Unieke bescherming

De Bressekip is wereldwijd beschermd met een appellation d’origine contrôlée certificaat. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De kweek is sinds 1957 geografisch afgebakend en aan een bijzonder groot aantal regels onderworpen..

Een “poulet de Bresse” heeft een koraalrode kam, sneeuwwitte veren en blauwe poten. Je zou kunnen stellen dat, door deze diversiteit aan kleuren, de Bresse-kip een kip is in een Franse tricolore trui en dus permanent de franse kleuren hoog houdt (wat niet altijd van de Franse inwoners kan gezegd worden…). Eénmaal geslacht dragen ze ook het schildje met de naam van de kweker en een identificatie.

De fokkerij van de poulet de bresse wordt erg goed bewaakt, zo mogen ze alleen in kleine bedrijven met een limiet aantal van 500 stuks per bedrijf worden gehouden.
Om deze 500 bresse te houden dient men over een stal te beschikken van 50 m2 en een vrije uitloop van 5000 m2 dit betekend dus dat iedere bress 10 m2 tot zijn beschikking heeft.
Ook worden deze kippen op het bedrijf geslacht, dus geen 100de kilometers transport naar slachthuis, zodoende ook geen gestres voor de kippen.

Een Bressekip is meestal slachtrijp na ongeveer 16 weken (4 maanden). Ze zijn op hun best wanneer de aroma’s ten volle vrijkomen.

Geografisch afgebakend territorium

De kweek is beperkt tot drie Franse departementen :
Saône en Loire (47 % van de kwekers zorgen voor 60,3 % van de Bressekippen)
Ain (50 % van de kwekers en 37,2 % van het totaal aantal Bressekippen)
Jura (3 % kwekers en 2,5 % kippen).

Het gebied is te herleiden tot een rechthoek van 100 op 40 kilometer die zich merkwaardig genoeg uitstrekt over maar liefst drie regio’s: Bourgogne, Rhône-Alpes en Franche-Comté.

Uitzonderlijk terroir

Door de impact van de typische, vochtige grond in de Bressestreek kunnen de kippen op de uitgestrekte weiden dagelijks genieten van een rijk dieet aan wormen, weekdieren en microscopische voedzame diertjes. De Bressiaanse grond is zo bepalend voor de opbouw van het skelet en de spierstructuur van de vogels dat men van een unieke terroir kon spreken.