|
Amai, mijnen amai of amai mijn voeten of amai mijnen frak of amai mijn klak. Een uitdrukking van bewondering of afkeuring. Ik gebruik ze nu als verbazing waarmee de filosofen zich bezighouden. Hier volgen nog wat vragen om te filosoferen in de tuin. Dat is dè ideale plek om diepzinnige gedachten onder woorden te brengen of een woordenwisseling te beginnen over bv waarom de mus tsjilpt als ze voorbij vliegt. Natuurlijk kan een interessante discussie ook aan een toog gevoerd worden in een 'bruin café' waar niet alles spic en span hoeft te zijn. Tè clean mag de omgeving niet zijn om op wijsgerige vragen antwoorden te zoeken. Ik noteer de volgende reeks. Nr 44): hebben de woorden die we uitspreken betekenis? 45) is de zin "deze zin is niet waar" waar of niet waar? 46) wat is het goede leven? 47) moet je anderen helpen? 48) mag je wraak nemen? 49) wat betekent het om 'vrienden' te zijn? 50) in hoeverre ben jij je uiterlijk? 51) bestaat toeval? 52)is alles in onze wereld bepaald (voorbeschikt, gedetermineerd)? 53) in hoeverre lijkt God op ons? 54) waarin zijn alle dingen? 55) waarom is er 'iets' en niet 'niets'? 56) beïnvloeden materie en geest elkaar? 57) bestaan wonderen? Morgen weer meer van deze prangende vragen. Spijtig dat het nog niet de tijd van het jaar is om onder een appelboom te filosoferen. Isaac Newton (1643-1727) zat onder de vruchtenboom te peinzen toen er een grote vrucht op zijn hoofd viel en zei "amai mijnen appel". Daardoor kreeg hij als natuurfilosoof en natuurkundige een fantastisch idee over de zwaartekracht. Misschien is op een bankje zitten onder een parasol voldoende om een fantastisch antwoord te vinden op één van die vragen en de Nobelprijs Filosofie te winnen. Tot zover de wijsbegeerte vandaag, dat is met andere woorden de 'begeerte om wijs' te zijn.
Het is de 'Internationale Dag van de Ruimtevaart'. Een wedloop om de ruimte te beheersen begon toen men in de USSR, Youri Gagarin (1934-1968) in een 'Vostok 1' liet plaatsnemen en een rondje rond de aarde liet draaien. Dat was in 1961. Zovele decennia later stuurt men 'toeristen' naar een International Space Station. Afwisselend bestaat de bemanning uit 3 of 6 personen. Deze week zijn er 4 bezoekers bijgekomen die daar de lieve som van 50 miljoen € voor veil hadden. En dat om onze blauwe planeet, door een raampje te bewonderen. Dat bedrag was goed voor een korte astronautenopleiding en een paar lessen over de proeven die ze in het ruimtestation moeten uitvoeren. Bezigheidsoefeningen!. Er is immers zover weg, geen tv of ander amusement voorhanden. Officieel zullen ze testen doen ivm kankeronderzoek, hersengolven, nieuwe technologieën voor luchtzuivering en educatieve experimenten. Men verwacht niet dat er oplossingen uit de bus zullen komen. Tussen de luchtledige spelletjes moet het brein ook bezig gehouden worden. Genoeg ernst voor vandaag want die mannen zullen eens terug op aarde het liedje van Peter Blanker kwelen: Het is moeilijk bescheiden te blijven. Maar omdat het de feestdag is van Wigbert van Ierland, luister ik liever naar de "Ebbenhouten Blues" van zijn Vlaamse naamgenoot. Tot morgen
|
