|
Gisteren was een speciale dag op verschillende fronten. Eerst het bericht van het bezoek van de kunstenares-prinses aan haar biologische vader en zijn vrouw. De foto van de ontmoeting is toch wel opvallend te noemen. Het interieur moest echt koninklijk ogen en warmte uitstralen, met alle familiefoto's, betekenisvolle schilderijen en tekenen van diep geloof. Nadat alle feesten in hun leven waren uitgefeest is er de vergeving voor elkaar en de terugkeer naar de Kerk. Filip Feyten citeert hierbij een bijbeltekst om de vreugde in het Belgische Episcopaat te onderlijnen en te illustreren: Luas 15:7 " in de hemel is er meer vreugde om 1 zondaar die tot inkeer komt dan over de 99 rechtvaardigen die geen inkeer nodig hebben". De setting van de personages was ook ongewoon. Stijfdeftig zaten ze er met z'n drietjes bij. Het huiselijke geluk moest ervan afdruipen. Mijn fantasie fluistert: Delphine heeft misschien, "Dag Vreemde Man" van Ann Christy (1945-1984) gezongen. Ik kijk eens goed naar de stiefmoeder. Ze was blijkbaar zomaar in de eerste de beste zetel geploft en heel ongemakkelijk terecht gekomen op haar kussen. Waarschijnlijk ook met tegenzin ingegaan op de koffie en koekjesvisite die haar echtgenoot georganisserd had. Dat maakt de handtas rond haar nek wel duidelijk. Zo kon ze sito presto verdwijnen na de fotoshoot. Enfin, na al die jaren is er een uitgestoken hand naar het kind dat 10 jaar kon genieten van zijn aandacht en daarna abrupt werd verstoten om dynastieke redenen. Mijn laatste woord hierover, met een afgeleide van het Vlaamse woord van de dag 'flitsmarathon': liefde is als een flitspaal, het komt onverwacht en kost je veel geld.
Tweede belangrijke gebeurtenis: verdere inkrimping van de vrijheden. Dringend nodig want de brand moet nú geblust worden. Daarom nog niet vandaag, nee, we kunnen het vuur laten smeulen tot vrijdag middernacht. Dan hebben we 14 dagen de tijd om het met man en macht te blussen want de scholen gaan dicht, ontspanning is aan banden gelegd en zoveel mogelijk thuiswerk. Dat was de teneur van de spreekbeurt die een belangrijk man van Vlaanderen aan zijn onderdanen meegaf vanop zijn kansel. Daarmee aangevend dat hij twijfelt aan de waarachtigheid en de ernst van deze epidemie. Er mochten, op zijn aanwijzen, nog een paar sprekers wat toelichting geven over de besloten beperkingen. Teneur van de persconferentie: het is onmogelijk hetzelfde te doen als het hoofdstedelijk gewest of onze Waalse broeders. Covid stopt immers aan onze Vlaamse grenzen. Ik stel vast dat de 'nonbelievers' beslissen over mijn gezondheid! Er dreigt nu ook een tekort aan zorgverleners op alle niveaus. Mijn suggestie: de BV's die juist stoppen met hun 'echt beroep' dat ze een paar weken uitoefenden, inschakelen in de zorg waar ze al hun stage gedaan hebben. Dat zou pas onbaatzuchtige hulp zijn. De Vlamingen zijn verstandige mensen, de meesten toch, en weten dat 'blijf in uw kot' nog altijd geen loze slogan is. Zie zo, zo zie, ik heb gesproken. Nu naar de trimmer om hondje een mooi kapsel aan te meten!
|
