Nr 8: bij de duivel te biechten gaan. Dat wil zoveel vertellen als: ik ga jullie een geheim verklappen. Dat doe ik ook vandaag met het citaat van de dag, dat kunstschilder Georges Braque (1882-1963) optekende: de waarheid bestaat, de leugen wordt uitgevonden. Ik heb stilgestaan bij een paar echte feiten. Er was in 1933 de opening van 'De Sint Annatunnel'. De tunnel, 572m lang, 4,30m breed en 31,57 m onder de grond, was en is nog altijd voorzien voor voetgangers en fietsers. Er zijn nog vele originele elementen aanwezig zoals de toegangsgebouwen en de roltrapppen. Voor gemotoriseerd verkeer was er de vorstelijke opening van 'De Konijnenpijp of Waaslandtunnel', ook in 1933. Deze tunnel is 2,111m lang, 8,70m breed en 37,65m diep. Beiden zorgden toen, voor een luxueuze verbinding van de oevers van  't Schel, die anders met de Sint Annekensboot gebeurde en met de 'Land Van Waes' of de treinboot. Eigenaardig genoeg zijn zovele jaren later die oude verbindingen terug in ere hersteld om vlotter van links naar rechts te komen en vice versa. Er zijn bijgekomen: de Kennedytunnel, Brabotunnel (pre-metro), Liefkenshoektunnel, Antigoontunnel (spoorweg) en binnen decennia(?) de Oosterweelverbinding. Ondertussen is Antwerpen een bijna onbereikbare stad geworden vol met bouwwerven en omleidingen.

Mijn ogen flikkeren en blinken als ik de naam 'Sissi' tegenkom. Elisabeth Amalie Eugenie (1837-1898),  hertogin in Beieren, prinses van Beieren, keizerin van Oostenrijk en koningin van Hongarije. Ik heb dat mens nooit gekend en toch ben ik heel fel geïnteresseerd in haar geschiedenis, levensverhaal, karakter. Zij was een mooie vrouw met prachtig haar, die het hart van een keizer sneller deed slaan en daardoor een verbond sloot met de tragiek van haar leven. Een stuk bepaald door de genetische erfenis van het Huis van Wittelsbach waar depressies en waanzin aanwezig waren, het huwelijk van neef en nicht, een schoonmoeder uit de duizend en een hardvochtig Spaans hofceremonieel. Zij was liberaal, vrij en zonder veel tantelafaire grootgebracht. Maar eens het vogeltje gevangen in de gouden kooi begon haar leven een dramatische wending te krijgen. De Queen-mum die haar de kinderen ontnam, het militaristische in de opvoeding van haar zoon, en uiteindelijk haar eigen rusteloosheid. Ze werd geobsedeerd door haar uiterlijke en haar figuur. Gevolg: talrijke dieëten, aanvallen van anorexia, extreme sporten zoals bergbeklimmen en lichaamlijke oefeningen. Eens de 30 voorbij verborg ze ook haar gezicht achter een sluier of een waaier. Haar verklaring: ik verberg mijn gezicht achter een waaier zodat de dood ongestoord zijn werk kan doen!. Door de vele reizen en de risico's die ze daarmee nam, verdenkt men haar van suïcidale neigingen. Uiteindelijk werd ze op een van die reizen neergestoken door een Italiaanse anarchist in Genève. De catastrofe in haar leven werd omgezet in een romantisch drama van twee mooie prinsenkinderen in de films "Sissi".

Nu ga  ik nog eens luisteren naar Paul Van Vliet, cabaretier, verteller, onemanshows, theater, schrijver: Pappa is blijven hangen in de sixties, Veilig achterop bij vader op de fiets, Een meisje van dertien, Vlaanderen....