|
Het bezoek loopt op zijn laatste benen. Nog een gezamelijke maaltijd, nog wat sneusteren en het is weeral hop, tot de volgende vakantie wachten om mijn huis vol te krijgen met gezelschap. Zo krijgt een mens van wat jaren, tijd om te recuperen. Ik vind het geen slecht systeem. Ik geniet van de weken kalmte, ik geniet van de dagen vol leven, verhalen en de lunchtijd. Maar deze morgen was ik met lichte hoofdpijn opgestaan. Het restaurant van de lekkere kroketten had een slechte akoestiek en daardoor waren de gesprekken rondom onze tafel duidelijk te horen. Het was precies of de buren aan het roepen waren. En dan was er 's avonds op tv het interessante gesprek van Thomas met Lia. Maar onze Engeland correspondente heeft ook een luidruchtige stem en soms moeilijk vestaanbaar ook. Ik zet dan maar teletekst eronder, maar dat neemt de hardheid van de stem niet weg. Alle activiteiten waren goed gisteren, maar mijn oren waren oververmoeid. Het is wel leuk als er bezoek is, dat we samen iets bekijken of doen. Er volgt dan een evaluatie en beoordeling van het programma, of bezoek achteraf. Eigenlijk is dat twee keer genieten. En vandaag is het de Wereld Vriendelijkheidsdag. Een dag die een positiviteit zou moeten uitstralen. Respect voor de anderen en altijd in gedachten houden: oordelen en beoordelen mag, veroordelen 'nooit'. Een dag van dankbaarheid, "Gratitude", zo mooi bezongen door ons aller Ingeborg, ooit zangeres van "Door de wind" en cabaretière, nu vooral 'mental coach' en docente meditatie en yoga technieken. Dat was het dan voor deze herfstzondag. Tot morgen
|
