De viering van 80 jaar bevrijding van het Nazi-juk is plechtig gevierd in Normandië, aan de belangrijkste landingsplaatsen van de geallieerden op 6juni 1944. Dat betekende geenszins het einde van de oorlog, maar toonde een samenwerking tussen de verschillende staten en continenten om gezamelijk voor een 'vrije' wereld te vechten. Iedereen van de 'geallieerde landen van toen' (behalve Rusland) was present met hun hoogste en huidige  gezagsdragers, om een bloemenkrans neer te leggen bij het oorlogsmonument van de 'onbekende' soldaat, een moment van stilte te houden en daarna een speechke. Gelukkig is er al meer dan 80 jaar 'peis en vree' voor de meeste landen op ons continent, maar het zou er voor alle landen moeten zijn. Wat begon als een geldige verkiezing in 1932, stortte een heel continent,  andere delen van de wereld en bepaalde bevolkingsgroepen, in de vernieling. De gezagsdragers van toen viseerden de mensen die niet tot het 'Arische Ras' behoorden en stuurden ze naar de vernietigingskampen. Tijdens deze kiescampagne hoor ik ook links en rechts dat er mensengroepen genoemd worden die niet welkom zijn in ons Vlaanderen, zelfs als ze echte Vlamingen zijn. Mensen, binnen bepaalde partijen, die blijkbaar hun leer en doctrines halen uit het Duitsland van 1933-1945. Zowel België als Vlaanderen, Brussel en Wallonië hebben als kenmerk tolerant te zijn voor  beleving van godsdienst, seksueel leven, politieke gezindte. Dat mag niet op de helling komen te staan. Vrijheid van meninguiting, van het soort leven dat men wil leiden,... is een belangrijk onderdeel van onze vredelievende maatschappij, dat compomissen kan maken als het nodig is. Leven en laten leven. Al die belangrijke Dames en Heren waren gisteren op uitstap naar Frankrijk, ieder met zijn eigen vliegtuig, trein of voiture. Vandaag zijn het de schoolreizen van de kinderen die in de belangstelling staan. Ik hoor de kinderen kraaien van pret nu ze in de speeltuin mogen spelen, straks op het strand kastelen kunnen bouwen en eens pootje baden in het frisse zeewater. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit naar zee op schoolreis kwam. Meestal was het eerst een historische plaats bezoeken zoals Bastogne, Breendonk,...afhankelijk van de lessen geschiedenis dat schooljaar en daarna wat vrije tijd in een speeltuin. En omdat het repertoire van Urbanus van Anus, die vandaag zijn 75e verjaardag viert, kan ik voor alle items in mijn blog wel een liedje vinden dat toepasselijk is. "De wereld is om zeep" als men het over oorlog heeft. En als men buiten is en goed luistert is er "Quand les zosiaux chantent dans le bois". En vandaag met die mooie blauwe lucht en een stralende zon kunnen de kinderen zich aan de "Kodazur" wanen. Tot morgen