|
Zalig gedroomd vannacht en geslapen als een roosje. Als een herboren mens kwam ik vlot vanonder mijn veren vandaan deze morgen. Bijna huppelend, zoals een jong veulen dat kan doen, en daarna mijn overmoed bekopen met een pijnlijke spier. Het is zoals gisteren ook in "Taboe" werd gezegd: tussen mijn oren blijf ik 18 jaar. Soms handel ik daar nog naar, met alle gevolgen vandien. Het programma van Geubbels legde enkele eikele punten bloot die in de wereld van de gepensioneerden schering en inslag zijn. Vooral dan de behandeling van de senioren en degenen die in rusthuizen afhankelijk zijn van de good-will van anderen. Een stevige beknotting van het zelfstandige denken en leven. Iedereen heeft begrip dat er een organisatie nodig is op een plaats waar veel mensen samenwonen en hulp nodig hebben om te leven. Maar ziek of gezond, ouderen zijn geen babies: ze hebben een voornaam en een waardigheid die gerespecteerd moet worden. Nog al te dikwijls wordt er over de hoofden van de derde leeftijd heen gepraat alsof we afwezige personen zijn die niet meer kunnen meedenken over de hedendaagse problematiek. Zelden zijn we nog evenwaardige gesprekspartners bij de min-65 plussers. Zelden worden we nog betrokken in discussies over kinderen, maatschappij, sociale leven. We zijn een soort buitenbeentje geworden in ons eigen leven. Maar één ding kan nooit afgenomen worden: onze dromen, onze fantasie, onze humor. En dat is een eigenschap die zowel jong als oud heeft en ook gebruikt. En nu ga ik wel eens lachen met de fantasie van onze zeer geleerde, geëerde medemens die zelden het woord richt of een discussie wil aangaan met een gewone sterveling, die het vertikt om met de eenvoudigen en simpelen van geest eens te praten. Een maand geleden zagen ze op een foto van de maan een 'hutje' staan. Onderzoek werd er alom gedaan of er nu toch maanmannetjes of aliens bestaan die een onderkomen zochten voor de koude en frisse nachten op ons janneke. Gisteren kwam het verlossend woord, na wekenlang onderzoek en passage van een ruimtesonde aan de achterkant van dit wonderlijke hemellichaam: het was een bijna vierkante rotsblok!!. Nog was hun fantasie niet gestild. De beschrijving van die steenmassa is zelfs buitensporig te noemen voor mijn verbeeldingskracht: het ziet eruit als een gehurkt konijntje dat een wortel aan het eten is!!!!. Eventjes inwendig gniffelen voor zoveel wijsheid en inzicht.
Al wordt er nog weinig gesproken over Coco Chanel (1883-1971), toch is deze dame van ontzettend groot belang geweest voor de ontvoogding van de vrouw en haar kledij. Weg corsetten, lange rokken, ellenlange haren. Ze bedacht en introduceerde de 'garçonnestijl', een practische en sportieve look voor de beginnende uit-huiswerkende vrouw. De korte haarsnit of bebob, de deux-pieces, truien, plooirokken, little black dresses, een handtas met schouderriem. Geen '4711' meer als geurtje maar, na vijf probeersels kwam haar 'Chanel N° 5' op de markt. En wel, om haar woorden aan te halen: een vrouw moet ruiken als een vrouw, niet als een roos. Tot morgen
|
