Oef, het regent hier. Gelukkig was ik vroeg genoeg opgestaan om geen vochtig vodje papier van een krant te vinden. Ik was bijtijds bij de brievenbus om alles droog binnen te krijgen. Alle plantjes hebben dus hemelwater gekregen en dat is nog altijd 1000x beter dan het kalkrijke kraantjeswater. Ik moet dan ook niet sleuren met de tuinslang, wat toch altijd een heel gedoe is. De hond is net terug van zijn wandeling, klodder en kliedernat! Maar alle zand is eens uit zijn pels gespoeld. Hij zag en ziet er niet uit! Al 4 maanden niet naar de trimster geweest en hij krijgt last van zijn dreadlocks. Ik heb gisteren dan maar een coupe à la jatte geprobeerd, maar dat geeft en heeft niet de beste looks voor mijn hond. Soit, hij is toch van wat krullekes verlost. Hij is niet zo ijdel als ik en kijkt niet in de spiegel om het resultaat te zien. Comfort is het enige dat voor hem telt en dat heb ik een beetje gegeven. Vandaar dat hij me zo graag ziet. Doodmoe is hij van de inspanning. Ik kan beginnen lezen en schrijven zonder dat hij me lastig valt. Want lezen en schrijven vragen van mij de opperste concentratie. De commentaar die ik wil leveren moet toch min of meer correct zijn en de oorsprong vinden in het nieuws van gisteren en vandaag. Deze morgen heb ik eindelijk begrepen waarom er zo'n turbulente coronaweek geweest is. Ik heb bestudeerd hoeveel volk advies moet uitbrengen om deze crisis in goede banen te leiden. Op zijn minst heb ik 29 personen geteld die zichzelf allemaal belangrijk vinden (ook zijn). Wetenschappers, professoren. Naast of behorend tot een tiental organisaties met nog allemaal zetelende leden, die ook nog eens advies moeten geven. En samen met de politiekers een eendrachtig voorstel moeten uitwerken. L'Union Fait La Force, waar blijft dat in godsnaam, de lijfspreuk van ons land dat we nu nodig hebben. Geen klauterende leeuw en geen kraaiende haan. Natuurlijk willen de partijen die zichzelf buiten schot gezet hebben deze regering zo spoedig mogelijk een halt toeroepen. Via social media proberen ze hun blunder nog enigszins te herstellen maar de periode van doortastendheid die ze konden tonen, is voorbij. Als gewone sterveling zit ik weer geduldig te wachten op het volgende besluit van regering, wetenschapper, gouverneur of burgemeester: mondmasker nodig of niet, mogen er mensen naar zee komen of niet, mogen we op een bank zitten of niet. En bovenal, wanneer mag ik een terraske doen met een heerlijk dampende koffie en wafel?
Om af te sluiten, ze hebben in Australië het waarschijnlijk langste dier ter wereld gevonden; een buiskwal met tentakels van een paar kilometer. Vergelijk het een beetje met het Portugees Oorlogsschip dat enkele weken geleden hier aan onze kust gevonden werd. Hou het droog voor de rest van de dag, de regen is gestopt aan zee, binnenkort ook in het binnenland!
|