Dag één van het weekend. Een opdrogend windje uit het oosten en nog aangename temperaturen. Ik heb gisteren ook nog iets bijgeleerd. In plaats van zware verdoving in te nemen bij een migraine opstoot, zou er een alterntief zijn en noemt een 'Mac Migraine', een bliksken cola en een portie friet. Allemaal goed en wel om dat als middel tegen die verdoemde hoofdpijn in te nemen maar dan moet je eerst nog uit je ogen kunnen zien en op je voeten kunnen staan en buiten gaan. Dat is onmogelijk als ik zo'n migraine aanval heb. Er is niemand in de buurt die ik dan naar een frietkot kan sturen. Ik blijf ondanks die smakelijke vettige snack, maar gebruik maken van mijn voorgeschreven pillen en rust nemen in een donkere kamer. De dag erna zal ik me wel voorzien van een 'Mac Migraine' in plaats van een 'Bicky' om de naweeën van die aanval niet te voelen. De laatste tijd werd me dikwijls gevraagd of ik naar het VTM programma "De Nonnen" kijk of gekeken heb. Net zoals ik niet gekeken heb naar "Godvergeten" op de VRT laat ik ook ditmaal deze docu links liggen. Was het ene over de misbruiken van de mannelijke bedienaars van de erediensten, dan komen nu de wonden bloot te liggen die de gesluierde vrouwen van de Kerk de meisjes aandeden. Van mijn 3e levensjaar tot mijn 18e, heb ik bij kloosterzusters verbleven, als externe of interne leerlinge van hun scholen. Ik heb kennis gemaakt met 3 verschillende kloosterorden en een 4e omdat bij mijn eerste werkgever er ook nonnen waren die de plak zwaaiden in de directiebureaus of op de verpleegdiensten. Buiten de censuur die ik meemaakte op de boeken die ik las en de geopende enveloppen om mijn brieven te lezen of binnenkomende post gelezen te hebben, heb ik geen nadelige invloeden ondervonden om onder hun hoede mijn kinder-en tienerjaren te hebben doorgebracht. Dat wil niet zeggen dat het niet gebeurde wat men in die documentaires laat horen en zien. Een eerste maal dat er onder de vrienden over hun collegetijd gesproken werd, was toen het boek van Vic de Donder (1939-2015) verscheen in 1986. Het waren vooral de vrienden die op internaat waren geweest bij de jezuieten, broeders en pastoors, die er veel over te vertellen hadden. Later kwamen al die andere misbruiken te voorschijn en hopelijk worden die echt wel gestraft en niet zoals de bisschop in een klooster gestoken waar hij nog altijd als een vrij man kan rondlopen en zijn staatswedde krijgt. Over hetgeen de nonnen de meisjes aandeden kan ik geen verhalen vertellen. Ik vermoed dat zoiets wel zal voorgekomen zijn bij weesmeisjes die aan hun willekeur werden overgedragen of de kinderen die hun zwangerschap moesten verbergen. Sommigen van die kloosterzusters zijn niet uit vrije wil gekomen, maar verplicht geplaatst door familie die besliste over hun toekomst. Frustraties alom bij die vrouwen. Daarmee wil ik ze niet vrijpleiten van de baldadigheden tegenover kinderen aan hun zorg toevertrouwd. Tot morgen