Ik kan het geen slecht weer noemen want hemelwater is dit jaar een godsgeschenk. Natuurlijk is de toeristische sector niet zo opgezet met dit regenweer, daar vragen ze maar 1 ding: de zon. Jammer genoeg zal ze dit verlengde weekend niet overvloedig aanwezig zijn en zullen er veel evenementen letterlijk in het water vallen. Niet alleen goed weer voor mij, maar ook de studenten die in 'den blok' zitten, zullen dit een fantastisch weertje vinden. De verlangens om buiten te lopen, een pintje te gaan pakken of wat te flikflooien in de gazon, worden onderdrukt. Ieder blijft liever aan zijn bureau zitten en hoopt dat een medestudent eens zal binnenspringen om een klapke te doen. Het studentenleven is een geheel van lessen volgen, oefeningen maken, uitgaan, leute en plezier hebben, maar een 'blok' hoort er ook bij om alle leerstof achter de kiezen te krijgen. Zo maak je in het leven, onbewust, veel verschillende fases mee en elk gedeelte heeft zijn eigen charme. Maar student kan men natuurlijk heel zijn leven blijven. Iedere dag wat bijleren met dien verstande dat ik er nu geen examens meer zal van moeten afleggen. Alhoewel zo'n testje af en toe, wel eens nuttig zou zijn, om uit te maken, in hoeverre mijn hersenen nog goedfunctioneren. 

Men spreekt van een 'donorgruwel'. Dat zal ook wel best zo zijn, nu blijkt dat het sperma van de Deense donor een kankergen bevat. In ons land zouden er zo'n 14 kinderen/volwassenen rondlopen met dat doodvonnis als erfenis van hun vader, die donor was tussen 2007-2017. Een groot onderzoek zal volgen want hier zijn verschillende regels overtreden zoals maximum 6 vrouwen voor het gebruik van sperma per donor. Strengere controles en regels zullen weer volgen ook in ons land. Nochtans zijn het dikwijls studenten die de oproep om spermadonor te worden, opvolgen. Het wordt niet slecht betaald en een student kan altijd wat extra geld gebruiken en meestal is het anoniem. Niemand wil op latere leeftijd geconfronteerd worden met een kind dat geen accidentje was tijdens een one-night-stand. 

Ik ben nu een boek aan het lezen van Elisabeth Mackintosh alias Josephine Tey (1896-1952), "Een man in de rij". Een thriller met inspecteur Grant als hoofdfiguur. Eén opvallend verschijnsel; een traag boek. Een boek van de vorige eeuw, in die zin dat het leven allemaal rustiger verliep dus ook de moorden en de zoektocht naar de moordenaar. Toch een groot verschil met het tempo en personnages van Agatha Christie (1890-1976) en andere misdaadschrijfsters van vorige eeuw die zich dikwijls concentreerden op het leven van de upper class. Best genietbaar. Nu nog eventjes met woeffie in de miezerige regen gaan lopen. Tot morgen