Hallo maatjes allemaal, hier ben ik weer om mijn verhaaltjes richting het cijfer 2000 te sturen. In principe zal dàt nog meer dan 18 maanden duren. Maar ik heb nog alle tijd en jullie ook. Gisteren heb ik nog onverwachts bezoek gekregen van mijn 6-koppige familie. Al jaar en dag zitten er in dat gezin een tweetal leden geplaagd door een notenallergie en indien ik weet dat ze komen voorzie ik ook allerlei waar 'geen sporen van noten' in te vinden zijn. Natuurlijk was mijn voorraad koekjes niet voorzien op hun komst en het enige wat aanvaardbaar was voor hen waren de zure gommekes, die gelukkig niet gelust werden door de vorige familie. Ook de pickles chips vielen in de smaak. Al die snoeperderijen haal ik in huis tijdens de vakantieperiodes. Want oma staat zo'n beetje garant voor lekkernijen die thuis verboden zijn voor groot en klein. Ik zorg dan gewoon dat iedereen eens kan toegeven aan verdrongen goestingskes en sneukelpartijen. Deze avond arriveert nog een kleinzoon voor een paar dagen. Dan is het weer eten van verboden lekkere vruchten, bicky burgers en garnaalkroketten. Zo is iedere vakantie een feest van ongezonde doch ontegensprekelijke lekkere zonden. Als drank is dat voor de grote mannen een trappist inschenken, een koffie of thee, voor de vrouwen een alcoholvrij aperitief aangelengd met een lekkere bittere tonic en voor de kids is dat een keuze uit fristi, cecemel, fruitsap, cola, water. Wat leven we, ondanks ons gezaag en geklaag, in een weeldrige tijd. Eens de kinderen weg en eens zij thuis zijn, is alles weer normaal en alles met mate. Vanaf maandag is het bekomen van deze vakantie en uitkijken naar de volgende. Ondertussen draait de wereld verder 'rond en rond' met nog immer dezelfde problemen waar geen oplossing voor blijkt te vinden zijn, Oekraïne, Palestina, Israël, Afrika, Zuid-Amerika. Niet alleen de politieke leiders vergaderen en proberen beslissingen allerhande voor de vrede te nemen maar ook de 'bonzen' van het Belgisch voetbal willen de de 'zeg' van de kleintjes ontnemen en de competitie naar hun hand zetten zodat ze altijd gegarandeerd zeker zijn van de miljoenen van de Europese en wereldcompetities. De voetbalbond was niet uitgenodigd op hun bijeenkomst in het kasteel van Bart in Bever. Wel de andere rijke bazen van de belangrijkste clubs, de Paul, de Marc, de Wouter, de Sven en misschien nog een paar andere. Ik kan maar niet snappen waarom dat trappen tegen een bal wereldwijd zo'n belangrijke sport is en blijft. Ik heb gisteren gekeken naar de doucumentaire "Marieke, Addicted To Life". Wielemie Vervoort (1979-2019) dat was een "Vlaamse Reus" en die prijs en naam heeft ze meer dan verdient, een sportief persoon waar je naar kunt opkijken en een voorbeeld aan nemen. Met de hulp van familie, vrienden en zeker met de knuffelende honden Zen en Mazzel, kampen tegen pijn en toch lichtpuntjes laten schijnen in haar leven en vechten voor een menswaardig bestaan. Tot morgen
|