Ik moest mijn 'dagelijks'brood gaan halen en maakte van de gelegenheid gebruik om eens op een gestreepte bank van de gemeente te zitten en alles eens in ogenschouw te nemen waar de toerist zijn tijd mee verdoet. Naast mij kwam een oudere dame (ik schat +70) zitten in het gezelschap van een jonge vrouw. Het deed pijn aan mijn oren om te horen wat die dame allemaal kon en vertelde!. Voornamelijk het aantal talen dat ze sprak en de bespreking van de talen. Zoals 'le flamand' is niet hetzelfde als het Nederlands of het Hollands, dat is een dialect dat alleen in het kleine gebied van La Flandre wordt gesproken, zoals hier  in de kustregio. Alles werd in het Frans verteld met een zwaar Vlaams accent, wat dan weer een andere taal was. Nadat ik genoeg onzin gehoord had over Spaans, Italiaans en Pools en vóór ze voluit over haar moeilijke studie van het Chinees en Russisch begon, pakte ik mijn biezen en trok ik terug naar mijn kleine paradijs. Niet naar de 'Tuin van Eden' of het 'Aards Paradijs', dat zou zich bevonden hebben in Irak of Iran. Daar blijf ik ver van weg want daar wordt de banvloek en de straffen van het 'appels' eten nog altijd toegepast en vooral op de vrouwen. Nee ik ging naar mijn eigen 'paradijsje' waar geen appelboom staat en waar de verleiding van ongehoorde dingen dus afwezig is. Geen slang zal me bekoren om stoute dingen te doen, door me een rijpe appel te presenteren. Tot daar mijn vakantie-uitstap. 

Het orgelpunt van de 112e Tour de France was schitterend. Een herboren Wout, die groot en klein, jong en oud plezierde met een grandioze solo ritzege in het prachtige Parijs. De trappen van de basiliek  Sacré-Cœur dienden niet om naar een eredienst op zondag te luisteren, maar als tribune voor de duizenden supporters. Een massa volk die hem op de 'La Butte de Montmartre' los scandeerde van de verdiende 'Gele Trui' drager Pogacar en wat verder dansten de iconische danseressen van Le Moulin Rouge hun French Can Can voor de helden van de koers. Waarlijk een mooie afsluiter van deze Tour, die Wout weer het geloof in zijn wielertoekomst moet geven. Zeker nadat hij als soloman over de streep op de Champs-Elysées toekwam. En de mecaniciens kunnen hun 'rustinnekes' om de fitten in de fietsbanden te dichten, opbergen. Iedereen kan wat rust gebruiken na deze succesvolle Tour en iedereen kijkt dan weer uit naar de volgende ronde: De Vuelta, vanaf 23 augustus. Tot morgen