|
Grijsdag. De klokken luiden voor de hoogmis van 9u30 terwijl ik aan mijn zondags ontbijt begin. In de klokketoren hangen geen klokken meer maar speelt er een cd'tje af met klokkengelui. De geluidsboxen staan voor de galmgaten zodat ik het zeker kan horen op 3km afstand dat het tijd is om mijn zondagse plichten te vervullen. Dat gebeurt niet meer. Tenminste als men bedoelt dat men minstens eenmaal per week de eucharistieviering moet bijwonen en liefst op zondag want dan is er een preek die mij onderricht in de betekenissen van de bijbel- en evangelieteksten. Soms mis ik wel eens een keer de zondagen die ik bij mijn ouders beleefde. Mooi opgedirkt met de zondagse kleren, niet naar de hoogmis want die duurde te lang, was in het Latijn en met gregoriaanse gezangen, maar wel naar de 11-uren mis. Na de mis was er dan de bekenden van de parochie die de laatste nieuwtjes uitdeelden voor het grote portaal van de hoofdkerk en soms naar een etablissement gingen om een biertje of een aperitief te drinken. Eens thuis was er niet echt een zondags diner want alles stond in het teken van het amusement van mijn vader en zijn maten. In de wintertijd naar de voetbal. Tot Beveren goed begon te spelen was het ofwel naar den Antwerp of den Beerschot. Ondertussen gingen de moeders met de kroost naar het 'jeugdtheater' of de matinee in den Ancien Belgique. Eens de lente daar was, kwamen de duiven op de eerste plaats. Een deel van de zaterdag was daaraan gewijd en zondagmorgen. Zolang de duiven niet gelost waren was het binnen zitten tot die duivers weer veilig bij hun duivinnen op kot waren. Tijdens de vakantieweken in juli, was het mijn pitchen die de duiven moest verzorgen en laten 'spelen'. Enfin, andere tijden, andere gewoontes, andere zeden. Ik verlang niet terug naar die tijd maar ben wel blij dat allemaal te hebben meegemaakt. Nu zijn het turbulente tijden, met een oorlog hier, een schietpartij ginder, met heersers die de wereld negatief willen domineren en de mensen geen vrede meer gunnen. Maar ik moet zeggen, wat er ook in die grote buitenwereld gebeurt, ik ken wel vrede rondom mij en in mij. Ik vermijd negativiteit en gezaag van anderen al ben ik misschien zelf, zonder het te beseffen, een 'zager' voor de omgeving. Dat was mijn preekje op wat ondertussen toch een 'zon'dag is geworden. Tot morgen
|
