Ongeloofelijk hoe snel  de dagen en uren weer passeren. Even een beetje dromerig zijn en ik ben weeral 2 uur verder op de dag. En om het met de woorden van Raymond van het Groenewoud te zeggen uit zijn lied "Liefde voor de muziek"....."het ging vooruit (x3), het ging verbazend goed vooruit (x3)....De tijd gaat ontzettend snel, gebruik hem wel, is een spreekwoord dat men altijd indachtig zou moeten zijn. Maar wat is 'gebruik hem wel'? Dat wordt nergens bepaald en mag men dus zelf invullen. Men kan dan zeggen dat de uren met 'dromen' goed besteed zijn voor mij en iemand anders zal zeggen dat is puur tijdverlies. Met wat of voor wat, moet ik dan vragen. Voor mij kan dromen een zéér nuttige bezigheid zijn, zoals bv eens een reis ondernemen naar plaatsen waar de heiligen van de dag vandaan komen. Zo vond ik een plekje waar ik nog niet van gehoord heb en blijkbaar toch een byzondere plaats is: de kloostereilanden 'les Lérins'. Verschillende lapjes grond in de Méditerranée op 1,5 km van Cannes zee-inwaarts. Een viertal stukjes grond in het zoute water.Twee zijn onbewoond: Îlot Saint-Ferréol en Îlot de la Tradelière. Het grootste eilandje is Île Sainte-Marguerite met een 20-tal inwoners. Het behoorde tot de cisterciënzerabdij op het tweede grootste eilandje, tot Armand Jean du Plessis, Cardinal-Duc de Richelieu et de Fronsac (1585-1642), kortweg Richelieu (met plezier schrijf ik die namen eens op want zo maken ze die niet meer) het claimde en er het 'Fort Royal' liet bouwen. Daar zou volgens de overlevering, legende of werkelijkheid "de man met het ijzeren masker" zijn opgesloten van 1687-1698. Ontelbare films en boeken met gissingen, bestaan er om de identiteit van deze figuur te achterhalen. Tot op heden nog altijd een raadsel. In Île-Saint-Honorat bevindt zich een zeer grote prachtige, nog altijd te bezoeken, abdij. Er verblijven nog een 30-tal monniken. Men geraakt er met een overzetboot binnen de 10'. Einde van de  toeristische uitstap en dromerij. Want de 'Canon' roept. Ditmaal toch met een item dat me de wenkbrouwen deed fronsen. Wil Vlaanderen internationaal gaan of tot de Franstalige gemeenschap behoren? Men zou het kunnen denken als men in onze kennis van Vlaanderen ook het lied  "Le Plat Pays" van Jacques Brel (1929-1978) moet kunnen zingen. De man die Vlaanderen en zijn inwoners verafschuwde. Daar bovenop, zeer scherp was voor de Vlamingen in zijn songs "Les Bourgeois" en "Les Flamandes", liever in Brussel was en dan maar naar de  exotische Markiezenarchipel vertrok om zijn laatste adem uit te blazen. De enigen die zich er goed bij voelen, zijn zijn familieleden waar hij al jaren van vervreemd was en die nu zijn nalatenschap beheren. Tot morgen