Iedere morgen kijk ik de dag nieuwsgierig tegemoet. Zeker op een schrikkeldag. Om de vier jaar is er een dag dat ik me extra moet bezighouden. Maar vandaag geen nood, het wielerseizoen begint! Ik kijk daar echt naar uit. Ik heb niet bepaald een grote favoriet in het peloton, maar er zijn wel renners die me kunnen bekoren, zoals Peter Sagan. Een beetje rebels, af en toe tegendraads, maar een steengoede coureur. En dan uitkijken naar de tv-uitzending! De namiddag kan niet meer stuk. Kijken naar de "pedaleurs de flandres" in het landschap dat in een flits voorbij is. Sightseeing vanuit mijn canapé. Natuurlijk de twee stemmen niet vergeten die de saus van het programma zijn. Zij zorgen voor de rust door hun stemmen, soms een beetje monotoon. Zij zijn de wiegeliedjes, die me even naar de 7e hemel brengen, mijn middagdutje. Hopelijk ben ik dan op tijd terug op aarde om den arrivée live mee te maken en te horen. Want onvermijdelijk zijn er dan de interviews met de geklopten. Stereotype antwoorden: waarom ik had kunnen winnen en het niet gedaan heb. De ander was rapper en beter is zelden het antwoord dat ik hoor. De twee vrienden die de toegevoegde waarde van elke koers zijn brengen ook de roddels uit het circuit mee. Honderd maal beter dan hetgeen er in de boekskes te lezen is. Het nieuwe seizoen begint en het enige dat ik hoop is, dat alle renners de wedstrijden heelhuids kunnen rijden en beëindigen. Geen ongelukken, geen revalidaties voor jaren, maar een gezonde sportbeoefening en rivaliteit. 

Al een paar maanden is er bij "Iedereen Beroemd", na "Het Nieuws" van 19u, een item over de kotstudenten. Een paar maal per week laten ze toe dat ik hun leven als student kan bekijken. Hoe zwaar het leven is om op eigen benen te staan, uit te gaan, lessen te volgen en, en plus, vragen de profs om examens te doen en stage te lopen. Vandaag las ik een protest van de studenten. Volgens hen, mag en kan men niet eisen dat ze examens doen van de cursussen die ze dat jaar gevolgd hebben en erdoor zijn. De universitaire psychologen krijgen een massa leerlingen over de vloer om aan stress beheersing te doen omwille van de prestatiedruk. Ik heb dat relaas van de studenten op tv met stijgende belangstelling en verbazing gevolgd. Uitgaan, feestjes brouwen, vrienden ontvangen, reizen, schoonheidsbehandelingen na de stress van een proef.... en nog zoveel meer. Er zijn teveel nevenactiviteiten die voorrang hebben. Maar van een beetje ernst en discipline is er nergens sprake. Alleen maar verontwaardiging dat de maatschappij, de Hogescholen en Universiteiten hun studentenleven met jaren wil beknotten. Vandaar zoveel stress! Wel wel wel, je zou van minder een serieuze dip krijgen!