Ik zet dat zo maar niet als titel. Het is vandaag de 'Internationale Dag van de Stem'. En draai of keer het zoals je wilt, een onterechte titel is dat niet. Elk gesprek is niet altijd even zinnig te noemen, interessant of om een weetje mee te delen. Er is veel bla bla bla bij om interessant over te komen bij eventuele luisteraars of in mijn geval lezers. Dat zullen jullie wel al eens opgemerkt hebben dat niet alles hét van hét te noemen is, maar eigenlijk bladvulsel is. Ik heb dat geleerd van de kranten. Wat die allemaal schrijven om een gazet vol te krijgen, grenst soms ook aan het absurde. Zoals de rubriek "de grote test...". Vaak voor mij producten en voedingswaren die ik nooit of te nimmer gebruik. Deze week is het de 'beste schoffel' om het onkruid te verwijderen. Dertien schoffels of hakken werden getest en de winnaar is een onbekende voor mij. Want wees wel, als ik een tuininstrument nodig heb ga ik naar een tuincentrum of een grootwarenhuis waar alle tuinalaam te verkrijgen is en zoek meestal het goedkoopste eruit. Werken doen ze toch of ik er nu 30 of 90€ voor betaal. De beste koop is ook dikwijls een merk enkel te vinden aan de andere kant van het land. Ik heb wel les gekregen in het aantal schoffels,  hun benaming en hanteerbaarheid voor waar het onkruid zich bevindt: boskoopse-, hand-, punt-,hart-,rond-, ruit- en Westlandse schoffel. Allemaal met een specifieke vorm, voor elk onkruid wat wils. Tot hiertoe doe ik dat nog met de hand en probeer groen en wortel te verwijderen door het uit de grond te trekken. Nog de beste manier, maar het vergt veel manuren om alles te verwijderen. Ik bezie dat als een gezond zonnebad nemen, een beetje werken terwijl de zon me van een bruin tintje kan voorzien. 

Het is een zondag en als er dan een speciale heilige passeert op mijn pad wil ik die wel vermelden, zeker als ze belangrijk was voor mijn moeder. Niet Engratius of Lambertus van Zaragoza of Michael de kopersmid, maar Bernadette Soubirous (1844-1879). "Te Lourdes op de bergen, verscheen in een grot, vol glans en vol luister, de Moeder van God, ave, ave, ave Maria...". Dat gebeurde in 1858 in één van de grotten van Massabielle. Vrijwel direct nadat de verschijningen bekend geraakten kwam er een pelgrimsstroom op gang. Een kerk, later basiliek werd er gebouwd om de meer dan de huidige 6 milj bedevaarders per jaar te kunnen opvangen. Bernadette zelf, trad in het klooster in Nevers, alwaar ze na haar overlijden in een glazen kist werd gelegd. Het nog altijd ongeschonden lichaam, kan bezocht worden in de kerk. Mijn ouders hebben in 1954 een zwaar verkeersongeluk gehad, waar mijn moeder niet geheel ongeschonden is uitgekomen. Haar vurige wens was, bij goede genezing, deel te nemen aan de 'kaarskesprocessie' in Lourdes en een bezoek te brengen aan het graf van Bernadette in Nevers. Dat geschiedde dan ook midden de jaren '60. Tot morgen