|
Windstil, wat minder donker buiten en een geluidsarme omgeving. Zo begint mijn zaterdagochtend. Dat waren de vaststellingen die ik deed toen ik de krant uit de brievenbus ging halen. Zachtjes de dag instappen deed ik met "One day like this" van Elbow. De krant borduurt maar op hetzelfde thema's. Ik heb spijt dat ik niet begonnen ben met een tafelkleed te borduren toen corona het land binnenwaaide. Ik zou nu aan een mooi gedekte tafel ontbijten, dineren en lunchen in plaats van op een plastieken onderlegger mijn hotelporseleinen bord te moeten zetten. Misschien had ik ook al tijd gehad om mooie linnen servetten te maken in plaats van nu papieren te moeten gebruiken. Eén verschil met voorgaande edities van de gazet: er is eindelijk een 'barometer', niet alleen voor het weer maar ook voor ons leven. Voor de zoveelste keer op rij, heb ik het aangename gezocht in 'eten'. Ik had gisteren een suikerbroodje meegebracht en zoals algemeen geweten, is suiker een troost voor vele grieven. Dat heb ik me deze morgen laten smaken. En de tijd was rijp om een paar smeuige verhalen uit de gekregen boulevardboekskes te lezen. Honderd keer hetzelfde, vooral de verliefdheden en gelukkige huwelijken van al deze edele mensen. Maar ik stootte op één opmerkleijke vraag die ze stelden, zonder evenwel er dieper om in te gaan. Algemeen: de bloedziekte 'hemofilie' is een stollingsziekte die nu goed te behandelen is, maar een eeuw geleden niet. De vaders geven het hemofilie-gen aan de dochters, 'nooit' aan de zonen. Bij de moeders is er 50% kans dat ze het doorgeeft aan de kinderen, waar de dochters dan de dragers van het gen worden zonder de ziekte te vertonen en de zonen de ziekte effectief kunnen hebben. Iedereen kent de geschiedenis van de tsarevitsch van het Russische keizerrijk. Omwille van die ziekte zocht de keizerlijke familie haar heil bij een verwerpelijke intrigant en gebedsgenezer. Maar geen baat was er bij te bespeuren. Integendeel, het versnelde de val van dit immense feodale rijk. Het is geweten dat het 'gen' langs de tsarina was doorgegeven. Ze erfde dat dood en verderf zaaiende hemofilie-mankement van Queen Victoria (1819-1901), haar grootmoeder.Want toen telg nr 8 geboren werd, een prins, bleek die de bloederziekte te hebben. En zoals hierboven beschreven kwam het niet van zijn vader Albert komen maar gaf 'mammy' het aan zoonlief. Dè grote vragen: 1) kwam het door een spontane genetische verandering in het bloed van de Queen? 2) was de biologische vader van Victoria wel de Hertog van Kent, waardoor ze de wettige erfgenaam van de Engelse troon was? Enkel via DNA van de familie, in casu de Windsors, vast te stellen. Niemand die dat wil overwegen en dus blijft de vraag open: zijn het wel de rechtmatige eigenaars van de troon die daar op de stoel zitten? Of is het toch het Huis van Hannover die de troon moest bezetten, bezitten? Stel je voor: Queen Caroline van Monaco, die als echtgenote van de bierdrinkende Ernest August van Hannover, in Winsor Castle of Buckingham Palace resideert!!Toch hilarisch niet? Meer details op wikipedia of Engelse geschiedenisboeken. Tot morgen
|
