|
Een mistige novemberdag. Maar geen nood de zon schijnt in huis. Met vieren + ik aan tafel, iedere maaltijd van de dag, is een buitengewone luxe. Niet door het eten dat op tafel komt maar door de babbels vóór, tijdens en na de maaltijden. Bij zoverre dat ik soms vergeet te eten omdat ik zoveel wil zeggen. Ik sta veel in de keuken om iedereen van voedsel te voorzien. Ik voel me weer een jonge vrouw, die in de fleur van haar leven, iedere dag haar familie van verse gerechten moest voorzien. Nu nemen al die voorbereidingen en tafeltje dek je, toch wat meer tijd in beslag. Ik keek zo eens naar al hetgeen ik gebruikte om die maaltijden te bereiden en kwam tot de conclusie dat vele Vlaamse woorden ook weeral uit de woordensschat van onze keuken verdwenen zijn. Spijtig want er zijn in de dialecten toch wel pareltjes te vinden. In de keuken vind ik bv een pompsteen en pompbak nu is dat een wasbak. Een schotelvod, een vaatdoek is nu het wat chiquere woord om hetzelfde werk te doen. Een dampkap die de kookluchtjes af voert. Men heeft nu de keuze om te koken op een 'vier', 'gaas' of elentriek, de stoof met kolen is echt van eeuwen geleden. Vooraleer ik mijn potten, pannen, kastrollen, moor, presspot en trizee bovenhaal, leg ik mijn kookboek van de 'boerinnenbond' of die van de 'vrouwengilde', al klaar. Ook haal ik al mijn patattenmes, pollepel, pottenlekker, talloren en soeplepels uit de schuif. Deze middag is het restjessoep van gisteren en nen kouwe pla. Vanavond moet ik niet koken, we gaan garnaalkroketten eten. En mijne 'schone zoon' heeft een bodding gebakken en dat is voor bij de koffie deze namiddag. En straks, rond 13u30, kijk ik, zoals alle lieve en brave kindjes, naar de aankomst van goed heilig man, Sinterklaas. De gesprekken en omkadering brengen humor van de bovenste plank zoals alleen onze acteurs/actrices dat kunnen doen. Zij brengen, Sinterklaas, Zwarte Piet, Ramon Iglesias, de Kapiteinen Paelinckx en Droogdockx, Conchita en Palomita Garcia, Professor Herman Van Den Uytleg, Kneta Knieschijf en nog vele anderen, tot leven. Een paar uurtjes ontspannen amusement voor al wie 365 dagen braaf is geweest, en dat was ik zeker en vast. Tot morgen
|
