"De duizendmijlenreis begon ooit met één stap", een wijsheid van Lao Zi (6e E.vC) een Chinese filosoof en een van de grondleggers van het Taoïsme. En waarempel, dat bewees Sander van Poeck, toen hij op 13 april dit jaar begon aan de oversteek van de Alpen van Oost naar West. Vertokken in Slovenië, ging hij over de alpenruggen van Oostenrijk, Italië, Zwitserland, Frankrijk naar het mondaine Monaco, waar zijn reis eindigde op 6 oktober, na 2.576 km. Hoeveel hoogtemeters hij heeft gedaan? Iets meer dan 166.612 positieve hoogtemeters. Een hele eenzame prestatie. Proficiat, zeg ik dan, het zal waarschijnlijk wondermooie landschappen 'spotten' opgeleverd hebben.
In de krant waren er ook weeral een tweetal pagina's voorzien voor de deelnemers aan de kwis "De slimste mens ter wereld". Een 34-tal BV wagen hun kans om eeuwig van het predicaat 'slimste Vlaming' te worden voorzien. Niet alleen dat is belangrijk, maar dit jaar is er ook een heuse kwis, "Kamp Jeroom" georganisseerd om te kunnen fungeren als jurylid. De krant 'De Standaard' omschrijft dit als volgt: de spinoff van de kwis De Slimste..., is als een samenraapsel van flauwe kul en jolig doen, wat het enige is wat teltin de tijd van Jeroom op tv'. Ik ga daar volledig mee akkoord. Ik ben wel afgehaakt om naar de hoofdkwis te kijken, al enkele jaren geleden, omdat al die flauwe moppen van het internet geplukt worden. En ja, voor vragen en antwoorden en de beste quotes moet ik ook niet kijken, de dag erna staat dat uitgebreid in de krant beschreven samen met de winnaar en verliezer. Ik moet zeggen dat ik met de jaren echt kieskeurig ben geworden om mijn avond aan de tv te spenderen. Ik kijk wel, maar zap ontzettend veel. 's Avonds wil ik wat kleur en beeld hebben, maar niet met onnozelheden geamuseerd worden.
En dan moet ik het nog even hebben over de journalisten in oorlogsgebieden. In hoeverre geven deze mensen objectieve verslaggeving van de strijdende partijen? Dat is de vraag die ik me stel, omdat er journalisten zijn die jarenlang het sjaaltje van Yasser Arafat (1929-2004) rond hun nek hebben geknoopt. Dat was de Palestijnse leider van PLO en de voornaamste fractie daarvan 'El Fatah'. Samen met met Rabin (1922-1995) en Peres (1923-2016), kreeg hij de Nobelprijs voor de Vrede kreeg in 1994. Dertig jaar geleden was er bijna een akkoord tussen de nu oorlogvoerende en strijdende partijen. Waar is het deze keer weer fout gelopen? Het zal een moeilijk op te lossen vraagstuk zijn, waar partij kiezen een onmogelijke taak is.
De muziek die ik nog eens ga beluisteren is de "Bolero" van Maurice Ravel (1875-1937). En wel omdat Jayne Torvill vandaag jarig is. Samen met haar partner Christoffer Dean, dansten ze het mooiste ballet op het ijs met deze muziek.
Ik heb het antwoord gevonden 'waarom ik zo graag sterren kijk en er nooit op uitgekeken raak'. Dat stond in de oudste Columbiaanse krant 'El Espectador', "Eindelijke weet ik hoeveel sterren er zijn: Veel!". Tot morgen
De zon maakt er toch een 'zondag' van. De grijze wolken heeft ze overwonnen en de wind heeft haar geholpen om de regenwolken naar elders te sturen. Leven aan de kust is niet alleen leven met zon, zand, strand, zee en veel licht door de weerkaatsing van het licht op het water, maar ook met wind. Dat vergt wel aangepaste kledij zodat men niet om de haverklap van uitrusting moet veranderen. Dat moet ik zeggen, de tegenwoordige hoodies en andere gilets en truien zijn thermisch goed geïsoleerd, zodat ik zelden iets anders moet aandoen voor buiten te lopen en terug binnen te komen. Minstens om het uur strek ik mijn benen, ga de bloemekes nog eens groeten, de verlepte bladeren wegnemen, en de hond amuseren met zijn bal. Fleece is een echt godsgeschenk als materiaal, dat zowel binnen als buiten aangenaam om dragen is. Dat gezegd zijnde, en met op de achtergrond de muziek van Montserrat Caballé (1933-2018) en vooral dan de samenzang met Freddie Mercury (1946-1991), begin ik mijn zondagse tekst te schrijven. Ik heb bedenkingen bij één beroep vandaag: journalisten. Vooral de oorlogsreporters, of de mensen die verslag willen uitbrengen van conflicten in de wereld, maar niet gelijk waar. De guerilla's en moorden in Zuid-Amerika en Afrika, laat men het liefst links liggen. Evenveel moorden, evenveel gruweldaden, evenveel ontvoeringen, evenveel gewapend verzet en vele dodelijke ziektes als in Oekraïne en Midden-Oosten. Nee, die 2 continenten zijn niet uitdagend genoeg, daar kan men niet mee scoren bij de publieke opinie. Het verslag van die gebeurtenissen veroorzaakt geen tweespalt tussen de andere landen en organisaties, waar men dan kiest 'pro Zelensky of Poetkin', 'pro of anti' Palestijnen, Israëlieten of Libanezen. Tot in het onbezonnen toe willen die mannen de held uithangen, om toch maar het meest tot de verbeelding sprekende verslag en reportage te willen coveren van de bombardementen en het menselijk leed als gevolg. Liever zelf als oorlogsheld erkent te worden, schotwonde en trauma overleven, dan het verslag van een collega over te nemen. Hoeveel journalisten zijn er in die gebieden aanwezig? Een legioen (+6000), een brigade (+2000), een regiment (+2000), een bataljon (400-2000), een compagnie (+ 100), een eskadron (70-250), een peloton (+50)??. En VTM met 2 slachtoffers, VRT en RTBF hebben dan ook nog hun journalisten, al dan niet ter plaatse. Natuurlijk is hetgeen je met eigen ogen kan waarnemen altijd beter dan verslaggeving te doen van 'horen zeggen'. En natuurlijk is het Midden-Oosten een vuurhaard van decennia en dus interessant om de evolutie in dat gebied te volgen. Is minder aandacht geraadzaam? Ik zou het begot niet weten. Het is wereldpolitiek en volgens mij dient het opgelost te worden door de VN, die het in 1948 geregisseerd heeft en niet door de aparte naties die in die organisatie vertegenwoordigd zijn. Met de bevolking van Israël hebben de Europese landen familiebanden en hun economie voorziet ons van fruit. De Palestijnen en Libanezen zijn altijd inwoners van die gebieden geweest. Een moeilijk kluwen en tot hiertoe nog geen oplossing. Tot morgen
Hallo luitjes allemaal, hier ben ik dan weer op zonnige zaterdagmorgen. Maar laat je niet vangen en jubbelt niet te hard en te luid, want: blinkt oktober in zonnegoud, de winter volgt snel en koud!. En ja, de nachten zijn al goed fris en 's morgens is er al rijp/rijm te zien ophet gras. Dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de zonnestralen overdag, waar we toch al enkele dagen weer volop konden van genieten. En ja, gisteren zijn de kelen weer duchtig gesmeerd en heb de nieuwtjes uit het Mechelse weer volop tot mij opgezogen. Er was veel te vermelden door mijn gasten zodat er weinig herinneringen zijn opgehaald. Het heden is toch ook wel belangrijker dan het verleden, maar die vorige jaren bindt ons wel, want we hebben veel lief en leed meegemaakt en allemaal overleefd met elkaars hulp. We hebben met z'n vieren lekker getafeld en gesnoept. Nog een goede wandeling op de dijk en de zee eens in ogenschouw genomen. Eens terug thuis, wilde de hond een spelletje met zijn bal spelen met de Guy, de man van het gezelschap, terwijl de drie vrouwen nog wat zaten te sjouwelen vooraleer naar Nieuwpoort door te rijden. Daar zat de rest van het gezelschap hen op te wachten. Een plezante en lekkere dag en het fijnste van al was, iedereen in goede gezondheid.
Het nieuws van de dag is dat er verschillende Belgen veilig gerepatrieerd zijn uit Libanon, en aan de gruwel van de oorlog konden ontsnappen. Verder zie ik toch wel verbazende verschijnselen bij de nieuwe Vlaamse Regering. De leden zullen geen 'haantjesgedrag' vertonen maar 'pikkende kippentaal' spreken. Zes vrouwen, met een uitgesproken wil, harde taal en een houding van 'ik laat me niet doen', en drie softe mannen!!!. Het resultaat van de eerste week samenwerking is, dat sommige ministers al liever burgemeesteres zouden worden en het ministerpostje aan een ander willen overdragen. Plots is de burgemeestersjerp enorm belangrijk geworden bij de politici. Werkzekerheid is dan ook voor 6 jaar gegarandeerd, plaatselijk is de bekendheid ook groter. Men hoeft ook geen forens naar Brussel meer te zijn. Alles kan wat rustiger gebeuren in het dagdagelijkse leven. Natuurlijk hebben de meesten nog een zitje in een of ander parlement, weliswaar met maar een zekerheid voor vier jaar (als het meezit). Het spijtige aan onze leden van de regeringen is dat alles met een korte termijnvisie gebeurd. Instant succes moet het zijn en nooit verder kijken dan de neus lang is. Lange termijnvisies en oplossingen zijn gesneuveld samen met Tindemans (1922-2014) en Martens (1936-2013).
Nu ga ik op deze 'Wereld Hoela-Hoepdag', mijn zoetigheid van gisteren afhoepelen. Ik denk dat ik nog enen liggen heb in de kelder. Eens zien of ik nog voldoende heupbewegingen kan doen om de hoepel op mijn heupen te laten draaien. Daarna zal dat een flinke rustpauze inlassen zijn. Tot morgen
Ik denk niet dat ik vandaag 500 woorden zal schrijven. Ik krijg bezoek van mijn oude parochiegenoten, die lid zijn van KWB en KAV (nu Femma). Dit jaar brengen ze met z'n allen een weekend samen door in Nieuwpoort, maar eerst is er een passage in Westende. Samen nog eens een boterham binnenspelen, verhalen vertellen van 'de goede oude tijd van het parochieleven' van de Heilig Hartkerk in Mechelen (nu een culturele tempel geworden), van gedachten wisselen over al de veranderingen die er gekomen zijn sinds ik vaarwel zegde aan de Manenblussersstad, en de belevenissen van al de resterende parochianen, leven, ziekte en dood. Een druk gebabbel zal het zeker zijn aan tafel, want het is toch weer al ettelijke jaren geleden dat we elkaar zagen. Horen gebeurt regelmatig, als er een nieuwtje of roddel mee te delen valt. Maar op deze Werelddierendag, ook de feestdag van Franciscus van Assisi ((1182-1226), zou men geen achterklap mogen doen. Maar ja, zo eens een nieuwsgaring is toch ook weer plezanter dan al de vernietigingen en moorden die men hoort als men radio of tv aanzet en de krant leest. Een beetje kletsen over buren van vroeger, daar zit niks slechts in. Eindigen doe ik met een quote van de Heilige van de Dag: "begin met het doen wat nodig is, dan wat mogelijk is, en plotseling doe je het onmogelijke". Ze zijn gearriveerd. Tot morgen
De oudste van mijn 9 kleinkinderen mag vandaag 23 kaarsjes uitblazen!!!.Het is dan nog eens stralend weer, dat is altijd plezant op een verjaardag. Een extra geschenk geeft de zon als ze schijnt en een speciaal cachet op zo'n heugelijke dag. De zon is een heel goedkoop geschenk maar daar heeft men spijtig genoeg geen zeg over. Het zal wel een feestje zijn op zijn'kot' en dit weekend zal dat thuis gebeuren. Zijn mama is onderweg naar huis voor de voorbereidingen te treffen, maar eerst nog een tussenstop in Oostende, werkgerelateerd. Met mijn dochter eens samen avondeten en samen ontbijten is toch ook eens plezant. Het is voor vandaag nog niet gedaan met bezoek, eeuwenoude vrienden komen terug eens langs na hun bezoek aan Noord-Frankrijk. Samen zullen we dan wel smullen van de lekkere bodding die mijn 'schone zoon' voor mij bakt. Enfin, tot dan heb ik nog tijd om mijn hondenbrokken te gaan halen. De samenstelling die ik al jaar en dag gebruik als voeder voor mijn hondje is uit de rekken genomen bij de Colruyt. Ik moest op zoek gaan naar een winkel die 'lam en rijst' wel in de schapppen heeft liggen. Mijn honden krijgen/kregen altijd licht verteerbare brokken en iets anders lustten ze niet. Dat is de commissie voor vandaag en wel met de auto te doen.
Ik heb gisteren eventjes naar het debat van de nieuwe Vlaamse regering gekeken. Als een volleerde werkman, om als een doodgewone man van het volk over te komen, beantwoordde hij de vragen van de oppositie, met opgerolde mouwen. Dat staat symbool voor: ik ga d'er is een pees op geven, ik ga energiek aan het werk, het is tijd voor de klus uit te voeren, ik ben bereid er heel hard voor te werken!!!.Hij wilde waarschijnlijk een statement maken, dat hij een eenvoudig man is, die de noden van de Vlaming door en door kent. Dat bewees hij door een foto in de krant te laten verschijnen, waar hij met diezelfde opgerolde mouwen, als friturist in bijberoep, ons allemaal breed smilend, toelachte. Waarschijnlijk is hij toch enigszins vergeten dat 'de friet' het nationale gerecht van de Belg is. De Vlaming houdt het op stoemp met ballekes in tomatensaus.
Ander verbazend nieuws was er om 'Sinutab' niet meer vrij te kunnen halen, bij de apotheker, wegens té gevaarlijk voor de gezondheid. Waarom dat middel na méér dan 50 jaar plots slecht is voor de gezondheid, versta ik niet goed. Voor een banale verkoudheid mogen we niet meer de huisdokter lastig vallen of naar de spoed gaan. Een effectief geneesmiddel moeten we nemen, dafalgan tegen de pijn en koorts, een vliersiroop tegen de hoest, een sinutab tegen de verstropte neus. Dus we gaan de dokters weer overvallen met snotneuzen en kleine, vervelende hoestjes, licht verhoogde temperaturen en slaaploosheid door het ongemak van een ssneuverink. Gelukkig, moet ik zeggen en ik hou hout vast, zit dit medicijn niet in mijn pillen doos. Tot morgen
Het is al een drukke voormiddag geweest. Na een deugddoende nachtrust begon de dag met een zonnetje. Dat ben ik natuurlijk! Maar ook de gele bol kwam tevoorschijn en de blauwe lucht. Een goede dag om Raziel naar de trimster te brengen om zijn krulletjes te knippen. Het was niet alleen mijn hond die een paar uur uit mijn ogen verdween, maar mijn dochter die voor mijn ogen verscheen! We hebben een paar dagen om wat bij te kletsen en samen een lichte lunch te gaan eten: garnaalkroketten vandaag en morgen zien we dan wel weer. Voor het dessert heeft mijn schoonzoon gezorgd; een lekkere bodding gebakken.
Zoals gebruikelijk met een nieuwe regering en een resem nieuwe ministers, kondigt men de eerste en de tweede dag al de miljardenprojecten aan die voor de Vlamingen een beter en goedkoper leven zou geven. Dag drie is dan voorbehouden "waar ze dat geld gaan halen". De dienstencheques zijn al vernoemd, vandaag wordt het water ook weer duurder (28€ /jaar), het openbaar vervoer mag zelf de kostprijs van een ritje bepalen (dat wil zeggen , bijna privé vervoer en geen openbaar vervoer), geen godsdienstlessen meer = die leraars komen dan in aanmerking om de gaten te vullen voor de klassieke vakken omdat er daar té weinig leerkrachten voor zijn. Het zal een regering worden voor de hogere middenklasse, die niet meer religieus is, een poetshulp zonder tegemoetkomingen kan betalen en het niet nodig heeft een abonnement van De Lijn te kopen wegens in het bezit zijn van bedrijfswagen. Een sociale regering? Verre van dat! Maar we leven in een democratisch land en de bevolking heeft voor deze uitslag en parlement gekozen en dan moeten we als burger deze regering met al de gebreken ten koste van de modale Vlaming, accepteren. Nu nog afwachten wat de gemeentenlijke verkiezingen in petto hebben van bezuinigingen en daarna de besparingen bij de federale regering eens onder de loupe nemen.
Ik heb gezegd!. Nu een wandeling met mijn dochter doen samen met mijn spierwit hondje. Tot morgen
Na 4 jaar besef ik plots dat ik mijn lezers nog nooit welkom geheten heb. Vandaar dat ik de bovenstaande alinea heb geschreven. Dan gebeurt het iedere dag en iedere keer als mijn lezers een bezoekje brengen aan mijn blog. Een welopgevoed meisje mag nooit de beleefdheidsregels vergeten en dat is elke 'visiteur' een gemeende groet te brengen en te bedanken voor het bezoekje. Maar ik voel het winteruur al aankomen, zeker als het zo'n donkergrijs weer is, dan is het bed toch een zalige plek om te vertoeven. Maar ja, ik moet eruit! Niet dat de hond op mij aan het roepen is om buiten te gaan, maar ik besef ten volle dat het beestje toch zijn behoeften moet doen na een lange nachtrust.
Zoals verwacht, zijn de nieuwe ministers van de Vlaamse Regering, volop bezig aan een rondje profileringsdrang op elk teevee-zender, elk radioprogramma, elke krant. En zoals al gemeld, het Antwaarps zal de boventoon voeren. Hopelijk komen de andere dialecten aan bod voor de federale regering. Wait and see, zal ik maar zeggen. Nog 13 dagen geduld en zoals een quote aangeeft: geduld overwint alles! Veel consternatie is ook ontstaan na de uitspraken van de Paus over de 'moorddokters' bij de uitvoering van de onderbreking van de zwangerschap. Nog meer verbazing bij de clerus en de koninklijke familie, om in Rome het startsein te geven om Boudewijn 'zalig' te verklaren. Gaf Hij een aanzet om de schanddaden van de 'bedienaars van de erediensten' te straffen, de vergoedingen voor de slachtoffers van die misdrijven te bekijken en verontschuldigen aan te bieden, dan is er weer de 'faut pas' gedaan met het te schandaliseren van de bij de uitoefening van hun beroep.
Het is vandaag de 'Internationale Dag van de Ouderen'. Dat zou iedere dag mogen zijn. Niettegenstaande de vergrijzing en ons grote wordende aantal gepensioneerden, zijn we toch de minst vertegenwoordigde groep in de beleidsstructuren. Bij maatregelen en wetten bengelen we steeds achteraan als het om beslissingen in ons voordeel zou kunnen gaan. Neem nu de 'dienstencheques'. De ministers en zorgverstrekkers willen ons zo lang mogelijk thuis houden met allerlei aantrekkelijke voorstellen tot hulp. Eén belangrijke 'hulp' voor ouderen is het 'poetsen', vooral bij alleenstaanden. Wat doet men nu? De cheques duurder maken!!. De senioren maken graag gebruik van de cheques omdat ze op die manier, met betaalbare hulp in het huishouden, langer eigengereid zijn en langer uit de rusthuizen kunnen blijven en zelfstandig wonen. Ik denk dat er toch senioren zullen zijn, die een duurdere hulp niet zien zitten omdat veel pensioenen niet veel speling toelaten en geven, door de dure noodzakelijke uitgaven zoals voeding, electriciteit, gas,....Gelukkig heb ik hulp van mijn vrienden bij het oplossen van technische probleempjes. Zelfs telefonisch lukt dat allemaal. Tot morgen
Welkom bij het "meisje van 1948". Vind je mijn bedenkingen en dagboekverhalen leuk? Je kan misschien mijn blog-adres doorgeven aan familie, vrienden, vriendinnen en kennissen. Wil je commentaar geven op mijn schrijfsels ? Dat kan door op de knop'reageer' onderaan de tekst, een reactie te geven. Wil je een deel van mijn teksten gebruiken? Dat kan, maar verwittig me even. Grtjs van Pijltje
Ik zal niet meer met mijn gieterke moeten rondgaan, de volgende dagen. De bloemekes krijgen gezond water van hierboven. Tot ik al dat nat weer 'weer zo beu wordt als kou pap', 'zoe muug als kouwe pap', in 't schoon Antwaarps, want dat is een taal die we weer veel gaan horen in de Vlaamse regering. Uiteindelijk is er dan toch al één regering gevormd, met hier en daar een nieuw gezicht of een andere bevoegdheid voor de anciens. Voor de rest blijft alles bij het oude. Daarom is er, symbolisch, een zwart-wit foto van de excellenties afgedrukt in de krant. Zoals steeds is het motto van een oude/ nieuwe regering: veel beloven, weinig geven en vooral belastingen verhogen. Het zal de komende dagen weer een profileringsdrang worden van de nieuwkomers. Zo veel mogelijk op teevee verschijnen met nieuwe voorstellen, voornemens en dergelijke meer, want volgens hen bakte de vorige ministers er weinig brood van. De eerste 10 minuten van het nieuws zal ik gegarandeerd willen missen, want al die deskundigheid die ze weer tentoon gaan spreiden wil ik mijden als kiespijn. En nu op naar de volgende federale samenstelling van de regering, maar dat zal wel wachten zijn tot na de verkiezingsuitslag in de gemeenten. Nog 2 weken flauwe kul aanhoren, beloftes horen uitspreken die nooit verwezenlijkt zullen worden. Al degenen die in aanmerking komen voor een burgermeesterpostje, vertellen hun leugens en beloftes, met een uitgestreken gezicht alsof ze de heiligheid in persoon zijn. En van heiligheid gesproken. Het was toch een beetje verschieten dat Paus Franciscus, Koning Boudewijn wil zalig verklaren. Dat deed me denken aan 1956, toen ik die heilige in spe, een bloemenmand mocht overhandigen toen hij in Sint Niklaas de 'Heirmanklok' kwam inhuldigen in het Kasteel Walburg. Dat kan ik dan toch ook weeral vertellen aan mijn kleinkinderen. Ik heb in mijn leven dus 3 Zalige, bijna Heilige mannen ontmoet, Johannes Paulus II, Koning Boudewijn, maar bovenal mijn vader die wel nooit in het heiligenboek van het Vaticaan zal vermeld worden.
De koers en alle andere sportevenementen zijn achter de rug. Degenen die moesten winnen hebben ook allemaal gewonnen. Het is back to reality, waar alleen de voetbal als sport van belang is. De rust kan in sportland weder keren, de journalisten kunnen wat uitblazen van de euforie die ze tijdens al die wedstrijden vertoonden. Hun kelen krijgen wat rust na het verslag van de wedstrijden, de hoge stemgeluiden bij winst, het staccato-spreken, en uiteindelijk zo moe zijn van de reportage als de winnaar van het geheel. Ze hebben allemaal hun eigen wedstrijd gespeeld, José, Karl, Maarten, Renaat, Ruben en al de anderen van Sporza. Ik bedank ze allemaal, zo vergeet ik niemand. Tot morgen
Ik heb deze morgen een reiger gezien die wegvloog toen ik in de tuin kwam!! Waarschijnlijk een jong, jeugdig en verloren gevlogen exemplaar dat zijn weg naar het zuiden niet vond. Ik heb gisterenavond ook mijn slaap een beetje gelaten om na te denken over hetgeen Jacotte zei: er is een mogelijkheid dat er 'rijp' gevormd word, een meteorologische term om ijskristallen op daken en velden aan te geven, veroorzaakt door zeer frisse temperaturen tijdens de nacht. Ik ben het gaan opzoeken, omdat ik altijd dacht en ook zegde, dat het 'rijm' was, en dat is het ook!!!. Beiden zijn goedgekeurd door Van Dale om dat weerfenomeen aan te duiden. Maar 'dichten met rijm' zijn verschillende zinnen uitspreken of schrijven met een klankovereenkomst op het einde van een zin, zoals 'schrijven en dichten zonder uw gat op te lichten'. Dat was een geliefkoosde zin op de speelplaats van het lager onderwijs als we een gedicht van een dichter moesten van buiten leren. Toen zegden we onder elkaar, dat zinnetje. Maar 'rijp' heeft nog meerdere betekenissen en niet alleen weerkundig. Dat kan zijn: ervaren, ernstig, doordacht, veroverwogen zoals 'na rijp beraad'. Er zijn nu ook in de winkel 'rijpe' peren en 'rijpe' appelen te krijgen. Nu zijn ze mals en zacht en geschikt om op te eten. En dan is er ook nog dat kind dat 'rijp' is voor zijn leeftijd dwz het is bijna volwassen, is zelfstandig, bijna volgroeid. Mijn weetje van de dag.
Al ben ik maar een halve katholiek meer, de misviering in het Koning Boudewijnstadion voorgegaan door de Paus, wilde ik toch niet missen op televisie. Hij was bij de Arme Klaren, orde van Theresa van Avila (1515-1585) geweest en dat bracht meteen mooi weer en een heilige op de voorgrond, nl Anna van Jezus (1545-1621), overleden in Brussel. Geweten was dat Hij die kloosterlinge zalig zou verklaren en haar herdenking krijgen op 5 november. Groter was de verbazing voor iedereen, zowel voor de aanwezige bisschoppen als de koninklijke familie en gelovigen, dat de Paus de zaligverklaring van Koning Boudewijn (1930-1993) in gang zou zetten, eens hij terug in Rome was. Zijn starre koninklijke houding en onvoorzettelijkheid, waar hij zelfs zijn troon voor wilde opgeven tijdens de stemming voor de abortuswetgeving. Hij weigerde de wet te ondertekenen, dat heeft een zodanige weerklank gevonden in Rome, en zeker bij Franciscus, om het ongeboren leven bescherming te geven, om tot die beslissing te komen. Het minste wat men van dit 4-daagse bezoek kan zeggen, is dat het voor een seculier land als het onze, een historische visite is geweest, die veel mensen met verbazing gevolgd hebben, veel mensen een goed gevoel hebben gegeven. Het is een Paus, een Kerkvader, een Kerkvorst, van vlees en bloed en begaan met de mensen. Niet enkel zij die het Catholicisme omarmen, maar alle mensen. Tot morgen
Ik zag dat mijn vlijtige liezen deze nacht de bibberage hebben gehad. Blijkbaar is het een frisse nacht geweest, want ze waren wat verkreukeld en wat toegeplooid. Hopelijk brengt de zon wat warmte zodat ze er weer bovenop komen en nog enkele weken kunnen bloeien. Het was lang geleden dat ik impatiens in mijn bloempotten had gezet, maar ik moet zeggen dat het een succesverhaal was en dat ik ze volgende lente terug in de tuin zal zetten. De pelaragoniums staan er nog flink bij, dat zijn dan ook wat sterkere planten dan de liezen.
Helen Shapiro zong jaren geleden "Walkin' back to happiness", misschien kunnen de slachtoffers van seksueel geweld binnen de Kerk, dat nu ook doen. De Paus heeft hun excuses aangeboden. Er was blijkbaar door het Belgisch episcopaat veel voor Hem verzwegen. Hij heeft naar de slachtoffers geluisterd met verbazing, pijn en verdriet. Misschien kunnen al die mannen en vrouwen ook een nieuw hoofdstuk beginnen in hun leven doordat er eindelijk de erkenning is van hun pijn, verdriet en kwellingen van jaren. Eens gehoord worden door de 'hoogste baas' maakt duidelijk dat Hij van vele zaken niet op de hoogte was gebracht, dat het verborgen werd gehouden voor Hem. Hopelijk neemt hij nu ook maatregelen eens dat hij terug in Rome op zijn troon zit.
En wie verjaart er vandaag? De stoeipoes, een frivole pin-upgirl en het sekssymbool van de jaren '50 van de vorige eeuw: Brigitte Bardot, beter gekend als B.B., die al 90 kaarsjes kan uitblazen. Een actrice die op haar 21e stopte met acteren na in een paar ophefmakende (toen) films te hebben geacteerd en wat scandaleuze (toen) liedjes te hebben gezongen. Sindsdien is ze een fervente dierenrechtenactiviste. Ik vraag me nu af........de Paus, met zijn wereldse naam Jorge Bergoglio (1936), is toch ook eens een jong gastje geweest, dat een puberteit kende en miscchien ook wel nieuwsgierig was naar de meisjes. In het 'echt', niet alleen de geklede vrouwen uit de Bijbel en het Evangelie die weergegeven werden op religieuze schilderijen. Misschien heeft hij ook ooit een poster van BB aan de binnenkant van zijn kastdeur gehangen vooraleer een roeping van hierboven te krijgen. Misschien is hij ook naar de wereldberoemde film van Brigitte "Et Dieu.....créa la femme" gaan kijken om de vrouwelijke vormen te leren kennen? Dat zijn natuurlijk speculaties van mijn kant, maar hij is toch nooit als priester of paus geboren maar als een gezond jongetje met alles erop en eraan en dat zoals iedereen moest groeien en bloeien.
Het is vandaag 'burendag' en de buren zijn voor mij, naast mijn kinderen en broer/schoonzus, de belangrijkste mensen in mijn leven. Ze wonen naast en rechtover mij, ik zie ze bijna elke dag en heb deugd van hun woorden en hun vriendschap. Ik denk dat ik het voornaamste voor vandaag gezegd heb. Dus......Tot morgen
Voilà, de Paus is in de gietende regen gearriveerd en uitgestapt of beter gezegd 'uitgereden', op de tarmac van de militaire basis van het vliegveld in Melsbroek. Meteen kon Hij aan de lijve ondervinden dat het geen simpel bezoek zou zijn aan dit seculiere landje, maar een visite vol met letterlijke en figuurlijke 'nattigheid'. Zelfs de wind ontbrak niet, de voorstelling van de Heilige Geest in de Evangeliën. Maar hier aan de aankomstplaats zorgde dat voor een beetje ongemak. Zijn 'keppeltje' of hoe dat hoofddeksel ook mag noemen, zei Filip Feyten, vloog weg van het Heilige Hoofd van de Kerk. Vandaag lees ik op VRTnws dat dàt kleine vilten mutsje een 'solideo', zuchetto of een pileolus wordt genoemd, in schoon Vlaams is dat een 'solideetje'. De Belgen zijn op enkele decennia tijd, hun godvruchtigheid en godsvrucht verloren met als gevolg dat ontelbare kerken geen gebedsoorden meer zijn. De imposante gebouwen, soms met veel kunst en architectorale hoogstandjes gedecoreerd en gebouwd, worden ontheiligd of ontwijd. De relieken en kostelijke kristelijke gebruiksvoorwerpen zoals kelken, pateen, monstranzen en ander lithurgisch vaatwerk, werden verwijderd en overgebracht naar andere kerken of in kluizen gestoken. Nu worden de gebouwen gebruikt als cultuurtempels voor een ganse gemeenschap, welke ook hun geloofsovertuiging is. Als staatshoofd, van nóg een kleiner land dan België, werd hij met de nodige égards en ceremonieel, ontvangen door het staatshoofd, regeringsleiders en andere gezaghebbenden in ons land en wel met een muzikaal eerbetoon. Zowel fanfare, harmonie als kinderkoor deden een duit in het zakje om de Paus welkom te heten. Ik mag wel zeggen dat sinds Boudewijn (1930-1993) en Fabiola (1928-2014), we een zeer gelovig en katholiek vorstenhuis hebben. Dat zal zeker en vast in de gratie gevallen zijn bij de Kerkvorst. Bovendien spreken Mathilde en Filip, Italiaans (voertaal in het Vaticaan) als Spaans (taal van zijn geboorteland Argentinië). Dat geeft op zijn minst al confortabele gesprekken zonder tolk. Blijkbaar is het Frans van Franciscus niet zo denderend. Morgen breng ik dan verslag uit van de eerste dag van dit Pauselijk bezoek. Deze morgen is er ontvangst en welkomstrede in het Koninklijk Paleis. In de namiddag is er de uitstap naar Leuven voor de viering van het 600 jarig bestaan van de eerste Katholieke Universiteit ter wereld en dat is genen 'kul' zulle!! Tot morgen
Ik heb eventjes gevloekt vanmorgen: een natte krant!! En ik gebruik dan Gods' naam 'ijdel' zoals ze dat noemen en dat op de dag dat Zijn vertegenwoordiger op aarde, ons land een bezoek brengt. Alvast heeft hij geen eieren naar de 'arme claren' gebracht om zonnig en droog weer te hebben tijdens zijn visite. Men kan wel stellen dat het een historisch beladen bezoek zal zijn, want hij wil spreken met de slachtoffers van sexueel getinte misdrijven door de vertegenwoordigers van de Kerk in ons land. Een 15-tal mannen en vrouwen, krijgen elk de kans gedurende een 4-tal minuten, zijn of haar verhaal te vertellen en de psychische impact van die daden in hun verdere leven, aan de 'Kerkvorst' mee te delen. Ik denk wel dat het een uniek gebeuren is, dat de 'paus' wil luisteren naar het verhaal van gewone gelovigen wiens leven, een dramatisch verloop kende door het onbesuisde gedrag van de bedienaars van de erediensten. Maar dit bezoek brengt me terug naar mei 1985, toen Paus Johannes Paulus II, zijn 65e verjaardag vierde in Mechelen. De bakkers van dit aartsbisdom hadden een speciale taart gebakken voor de Paus en ik zat in Sint Romboutskathedraal tijdens de misviering met de Paus als voorganger. Ik had bij het passeren van de Paus een eigenaardig gevoel. Is dàt de baas van de Kerk en zijn leden? Ik zag geen groot imposant figuur voorbij gaan. Ik zag een man in wit habijt voorbij stappen, die minzaam knikte naar elkeen die hij passeerde. Mijn hart sprong niet op van vreugde, of ik viel niet op mijn knieën om deze man te aanbidden. Ik was eerder verbouwereerd dat hij zo gewoontjes oogde.
Ik heb WhatsApp geïnstalleerd op mijn PC, en dat marcheert goed. Het is handig als ik aan het 'werken' ben op mijn computer en een bericht binnengestuurd krijg. Ik kan ook bellen met deze functie en niet alleen berichten ontvangen en verzenden. Als dergelijke dingen van 'installeren' lukken ben ik wel een vrolijke vogel, en voel me 'up to date' en geen antiek geval, waar we al eens dikwijls voor verweten worden.
Vandaag is het Vlaamse woord van de dag : Pallieter. Zoals de titel van de streekroman van Felix Timmermans (1886-1947). Iemand, wordt ervan gezegd, die de gemakkelijke kant van het neemt, een onbezorgde en levenslustigr kerel, een levensgenieter, een vrolijke frans. Zelfs is er een werkwoord van gemaakt: pallieteren. Dat staat dan voor 'eens goed profiteren'. Zoals in de zin: het is weer kermesse en we gaan ne keer weerom pallieteren van den achternoene!!. Hoe moeten we een vrouw noemen die wil profiteren, genieten, onbezorgd door het leven gaan, levenslustig is? Pallieteres? Al die woorden en manier van leven zijn geen exclusiviteit voor de heren!! Tot morgen
Ik heb al gelezen dat ik niet de enige ben die af en toe eens op een pakketje zit te wachten. Het is wel gemakkelijk als alles aan huis geleverd wordt, maar er is soms ook wat geduld mee gemoeid. Tussen 8u en 14u is de levering, dat is wel een heel ruim tijdsbestek dat ik moet nuttig zien in te vullen. Het is zo'n beetje zoals het liedje "Het Busje komt zo" van het cabaretduo Höllenboer, al bracht dat voor de wachtenden heel wat ander spul als hetgeen ik verwacht van de postbode. Het is een tijd dat ik al zal gebruiken om mijn 'blog van de dag' te schrijven. Gisteren was het uiteindelijk nog een drukke dag en moest ik de luiwammes niet uithangen. Eerst kwam mijn jongste zoon, geheel onverwacht, zijn tasjes koffie drinken en een babbel slaan. Een uurtje later was er mijn andere zoon die, bijna 2u, een telefoontje met mama-lief pleegde. Die zie ik dan ook heel zelden naar de kust komen. Die heeft een hekel aan autorijden en in de files te staan en gruwt van het Openbaar Vervoer. Maar met zo'n telefoongesprekken brengen we elkaar van alles op de hoogte. Voilà, zijn we weer op de hoogte van elkaars reilen en zeilen. hoe oud ze alle drie ook worden (52, 50, 45) het blijven mijn kleine kindjes.
Ik moet het niet zeggen, alle nieuwsprogramma's, praatprogramma's en kranten staan vol van de euthanasie van Aron. Men noemt het soms gelegaliseerde zelfmoord, een ander laten uitvoeren wat je wil. Hoe het ook beschreven wordt, het minste wat men kan zeggen is, dat het een drastische oplossing is om geen 'lijden' meer te hebben. "Ondraaglijk psychisch lijden" is een even erge ziekte als een kanker in je lichaam maar dan in je geest en niemand ziet het. Hij werd 54 jaar, en bijna een heel leven gevochten tegen depressies en trauma's. Geen gesprekken, therapiën of medicatie brachten soelaas en na een intense begeleiding kreeg hij toestemming voor euthanasie. Er werd veel aandacht aan besteed, het is dan ook geen alledaags gebeuren en vooral dan bij een bekende Vlaming.
Ondertussen zijn de uren van levering weer aangepast. Op 'post' blijven tussen 11.05 en 15.05. Ik ben vandaag dus aan mijn huis gekluisterd, wat ik niet erg vind bij regenweer. Er zijn genoeg spelletjes die ik ondertussen kan doen, kruiswoord, sudoku's, mijn talen en wordle's 5 en 6. Is er dan nog geen levering geweest, dan zal ik verder lezen in het boek , "Daglicht", geschreven door een mooie Amerikaanse advokaat David Baldacci, die detectieveschrijver werd. Tot morgen
Easy going, easy listening, meestal gebruiken ze dat om rustige muziek aan te duiden. Ik gebruik dat nu eens om rustig door mijn dag te gaan. Ik heb zin om eens wat trager te leven vandaag. Als jagger kan men zich dat permitteren. En toch wil ik dan ook nog iets bijleren en zoek ik synoniemen op voor het laatste woord van vorige zin en dat zijn er heel wat: toestaan, veroorloven, gedogen, tolereren, autoriseren, inwilligen, accorderen en het mooiste van al 'fiatteren'. Ik ben weeral blij en verheugd dat ik toch weer wat geleerd heb, ondanks mijn luiheid vandaag en mijn vertoeven in 'luilekkerland'. In luilekkerland bevind ik mij zeker!. Ik heb een buurvrouw, met dezelfde naam ( zoals Marleentje is er maar eentje, bestaat dus niet) die een keukenprinses is, wat van mij zeker niet kan gezegd worden. Ze probeert heel graag recepten uit, vooral van gebakjes en taartjes. Ik ben de gelukkige 'voorproefster' of de zoetigheid aan haar gasten kan gepresenteerd worden. Gisteren kreeg ik een stuk lekkernij toegestuurd (het probeersel wordt in mijn 'brievenbus met deurtje' gestoken in een potteke) en dat heb ik als ontbijt gebruikt. Het was weer waanzinnig lekker en waanzinnig zoet. Ondanks mijn easy going heb ik toch weer een portie energie binnengekregen. Maar dat was weer de uitzondering op de regel van de goede voornemens die ik zondag, bij het begin van de herfst nam. Die goede voornemens moeten niet altijd op 1 januari genomen worden, die zijn meestal van korte duur. Op 22 september nam ik me plechtig voor, nadat ik de laatste lepel ijscrème had genuttigd, geen dozen of pottekes met ijs meer mee te brengen, van het grootwarenhuis!. Ik moet zeggen, genoeg is genoeg geweest. Ik ga weer winkelen zonder isoleerzak, om niet in de verleiding te komen toch stiekem weer wat vanille-ijs of mars-ijsrepen, mee te brengen. 't Is misschien raar om het woord 'stiekem' te gebruiken omdat er niemand mijn zakken en bakken controleeert.Toch voelt het onjuist aan, om mijn eigen voornemens te sabotteren door er voor te zorgen dat ik diepvriesproducten niet ongeschonden kan transporteren.
Het Vlaamse woord van de dag is 'palier', een oer-Vlaams woord van Franse komaf. Ik ben blij zo eens terug van die woorden te horen die vroeger gemeengoed waren, toch als men op een internaat zat, en die nu echt uit ons taalgebruik zijn verdwenen. Men bedoelt hier 'de overloop' mee, het gangske aan het eind van de trappen dat naar de slaapkamers of andere kamers leidt. Zo had men in het klooster ook een 'parloir' of spreekkamer om eventuele bezoekers te ontvangen en te spreken. Dat is't. Tot morgen
De vakantie is nu echt wel definitief voorbij. De trambestuurders zijn daar niet mee akkoord en staken als protest! En de vrienden hebben hun hebben en houden van hun vakantiebenodigdheden ingepakt en mee naar hun thuisbasis genomen. Tot de volgende vakantie zal ik ze nog sporadisch eens zien. Ik zing dan maar het liedje uit de "Sound of Music", "so long, farewell, auf Wiedersehen, goodbye...". Ze hebben me wel een taak gegeven: alle roddels van de straat en de gemeente te noteren in mijn blog, want die gaan ze lezen, hebben ze toch beloofd. Dat is een opdracht die ik met veel plezier heb aangenomen. Er gebeurt toch altijd wat in ons kleine straatje zoals Rudi Carell (1934-2006) zingt in "Samen een straatje om". Ook mijn beestje zorgt wel voor de nodige animatie in mijn leven, zoals plat op 'mijn buik' gaan. Mijn tuin is niet meer wat hij ooit was, glad plat mooi groen gazon met bloemen en planten in volle grond. Mijn huisgenoot houdt ontzettend van mijn hofke omdat hij er alles kan doen wat een hond graag doet met als voornaamste bezigheid 'ballen vangen' en 'putten graven'. Omdat die putten op gevaarlijke plaatsen liggen voor de dagelijkse wandelingen heeft de tuinman er 'palletten' over gelegd en die bekleedt met kunstgras. Een fantastisch idee, een mooie oplossing zodat ik zonder mistrappen van het ene eind van de tuin naar de andere kant kan lopen. Wat was niet te voorzien en op wat was niet gelet? Die houten staketsels hebben gaten langs de zijkanten!!! En wat doet mijn lief manneke het liefst? De bal daaronder duwen zodat ik 'plat op mijn buik' moet gaan om die er vanonder te halen! Plat gaan is één ding, recht komen een ander. En ondertussen staat meneerke met zijn snoet aan mijn gezicht te snuffelen en te kwispelen tot ik die bal vanonder dat houtwerk heb gehaald. De oplossing was, er zwarte plastieken blompotten voor te zetten met wilde geraniums erin, wat ik deed, maar dan mag hij ze natuurlijk niet omver lopen, wat deze morgen wel gebeurde. Dat beest doet me wel fit blijven, tegen heug en meug.
En zo gaan de dagen weer korten en de nachten weer lengen! In de tuin zie ik ook de veranderingen van seizoen komen. De dikke vette rosse slakken en de huisjesslakken zijn verdwenen, ook de andere insecten zie ik niet meer. De spinnen nemen hun plaats in. In de tuin vind ik dat niet erg, behalve als ik 's morgens hun kleverige plakkerige draden in mijn gezicht krijg als ik de krant ga halen. Gemiddeld bivakeren er in mijn huis een 1500 achtpotigen, en dat is een teken van een 'gezond' huis. Als je een beetje slordiger in onderhoud bent, geef je onderdak aan grotere kolonies van die diertjes. Tot morgen
Dubbele betekenis vandaag: nog 100 dagen en 2025 begint, maar vandaag om 14u44 begint de astronomische herfst. Dat wordt meteen duidelijk gemaakt door het weer: grijs met regenwolken, af en toe een spatje regen, 17°C, gelukkig weinig wind. Gisteren was er met het stralende weer, veel volk tijdens de eerste dag van het "landbouwweekend" en de "jumping op het strand". Of er vandaag nog veel belangstelling zal zijn betwijfel ik toch een beetje, het weer zit een beetje tegen voor de paarden, koeien, schapen, varkens enz. Er is vandaag ook de autoloze zondag, vooral van belang voor de mensen die in de grote steden wonen. Die zullen dan eens wat stilte op de straten kennen en onbekommerd kunnen wandelen of fietsen op de openbare weg. Dat is nog het beste nieuws van de dag!! De rest is niet opbeurend voor een zondag: 45 doden bij een Israëlische luchtaanval in Beiroet, 20 zwaar gewonden bij Russische aanval in Oekraïne,zeker 30 doden en 20 vermisten bij een gasexplosie in een Iraanse steenkoolmijn....We leven in een woelige en gevaarlijke wereld, waar oplossingen voor al het geweld ver te zoeken zijn. Daarom lees ik graag detectieves en thrillers. De oplossingen vind ik op de laatste 10 pagina's en zijn de stouteriken gevat en opgesloten. Altijd een happy end, wat ik van de werkelijke wereld niet kan zeggen. Maar ik moet alles positief bekijken; ik heb mijn klap gehad de laatste dagen, ik heb genoten van de laatste mooie zomerdagen, ik mag met woeffie terug op het strand en als het regent krijgen mijn bloemekes water. Dat is mijnen 'palaver' van de dag. Tot morgen
Met de herfst in het verschiet krijgen we nog een echte onvervalste zomerdag. Daar zal ik volop van genieten en waarschijnlijk 'ik' niet alleen. Extra treinen worden ingelegd om spoorslags een grote groep mensen richting strand en zee van de zon te laten genieten. Alle wegen richting zee hebben een fileprobleem. Niet te verwonderen, iedereen geniet graag volop van de zon en aan de kust is dat de plezantste manier om er deugd van te hebben. Er is altijd een lichte zeebries en dat maakt het aangenaam om van die warme zonnestralen volop te genieten. Ik ga me niet op het strand begeven als het zo druk is. Dan blijf ik liever in mijn eigen tuintje zitten. Het nieuws vermeld alleen weer aanslagen, drone-aanvallen en nog meer van dergelijk fraais oorlogsgeweld in het Midden Oosten. In landen met goede zomers, heerlijk fruit, kortom landen van melk en honing. En daar woedt dan een bloedig conflict zodanig dat mensen vluchten naar kampen, verstoken blijven van voedsel, medische voorzieningen, onderwijs en rust. Zou men nog de oorsprong kennen van het ruziemaken en geweldplegingen? Het is spijtig dat men soms de andere landen van de wereld dwingt om partij te kiezen voor één van de ruziemakende staten. Wie heeft gelijk in dit bloederig geschil? Wie is bij machte om deze bevolkingswrijving op te lossen? Israël met een bevolking van diverse origine tegenover een bevolking die er geboren en getogen is!. Een gemiste kans na Wereldoorlog II om de volken vreedzaam naast elkaar te laten leven, draagt daar nu nog altijd de consequenties van. Wij Belgen, zijn het volk van de compromissen en dat zou een karaktertrek zijn die men in het Midden Oosten moet cultiveren. Niet met geweren, bommen en granaten tegenover elkaar staan maar het uitvechten met woorden. Iedereen eens opsluiten in het gehucht Poupehan (berucht tijdens de regering Martens in de jaren '80) tot er een overeenkomst is bereikt. Of de machthebbers van de oorlogvoerende landen eens opsluiten in de Sixtijnse Kapel waar ze dan een Conclaaf kunnen houden en pas mogen vertrekken als er een overeenkomst getekend wordt en er witte rook uit de schouw komt. Maar als mensen niet meer met elkaar communiceren is er nooit een vredevol einde te bespeuren of een aangename manier van samenleven. Communicatie is belangrijk in elke vorm van samenleving. Ik wil op deze zonnige dag niet denken aan de negativiteit van ons aardse tranendal, hij is veel te mooi om er zelfs maar aan te peinzen. Een 'meisje van 1948' zal de problemen in de wereld niet kunnen oplossen, spijtig genoeg.Tot morgen
Ik ben nog eens naar Oostende gereden! Dat was weeral een tijdje geleden. Weliswaar maar tot aan de vernieuwde stationssite, om mijn kleinzoon en metekind af te zetten. Dan kon hij terug naar zijn geboorteplaats rijden met de trein, en de groeten doen aan zijn mama, zijn vader en broer. Een kort maar een zeer lekker bezoek. Met prachtig en warm weer konden we onze favoriete lekkernijen buiten eten, de bickyburger op de banken met zicht op zee, de garnaalkroketten op een terras met de zon in de rug. En maar bijbabbelen!!. De gebeurtenissen van de laatste maanden eens overlopen: die van hem, die van mij en de capriolen van Raziel. Het was een gezellig onderonsje en dat doet voor beiden deugd. Nu is het wachten tot de volgende bezoeker, binnen veertien dagen. Eerst en vooral komt mijn dochter een paar dagen wat werkactiviteiten doen in een andere badstad, maar overnacht dan hier. Ook komt er een vriendin met echtgenoot een boterhammeke eten, vooraleer een weekendje door te brengen in Nieuwpoort, met de KWB van Mechelen. D'er is verder niet veel nieuws, tenzij dat Hans Van Themsche even op vrije voeten mag lopen na 18 jaar van zijn levenslange straf, doorgebracht te hebben in Oudenaarde. De gevangenissen zitten overvol en men is aan het bekijken welke gevangenen geen gevaar voor de maatschappij vormen of opleveren en hun vrijheid of enkelband krijgen, of anders bij psychische ziekte overgeplaatst worden naar een psychiatrische instelling. Enfin, dat is het voor vandaag, ik ben wat aan rust toe gekomen. Tot morgen
Met recht en reden vraagt iedereen zich af of er een wereldwijde escalatie van geweld op komst is. De oorlogen in Afrika waar niemand nog over spreekt, de honderden stammen die mekaar het zout op de patatten niet gunnen in het grensgebied Europa-Azië, Oekraïne versus Rusland dat probeert de oorlog te verklaren aan de NAVO-landen omdat die Zelensky steunen met wapens, het eeuwig durende conflict in het Midden Oosten. Dat laatste spreidt weer een ongezien geweld tentoon, door gebruik te maken van moderne communicatiemiddelen, zodat gewone burgers er niet aan kunnen ontsnappen. In het Midden-Oosten is het moeilijk partij te kiezen tussen Syriërs, Libanezen, Palestijnen, Joden. Aan alle kanten zitten extremisten die geen heil zien in gesprekken of toegevingen maar enkel met terreur naar de bevolking toe, hun gelijk willen halen. Maar onvrede en terreur kent tegenwoordig geen grenzen meer. Het minste woord om een partij te kiezen kan al een lont in een kruitvat zijn, verweg van het oorlogsgebeuren en conflict. Het brengt ook een ander fenomeen met zich mee: oorlogsvluchtelingen. Veel verdriet en leed, maar dat mag ons niet ongevoelig maken voor het leed en verdriet van 'onze' mensen. Ik wil hier echt wel mijn welgemeende deelneming in het verdriet van Hilde en haar familie meegeven. Ook hier wordt niemand gespaard en moet leren omgaan met veel gemis.
Veel studenten zijn gisteren vol goede moed begonnen aan een nieuw leven, een studentenleven. Dat is toch wat anders dan leven onder moeders vleugels. Sommigen zullen er direct hun gading en levenstijl vinden, voor anderen zal het zoeken zijn hoe het is, om zijn eigen kostje te bereiden, boodschappen doen, uit te gaan en dan toch nog tijd te hebben om de lessen te volgen en te leren. Ik kan dat seffens vragen aan mijn oudste kleinzoon (22) die bijna student af is, en toch nog eens graag een garnaalkroket en een bickyburger met zicht op zee, komt eten. Tot morgen
