Blijkbaar heb ik de start van de lente gemist. Volgens Frank zou dat gisteren moeten gebeurd zijn, maar ik zat te bibberen van de kilte, de kou en de nattigheid. Ik hou me dus aan de datum die ik op school leerde, 21 maart! En als ik buiten kijk, geef ik mezelf gelijk om me aan die dag te houden. Azuur blauwe luchten, wel een fris briesje maar aangenaam. Zeker als ik mezelf, samen met de hond, straks ga koesteren in die heerlijke zon. Ik heb niet veel nodig om me goed te voelen. Het is dus lente, le printemps, der Frühling, met die drie woorden ben ik in opperbeste stemming ondanks ik niet over mijn eigen drempel mag komen. Met zijn allen genieten we dus van een onvoorziene vasten, die direct na het carnavalvieren op de deur kwam kloppen. We zijn niet meer gewoon ons iets te ontzeggen. Alles waar we zoal aan denken of willen doen ligt binnen handbereik. Nu vallen we terug op onszelf, ons kleine gezinnetje en ons huisje. Als ik nu naar radio en tv luister, schept dat voor velen toch een probleem om zichzelf te entertainen. Velen waren het gewoon van hot naar her te sjezen om geamuseerd te worden. Naar anderen luisteren, die hun zegden wat met de tijd te doen. Niet zelf moeten de fantasie gebruiken om de uren door te komen. En plots, zonder enige waarschuwing, moet men zorgen voor zijn eigen amusement, en dan nog wel binnenshuis. Het is een uitgelezen kans om zijn eigen talenten eens te ontdekken, een binnenhuisactiviteit die we niet kenden, aan te leren. Het leven van een meer dan een halve eeuw geleden ontdekken. Toen was er geen televisie, geen gsm, geen internet en toch werd er ook van alles gedaan. Alhoewel ik het mezelf ook niet meer kan herinneren hoe ik de zogenaamde goede tijd doorbracht. Waarschijnlijk schrijven, kleuren, puzzelen, lezen, met de lego of de poppen spelen. Ik moet me nu ook thuis bezighouden en zoeken hoe dat het leukste is. Maar ik denk dat ik dat met iets minder drama doe dan de jongere generatie. Ik hoef niet per se buiten om geamuseerd te worden. Ik vind altijd wel iets dat mijn aandacht trekt en de tijd voorbij doet glijden. Zoals nu kijken naar een vogeltje dat een veilige plek zoekt voor zijn nest, waar hij geen schrik moet hebben van de roofzucht van de kat van de buren.