Het is  een mooie lentedag en de tuinman heeft woord gehouden en de tuin verder in orde gebracht. De lege plekken van de verplaatste rododendrons zijn opgevult met viburnum. Een plant die al op een andere plaats in de tuin ook staat ter vervanging van de buxussen. Die kleine groen haajes zijn na al die  jaren geen succes meer en zijn de laatste drie jaren telkens afgevreten door de buxusmot. Een paar keer per jaar moesten ze verdelgd worden en die insecticiden zijn niet goed voor mens noch dier. Vandaar. Die viburnum is blijkbaar bestand tegen ongedierte, geeft tweemaal per jaar bloemekes en daarna paarse niet eetbare bessen. Er zijn meer van die struiken in mijn hofke gekomen, die een losse haag zullen vormen vóór mijn huis. De spandraden van de afsluiting zijn hersteld, de ketting van de parking is vernieuwd, het gazon is afgereden, en samen met de ontelbare narcissen en hyacinten ziet mijn tuin er lentefris uit. Een lust voor het oog. De wilde geraniums staan ook al in bloei en de pelargoniums zijn besteld voor mei. Ik heb graag veel bloemen, maar zal ze nooit afknippen of plukken om binnenshuis te zetten. Ik vind dat een bloem, evenals mens en dier, zijn levenstijd in zijn natuurlijk habitat moet kunnen slijten. Een bloem moet niet zomaar verwelken in een klein vaasje. Ik kom graag buiten om die kleurenpracht te zien en ieder jaar komen er meer en meer ondat de zaadjes in de grond kunnen vallen en kiemen als hun tijd rijp is. Enfin, ik heb een goede tuinman, die me al meer dan vijftien helpt bij alles wat mijn tuin nodig heeft en zeker nu mijn handen en vingers niet meer tot de jongsten behoren. Hulp blijft verzekerd want zijn twee zonen werken ook al mee in het bedrijf. Het is wel de 'dag van de thuiswerker' en werken doe ik nog wel met allerlei hulp die we tegenwoordig kunnen krijgen. In de tuin amuseer ik me rot om met de hond te spelen, onkruid te wieden en vooral met mijn e-reader op een bank zitten om één van de vele boeken die erop staan, te lezen. Binnenshuis zijn het ook de kleine werkjes geworden, want met dweil en zeem rondgaan, is ook voor de poetshulp. Maar mijn echte werk is 'schrijven' en dat doe ik iedere dag met plezier. Daar heb ik niemand bij nodig, tenzij wat inspiratie en lezers die plezier hebben aan mijn geschrijf en woorden. Voila, tijd om een boke te eten met paardenfilet, dan wat buiten lezen en als het wat fris geworden is, naar binnen om den arrivee van Milaan-San  Remo te zien. Tot morgen