En ocharme, mijn kleine broertje verjaart vandaag: 71 lentes! De lente laat het dit jaar afweten en ook bij hem is deze lente niet wat ze zou moeten zijn wegens rugpijn. Maar er zal binnenkort wel verandering in komen want de geneeskunde lost tegenwoordig vele kwalen op. Ik denk dat het hem al dikwijls ontgaan is, dat zijn foto hier op mijn vensterblad staat. Ik kijk daar 2 keer per dag naar, een keer als ik mijn rolluiken optrek en 's avonds als ik ze terug laat zakken. Het is een foto van onze tijd in Sinnekloas, met Roger en Maria en waarschijnlijk van 1954. Onze ouders werden geflankeerd door een 'pijlke' met pijpekrullen, een grote strik in het haar en de mooiste jurk van die tijd. Aan de andere kant, op een tafeltje gezeten, een kleiner pijlke, met een bos zwart haar met een foufrou, en een barboteuse aan. Hemdje en broekje uit één stuk met nijperkes als sluiting tussen de billekes. Vanaf 1959 noemde men dat een rompertje, de laatste jaren 'een onesie' en dat is enorm populair geworden bij groot en klein. Het is wel koud vandaag, maar minder nat buiten en met een goeie slok van een geestverruimend vochtje zal de goede luim en het feestgevoel wel brengen. Schol.
De bloesem van de Japanse kerselaar zal een kort leven beschoren zijn. Door het vele vocht van gisteren zijn de roze boeketjes loodzwaar geworden en blijven niet aan de frêle takjes hangen. Komt erbij dat het vandaag erg winderig is, zodat het hier al bloembladjes aan het sneeuwen is. Spijtig, maar de natuur is zich hier te lande, toch wat aan het herstellen van een vochttekort. Het is best dat het nu gebeurd en niet in de tijd dat iedereen vrijaf heeft. Natuurlijk zijn nu de grootste slachtoffers de 'strandbars' die geen volk op de vloer van hun dure investering kunnen verwelkomen. Het is echt wel té frisjes om op het strand iets te gaan drinken. Misschien is het wel weer om de uitdaging die mijn 2 vrienden me oplegden vorig jaar, eens uit te voeren. Ik doe iedere dag woordle en woordle6, en waarom eens niet enkel een blog schrijven met 5 en 6 letterwoorden, was hun vraag en uitdaging. Zo simpel is dat niet natuurlijk, want in een normale schrijfstijl wisselen woorden in lengte elkaar af. Maar mocht ik niet meer weten wat doen vandaag, zal ik proberen een klein verhaaltje te vertellen met 5-6 letterwoorden. Eens zien of het me lukt er iets begrijpsbaar van te maken. Tot morgen
|