Een nieuwe week is van start gegaan: week 20. Voor de verandering, start deze maandag 'grijs en warm'. Na de echte lentedagen, van donderdag tot en met zondag, is er alleen een aangename temperatuur overgebleven. Over 18°C is niet te klagen en als er al eens een buitje zou vallen, is dat welkom voor mijn pas geplante witte pelargoniums. De paarse bodembedekkkers, geraniums, groeien en bloeien op een nooit gezien manier in mijn tuin. Ik moet maar een stekje in de grond steken en hopla, een nieuwe plant is er. Ik steek ze meestal in de grote zwarte plastieken plantenpotten die ik cadeau kreeg van de tuinman. Met een reu in huis en in de tuin, is het opletten dat de bloemen, planten en struiken goed beschermd zitten om niet te veel af te zien van al dat hondenwater. Dus die gekregen potten beschermen al mijn geraniums en pelargoniums tegen mijn wildplasser. Ik kan hem spijtig genoeg geen 'gasboete' opleggen of een andere straf geven. En zo is het vandaag al de 13e mei, en verjaardag van vriend Willy, vader van één van mijn vrienden. Reeds 81 jaren op deze aardkorst levend. Dit jaar heeft hij gekozen om in een assistentiewoning of serviceflat te gaan wonen. Alles bij de hand, geen tuinklusjes, veel nieuwe buren en veel klapkes en veel spellekes. Daarbij natuurlijk een niet te vergeten instrument: de laptop en de gsm. De senioren kunnen niet meer functioneren zonder die electronische speelgoedjes, waaronder communicatie met vrienden en familie wel de belangrijkste zijn. Maar Willy doet getrouw iedere dag zijn oefeningen die 'Duolingo' hem geeft. Ik heb terug eens geprobeert daar aan mee te doen.Ik vond dat ik een serieuze opkikker en extra oefeningen voor mijn Franse taal nodig had. Nog geen dag later wist ik waarom ik er ooit mee gestopt was; het dwingende karakter om oefeningen te doen als men bij deze site is ingeschreven!. Soms tot 5 berichten per dag om me er aan te herinneren dat er oefeningen op mij stonden te wachten. En er is nu juist één ding dat ik goed vind aan gepensioneerd zijn: geen dwingelandij meer van buitenaf. Eén tel/seconde, om de reeks te activeren, één week om ze terug uit te schakelen. Dat is, oef, eindelijk gebeurd, en ik begin dan ook met een blij gemoed aan deze nieuwe week. Heb ik dan al eens fouten in mijn 'Beter Frans' oefeningen, een ramp is dat niet. En als ik dan onze tweede landstaal spreek met mijn Waalse en Brusselse buren, die verstaan me wel mét en zonder fouten. Maar ik zal toch maar eens luisteren naar Lucille Star (1938-2020) en haar "French Song", "Quand le Soleil dit bonjour aux Montagnes". Het blijft een aangenaam lied om te horen. Tot morgen
|