Gisteren heb ik niet over een al te speciale datum willen schrijven. Ik kon hem trouwens ook niet achterstevoren (achterste voor?) lezen. Tenslotte kon ik het niet een Tweede keer over Nullen hebben die altijd juist zijn, hoe ik het ook las. 

Maar vandaag, een nieuwe dag, met muziek in de oren!. Onze politici zijn de muzikale toer opgegaan. Ik kan niet ontkennen dat onze parlementairen een gebrek aan culturele bagage en fantasie hebben. Een toekomstige regering hebben ze de naam van "Vivaldi" gegeven. Van deze Italiaanse, Priester, Violist, Componist proberen ze de "Vier Jaargetijden"(1723) tot voltooiing te brengen. De Zomer, de Herfst, de Winter, hebben ze al ten gehore gebracht. Nu moeten ze proberen " de Lente" nog te beëindigen. Of het een perfecte uitvoering zal worden is nog af te wachten. Antonio zag het levenslicht tijdens een aardbeving. Ik hoop van ganser harte dat zoiets hier niet voorvalt bij de beëindiging van de concertreeks. Ik ben nogal op mijn rust gesteld.

Vandaag 21 februari, heeft de Unesco (organisatie van de V.N.,voor onderwijs, cultuur en wetenschap) ingesteld als dag om aandacht te geven aan de moedertaal. Er zijn ongeveer een 6000 talen gekend waarvan er zeker 2500 zich in een kwetsbare positie bevinden, onder druk staan. Taal is een instrument om het culturele erfgoed levend te houden. Dus heel belangrijk. Moedertaal moet niet persé de taal van ons moeke zijn. Het is de taal die je bij de geboorte hoorde en aanleerde. Dat kan ook van ons vake zijn. Voorlopig bestaat er geen woord voor. Vadertaal of vaketaal klinkt nogal banaal en lachwekkend. Maar je kan ook verschillende talen van kleins af leren, spreken, gebruiken. Meertaligheid  is een goede hersentraining, zegt men. Ik spreek verschillende talen, ik ben een polyglot. Ik spreek vloeiend Oost-Vlaams, Antwerps en een ietsiepietsie West-Vlaams. Een wereldburger ben ik, iedereen verstaat mij.

Zondag, nadat de verschillende stoeten overal te lande zijn uitgegaan, zal er weer gebakkeleid worden over kwestende isomo beelden. Spijtig. Iedere dag staat er in de krant een karikatuur van een persoon, een figuur, een nieuwsfeit. De Karikaturist is een groot kunstenaar. Met enkele rake pennentrekken, potlood of penseelstrepen tekent hij duidelijk wat er uren voordien gebeurde. Zonder vaagheid, zonder flou artistique.