Paaszaterdag, héél lang geleden dat ik me nog zo bewust geweest ben van een paaszaterdag. Een speciale dag om nooit te vergeten en hopen dat zoiets er nooit meer komt! Het is niet meer zo stil als de vorige weekends. Toch wat mensen zoeken de mazen van het net om minder solidair te zijn met de anderen. Zo zit de Belg nu eenmaal in mekaar. De eerste plicht van een Belg is, zoeken naar het zwakke punt om onder de wetten en regelgevingen onderuit te komen en naar hun hand te zetten. Wat ook de gevolgen voor de anderen zijn is peanuts en verwaarloosbaar bij hetgeen zij willen. Bos, hei, meer, strand, zee daar is men naar op zoek, een straatje om is niet meer voldoende na de 4 weken opsluiting, thuiswerk en kinderoppas. Aan de kust is het een open WZC, bewoners zijn gepensioneerde en ouderen. de groep die het meeste vatbaar is voor corona. Het is ook met die redenen dat er gevraagd is om niet naar het Westen te komen. Maar egoïstisch zijn we allemaal wel een beetje in deze virustijd. Een vijand die niet te zien is. En daarbij, zoveel plaats aan zee, daar kan je elkaar niet besmetten! "Blijf in uw kot" is voor iedereen een beetje moeilijker geworden met dit prachtige weer.. Ik heb, samen met de naasten, ook schrik om buiten te komen, iemand tegen te komen, boodschappen te doen, alles gebeurt met een klein hartje. Of je nu aan zee of ergens anders woont, het asociale leven, een onvrij gevoel en een soort vrijheidsberoving, is moeilijk voor alleman. Ik droom van een terrasje met een lekkere koffie en veel mensen rondom mij. Een babbeltje met iemand naast mij en geen 2m verder. Goed weer, maar de hond en ikzelf leven in de schaduw. Ik heb wit haar en blauwe ogen, de hond een witte vacht, we kunnen ons van nature onvoldoende beschermen tegen deze krachtige zonnestralen. Maar in de schaduw en luwte leven is ook goed, we kunnen buiten. Met zonnebril en hoed loop ik eventjes door de zon en de hond loopt in mijn schaduw. Zo goed en zo kwaad dat het kan zijn we tevreden en omzeilen we alle obstakels in dit paasweekend, in ons kot en tuin!
|