Het kattengejank van deze nacht heeft me een paar uur slaap gekost. Poezen die krols zijn veroorzaken een hels lawaai, goed hoorbaar als de rest van de omgeving muisstil is. Een muisje of vogeltje durft zich niet te tonen bij dergelijk gehuil van goesting om te paren. Wel een mug, die de kans zag me een dikke bult te bezorgen. Ook goed nieuws uit de wereld van de libellen, een zeldzame soort libelle is waargenomen in Averbode, de rivierrombout. Ik verbaas me toch altijd weer over de namen die dieren krijgen. Het meeste plezier kwam weer van mijn robbedoes, die er vandaag nog altijd even stralend mooi en wit uitziet, na zijn kapbeurt. Nu zie je tenminste welke gespierde bips hij heeft! Geen grammetje teveel hangt er aan het lijfje van mijn hondje. Dat kan van zijn baasje niet gezegd worden. Hij krijgt geen koekjes en ik wel, dat is een hemelsgroot verschil in speklagen. Daarbij moet ik ook een beetje uitkijken naar de producten en etenswaren die ik ga inslaan of gebruiken. Pinokkioproducten, noemt Testaankoop deze producten. Ze suggereren veel door foto's en opschriften, beloven veel, maar niets van dat alles waarmaken. Mij een beetje voorliegen, zoals een tekeningske van een vanillestok om te zeggen dat er vanille in verwerkt is maar nog met geen microscoop een puntje te vinden is. Eigenlijk word ik door de fabrikanten bedrogen terwijl ik erbij sta. De advertenties staan ook bol van de bedankingen en hopen daarmee ons hart te beroeren dat ze paraat bleven tijdens de lockdown. Volgens mij vergeten ze veel essentiële producenten, zonder wie niets zou lukken. Bedankt dus aan de aarde voor onze patatten, groenten en fruit. Bedankt dus ons koetje voor vlees, melk en alle afgeleide producten en lederwaren. Bedank, regen en de waterbronnen. Bedankt, zon, zonder wie niets zou bloeien of groeien. Waarschijnlijk vergeet ik er nog heel veel te bedanken.

Ik heb ook al dikwijls vastgesteld dat er veel dagdagelijkse producten zijn, waar ik nog nooit bij stilgestaan heb dat die ook moesten uitgevonden en ontworpen worden. Meestal leer ik die mensen dan kennen als er een overlijdensbericht verschijnt en hun C.V. als een 'in memoriam' gepubliceerd wordt. Zoals vandaag weer het geval is: de computermuis! Het is een hulpmiddel om de cursor op het pc scherm vlot te bewegen zo dat ik mijn gegevens kan manipuleren. Alleen bracht de naam een beetje verwarring, Bill English. Ik dacht eerst dat het dat stuntelige personnage van Rowan Atkinson was, Johnny English. maar niet dus. Onze geleerde mens is 91 jaar geworden. Heeft lang van zijn uitvinding kunnen genieten, al zag hij de pensioengeerechtigde leeftijd dichterbij komen toen zijn 'muis' een overdonderend succes werd.

Vandaag nog een gewoon warme zomerdag, voorbode van veel meer hitte. Weer veel amusement binnenshuis in het verschiet. Het is zomer en dan mag het al eens heet worden.