|
Het zal een prachtige woensdag worden. De zon is al volop aanwezig, de wind is gaan liggen en de temperaturen zijn aangenaam te noemen. Straks vertrekken mijn volwassen kinderen weer richting theaterfestival in Oostende en komt een kleinkind den hoop vergroten. De gaanden en de komende man, zoals ze dat noemen en dat vind ik wel plezant aan de vakantiemaanden. Mijn vriend heeft ook fantastisch nieuws gehad en heeft zijn zware behandeling met vrucht afgesloten. Nu is het tijd voor rust en herstel en daar zal de zee en het goede weer veel aan doen. Natuurlijk ook mijn fijne babbels en tof gezelschap!!.
Bij het nieuws dat de NASA een kernreactor wil plaatsen op de maan, moet ik toch wel eventjes de wenkbrauwen fronsen. Het lijkt er op dat ze een permanente basis willen installeren op ons Janneke en geleidelijk aan het ISS afbouwen. Het probleem voor dergelijke bewoning is dat er té weinig natuurlijk zonnelicht is, te weinig zonne-energie, want de nacht duurt op ons Manneke Maan ongeveer 2 weken. Geen zonne-energie zoals nu op het ISS, geen leven. Dan moet alles maar via een andere bron aangeboord worden. Een kleine kernreactor zou een ideaal instrument zijn, aldus de wetenschappers. De reactoren zouden zelfs veel kleiner zijn dan die van Doel, om aan de behoeften van bewoning op de maan te voldoen. Ik stel mij daarbij toch heel veel vragen. Wat als die reactor ontploft zoals in Tsjernobil of in Fukushima na een aardbeving? Stel dat op die manier de maan zou beschadigd worden of ontploffen? Einde van de romantische nachten met rozengeur en manenschijn!!! Ocharme onze toekomstige geliefden die die wondermooie setting voor liefdesbetuigingen zouden kwijtspelen. De ambities van de mensen en vooral dan de onderzoekers en wetenschappers lijken torenhoog te zijn, alles kan, alles mag, alles moet kunnen zonder betwisting. Men vergeet soms dat, zoals W.F. Hermans (1921-1995) zegt "De mens is een chemisch proces als een ander" en dat er veel onbekende invloeden zijn die daar een effect kunnen op hebben, vooral in een donkere omgeving in de ruimte leven, met enkel maar kunstmatig opgewekt onnatuurlijk licht en leefomgeving. Hoe gaat de gemoedstoestand van de ruimtemens evolueren, zijn brein, zijn uithoudingsvermogen. Volgens mij allemaal onbekende factoren want de mens is en blijft een moeilijk te voorspellen wezen. Ik hou toch mijn hart vast voor veel experimenten die wetenschappers willen uitvoeren, met alleen een theoretische uitslag in het achterhoofd. tot morgen
|
"/>