De namiddag is ver gevorderd als ik me aan mijn pupiter installeer. Ik neem wel geen lei en griffel meer ter hand maar een bicske en papier. Ik heb dat nodig om alle kleinigheden te noteren die ik in mijn blog wil vermelden en niet te vergeten, wat ik op dit moment wil vertellen. Eerst en vooral ben ik zo laat begonnen omdat ik lang geslapen heb, de krant terug in de brievenbus zat en ik een hele resem winkels moest frequenteren om al de boodschappen te kunnen doen die nodig waren. De winkels liggen wel niet ver uit elkaar maar het is altijd naar binnen gaan, zoeken, aanschuiven en betalen en hup weer een herhaling bij de volgende shop. Ik ben altijd blij als ik zoveel mogelijk commissies kan doen met één autorit. Dan moet mijn hond niet té lang alleen zitten want die heeft wel een beetje verlatingsangst. Ik heb wel een routine moeten ontwikkelen om mijn huis te verlaten zonder dat hij mee mag en daar moet ik me dus strikt aan houden zodat hij rustig blijft terwijl ik weg ben. En deze periode verjaren er 5 mensen die ik allemaal een e-card stuur. Iedereen krijgt een aangepast woordje voor zijn/haar verjaardag. Dat kost toch ook weeral wat tijd. Maar zo ben ik zeker dat ieder op de juiste tijd een 'gelukwens' van mij krijgt. Leve de e-cards! Ik vind dat een reuze vinding en maak er veel gebruik van voor allerlei gelegenheden. Ook nuttig om de 'post' te omzeilen, die niet meer tot de rapsten van de maatschappij behoord, behalve als het om aanslagbiljetten en rekeningen gaat. Dan vergeten ze de brievenbus niet. Gelukkig moet ik daar bij zetten, anders heb ik nog een boete van 'te laat' betalen. En wat voor zinnen gebruiken onze meteorologen Sabine, Bram en Jacotte? "We leven boven onze stand...". "Normaal gesproken hebben we recht op...". "De temperatuur voor deze tijd van het jaar...". In de zomer leefden we van de 'openbare onderstand' en nu doet het in de herfst werkelijk deugd om in de 'openbare bovenstand' te leven. Het is goed nog buiten te kunnen zitten en wat te lezen in mijn e-reader terwijl dat de hond profiteert van buiten te zitten en alles in zich op te nemen. De e-reader was een van de betere verjaardagsgeschenken die ik ooit kreeg, samen met de versiering van mijn hekje/poortje met ballonnen en vlagjes. Tot slot, nog een woordje van de 'canon van Vlaanderen': de pil. Dat was inderdaad een revolutionair gezegend middel voor de vrouwen en ook de mannen. Het betekende in ieder geval een maatschappelijke emancipatie van de vrouw, men kon aan gezinsplanning doen, men kon op aanvaardbare en veilige manier zwangerschappen voorkomen. Dat is werkelijk iets dat wie in Vlaanderen woont en komt wonen moet omarmen. Ik ga nog eventjes buiten zitten. Tot morgen