GEDICHT VAN DE WEEK

HET KIND IN APRIL

’t Was in ’t begin der prille maand april,
de merel floot luidruchtig en toch helder,
de lucht was blauw, de wolken stonden stil
en in de tuin geen groen dan winterselder.

De perzikboom bloeide zo roze en teder,
de doornenhaag liep uit, het rode dak
riep mij naar huis, ik was vertederd
door het seizoen en daardoor loom en zwak.

Ik had te veel gedroomd – het was niet goed
het hart te laten gaan – en ik was ziek
van onderdrukt verlangen, zonder moed
om te weerstaan aan bovenaards muziek.

- Zo ben ik nog, zo zal ik immer blijven,
‘k kan mij niet hechten aan een aards geluk,
ik sla altijd mijn eigen ruiten stuk,
het is mijn lot te twijflen en te drijven.

Jan van Nijlen (1884-1965)

02-04-2025 om 07:18 geschreven door Omer