemen. Kwestie van zeer efficiënt te vliegen en te verzamelen. Toen begon het te regenen en ben ik maar naar binnen geslopen. Er was nog genoeg lectuur voorhanden in de krant, vooral het sportnieuws. De zoveelste tuimelperte in het peloton, dat nu stillekesaan al zijn kopmannen en favorieten moet missen. Spijtig voor de gekwetsten, maar zo kunnen de mannen die voor zogenaamde kopmannen een ganse dag moeten zwoegen, ook eens met de lauwerkransen gaan lopen die ze ook echt wel verdienen. Dan kunnen ook zij eens zingen "We are the Champions" van Queen. Maar vandaag zal het voornamellijk de cd van ABBA Gold zijn dat ik zal meezingen: Agnetha is jarig. Niet alleen haar verjaardag, maar morgen is het exact 50 jaar geleden dat hun "Waterloo" het Eurovisiesongfestival in Brighton won. Een legendarisch optreden en een mijlpaal in de muziekgeschiedenis. Tot morgen
|
