Een warme nacht, maar geen zwoele nacht en dus waren er toch wat slaapuren. Altijd goed en dan voel je de recuperatie van je lichaam. Want gisteren ging ik luilekker lezen en heb dat uiteindelijk ook gedaan. Ik probeerde er eerst een sportieve draai aan te geven omdat het boek dat ik meenam uitermate geschikt leek om te experimenteren om op een andere manier te lezen. Ik nam het boek van Guillaume Martin, "Met Socrates op de fiets, een filosofische Tour de France", mee. Ik vond dat eigenlijk niet logisch om een sportief boek ter hand te nemen en met mijn luie benen omhoog te liggen met alleen af en toe beweging te hebben door een bladje om te slaan. Ik besloot om me in de situatie van het wielrennen in te leven en nam plaats op mijn hometrainer met het boek in de hand. Ik ondervond vlug dat ik nooit een professionele wielrenster zou worden, die geven bij géén enkele moeilijkheid op! Bij de eerste hindernis zette ik mijn ijzeren paard aan de kant. Ik voelde me een beetje belachelijk dat ik het na tien stampen op de pedalen al voor bekeken hield. Nochtans zeggen ze van vrouwen dat we multitask wezens zijn. Dat zijn we ook en we doen dat ook, maar lezen en macht zetten op mijn benen en voeten om de trappers rond te draaien, gingen niet goed samen. Fietsen en filosoferen gaat me niet zo goed af als de schrijver van dit zéér onderhoudend boekje. Geen hoogdravende filosofische theoriën. Maar hun inzichten en zienswijze toegepast op de moderne sportlui. Hij begint bij de eerste drie bekenden uit de oudheid: Socrates, Aristoteles en Plato. Het peloton, zijn concurrenten, zijn filosofen die hij dan voorziet van karaktertrekken die terugkomen uit het werk van desbetreffende denker. Zo krijg je een beetje hoogte van hun specifieke denkpatroon, hun leer en het werk waardoor ze bekend zijn geworden. Hun karakter en manier van koersen is hun levensvisie. Erasmus, Spinoza, Willem van Ockham Machiavelli, Pascal, Nietzsche, Marx, Sartre, Freud...fietsen allemaal mee in de belangrijkste ritten van de Tour. Ieder heeft op zijn beurt een klein succesje. Alle belangrijke denkers door de eeuwen heen koersen mee. Een klein foutje, waarschijnlijk tijdens de vertaling in het boek geslopen: Hilary Putnam is de filosoof, Hovsep Pushman is een schilder, achternamen zijn verwisseld. Soms is er met dit soort boeken een beetje muggenzifterij van de lezer. Maar de vertaalster ( Henriëtte Gorthuis) gebruikte ook een woord dat ik niet kende (ken het originele Franse woord niet): besmuikt, besmuikt gelachen = heimelijk uitgelachen. Al bij al een zeer verteerbaar boekje (190 blz) als je wat filosofen wil leren kennen en filosofische inzichten wil krijgen. Het is zo een boekje dat je de titel "filosofie voor dummies" kan meegeven. Het is weer warm en de ozondrempel is bijna overschreden, de boodschap is weer: lekker lui zijn! Met het volgende boek natuurlijk!