|
Dag van de moedertaal. Er werd voor 21/02 gekozen omdat in 1952, mensen in Bangladesh betoogden om de officiële erkenning van hun moedertaal, het Bangla. Tijdens deze demonstratie werden verschillende mensen doodgeschoten. In feite martelaren voor hun taal. Tijdens een conventie van de VN in het jaar 2000, werd beslist om ieder jaar op deze dag het belang van de moedertaal te onderstrepen en ook te vieren. De moedertaal is de basis van alle leerprocessen. Een taallabo kan dan een nuttig instrument zijn om een taal beter te leren spreken en de klanken te horen. Maar ik kan ondanks alle moeite mijn dialect- accent niet afleren of wegsteken. Ik denk van mezelf dat ik mooi ABN spreek, tot ik mezelf eens hoor praten, dan val ik achterover van mijn tongval. Niet getreurd, zeg ik maar, zolang de mensen verstaan wat ik zeg is het goed.
Het is dag 2 van het mooie weer en stormenderhand wordt de kust weer ingenomen door de dagjesmensen, die water willen zien, zand willen voelen en in de wind hun haren laten wapperen. Maar Knokke torst een groot verdriet. Dat uitvergrootte dorp aan zee, een enclave in West-Vlaanderen heeft zijn hoofdman verloren. Geen keizer, koning of prins, maar een graaf die handelde of hij die titels allemaal had. Tot zijn groot spijt moest die edelman luisteren naar en handelen volgens de Belgische wetten. Wat een affront was dat voor de burgervader die wel Vlaams spreekt maar zoals het hoort, met Franse tongval ! Wat een deuk in zijn adellijk bestaan. Baas over een dorp dat zo exclusief als Monaco wil zijn, een dorp dat ons rijken kent ons rijken wil zijn, een dorp dat nauw toekijkt of er geen gewone mensen, die van arbeid hun bestaan maken, hun zon-zand-zee komen wegnemen. Al de mensen in hun prachtige witte villa's met oranje dakpannen, al die bewoners of tweede verblijvers van de luxueuze appartementen moeten het nu stellen zonder hun stijlicoon dat het uniform van de Knokkenaar lanceerde: gekleed in millet of ander donsvestje, pull achteloos over de schouders gegooid, oranje- gele -groene- rode broek, modieuze pet of klak en kousloze moccasins aan de voeten. Ook de introduceerder van het golfkarretje ter vervanging van de benen en de fiets. Hoe moet de Cie Het Zoute overleven nu er geen important lid van hun bestuur het voor het zeggen heeft op plattelandsniveau? Misschien leren de dorpelingen te leven zoals alle West-Vlamingen/Belgen? Ik ben alleen nieuwsgierig wanneer de invasie van de zo gevreesde frigobox toerist zal beginnen en welke slagzin het chique volk zal hanteren om dat te beletten. Maatschappelijk en sociaal was deze burgemeester, met de naam van weldoorvoede 'lippen' vooral dienstig voor een kleine minderheid van zijn bevolking. Enfin, tot zover commentaar over het openbare leven van deze aflijvige. De naaste familie zal wel verdriet hebben zoals bij elkeen die een familielid moet missen. Ik bied hun dan ook mijn gemeende en innige deelneming aan. En nu naar buiten.
|
