Terwijl ik gisteren over Napoleon aan het lezen was, passeerde er een piepklein muisje aan mijn voeten. Ik zie niet graag muizen in mijn omgeving en al zeker niet dicht bij mijn huis. Ik was naar het grootwarenhuis geweest en had nog niet alles naar boven gebracht uit de garage, ik was dus lichtjes in paniek dat er nog eten of verpakkingen stonden waar ze aan konden knabbelen. Van de weerga naar de kelder om alle voedingswaren sito presto op zijn plaats te leggen in de keuken. Ik heb nog nooit iets in de kelder waargenomen dat er extra bewoners in mijn huis zijn, maar je weet dus maar nooit dat er iets aan mijn aandacht ontsnapt. Eventjes google geraadpleegt wat er tegen muizen zoal gebruikt kan worden en blijkbaar bracht laurier en lavendel een geur waar ze voor op de vlucht slaan. Lavendel staat er genoeg in de tuin en laurierblaadjes vond ik in de keuken. Op strategische plaatsen heb ik dan wat gelegd, zodat de geur hen verdrijft. Ik wil niet persé een muizenval zetten want ik heb schrik om dode dieren aan te raken en/of ze te verwijderen. 

Er zou straks wat regen passeren en dat is nu toch wel eens een godsgeschenk. Het is hier echt stuifzand geworden en de minste beweging van de hond op het 'hooi,' zie je zo dat zand opstuiven. Natuurlijk ben ik blij met die droge periode, het is veel aangenamer om de tijd buiten door te brengen dan binnen. Maar de planten zien werkelijk af en ik kan niet genoeg water voorzien voor alle planten enkel voor de potplanten. Zo mooi wit als mijn beestje was na de kapbeurt, zo grijs is hij nu geworden van het opstuivend zand. Daarbij heeft hijzelf voor zijn grijze kop gezorgd door een knook, die ik meebracht voor hem, te begraven in dat mulle zand. Twee uur nadien had hij er al spijt van en ging het terug opgraven. Dat beestje verveeld zich ook nooit, juist zoals zijn baasje, altijd een bezigheid vinden. 

Ik heb de krant nog niet gelezen. Dat ga ik nu doen. Tot morgen