Laatste dag van een zeer bizar en zeer eigenaardig jaar. Wat zijn mijn activiteiten op het einde van het jaar? Iedere 31e december is er hetzelfde takenpakket. Alle resterende correspondentie lezen en beantwoorden en eventueel nog wat brieven schrijven. Alle openstaande rekeningen vereffenen, letterlijk en figuurlijk, om met een schone lei het nieuwe jaar te starten. Alles wassen en plassen. Eens met de grove borstel door het huis gaan om alle vuil van het jaar eruit te vegen. Proper beginnen is de boodschap op deze silvesterdag. Na gedane arbeid in de zetel ploffen en denken wat het voorbije jaar aan goeds of slechts gebracht heeft. Een reflectie doen op tijd en stond kan nooit kwaad. Zeker éénmaal per jaar is dat een goede oefening. Mijn, en het leven van iedereen werd beheerst door een onooglijk levend wezen. Een mooi roos bolleke versiert met minuscule trompetten, waarschijnlijk 19. De almacht die we ons al jaren toebedelen werd in één klap teniet gedaan. Akkoord, we vinden als mensheid telkens een uitweg om toch terug onze suprematie te krijgen. Maar het ene euvel is nog niet goed opgelost of het andere is al in aantocht. Weer een meedogenloos virus waar we ons tegen moeten wapenen. Het is een gevecht zoals tegen de 'pest en de cholera'. Maar we hebben ons dit jaar ook weer verschrikkelijk goed aangepast. Back to basics en 'blijf in uw kot', waren de slogans voor 2020. De benenwagen werd vanonder het stof gehaald, gezelschapsspellekes kregen een boost en het eigen land werd terug ontdekt. Het eenvoudige leven thuis werd weer als ideaal ervaren. Het moest wel, geen café's die open waren, geen restaurants om te gaan eten, geen cinema, theater of musea die te bezoeken waren. Een 'train de vie' zoals in de vorige eeuw moesten we aanhouden. Met dien verstande dat er nu toch sociale media ter beschikking waren om alles van de buitenwerld, familie en vrienden te kunnen volgen. Maar eens dat bolleke met de trompetters verdwenen zal zijn, zullen we weer me evenveel bravoure de levenswijze van vóór maart 2020 opnemen. We zijn de heersers van het aardrijk! Een zoveelste catastrofe afgewend! Onze hersenen, kennis en wetenschap, zijn top! En weer zullen we vergeten dat we een porseleinen kast zijn, tot de volgende olifant eraan komt.
Hoopvol kijk ik nu naar mijn wekker tot ik de cijfertjes 00.01 zie verschijnen. Dat is het sein van één januari: dag die alle hoop met zich meedraagt om een grandioos jaar in te zetten. Silvester sluit daarmee een zeer memorabel en miserabel jaar af, waar ik niet echt wil op terugkijken. Het heeft me maar één leuk dingetje opgebracht: mijn schroom om te schrijven weg te nemen. Dat op zich is al de moeite om 2020 niet als archi slecht te ervaren, maar als een deugddoende nieuwe episode in mijn leven.
|