Ik heb geen inspiratie om een deftige titel voor mijn blog te vinden. Ik ben nochtans niet aan mijn proefstuk toe want tekst nr 476 is in de maak. Tenminste in mijn gedachten, want de inhoud van mijn tekst moet nog opborrelen in mijn brein. Ik begin dus maar met wat gezever, gezaag en gezeur en dat kan soms ook een prettig gevoel geven. Eens zagen en zeuren, niemand is er voor beschikbaar in mijn piepklein huishoudentje, 1 vrouw en een hondenkop. De hond zeurt over wat anders dan ik natuurlijk, momenteel is hij boos op de duiven die voor zijn neus komen fladderen en waar hij niet bij kan. Hij heeft ook al gezaagd over de vele wandelaars die iedere morgen hun hond uitlaten en in 'zijn' straat passeren. Voorbijgaan tot daar aan toe, maar zijn gevoelige neus weet wat ze komen doen: wat groen zoeken om wat vocht en vaste stof te droppen. Ik moet wel zeggen dat hij, het enige levende wezen is, dat zo vol adoratie naar mij kan liggen kijken. Hij is mijn gezelschap in huis, op mijn wandelingen maar geeft me er bovenop een goed gevoel van onmisbaarheid en de beste baas, in de wereld te zijn. Ik zal hem maar geloven. Ondertussen zijn de dakwerkers begonnen de laatste loodjes aan het dak aan te brengen en alles af te werken. De rechte lijn richting stellingloos huis is ingezet. De hond zal spijt hebben als alle buizen weg zijn want voor hem was dat een ideaal hindernissenparcours, springen en kruipen kon hij zo oefenen. Voor mij was dat blauwe plekken en kneuzingen oplopen en geen plaats om deftig van de zon te genieten. Geduld is een mooie deugd en die heb ik echt moeten beoefenen. Nu moet ik binnen blijven en dan zoek ik maar wat op. Er was één naam die me richting 18jaar bracht, Anouk Aimée (°1932), jarig vandaag. Samen met de andere acteur Jean-Louis Trintignant (°1930) hebben ze me de meest passionele film van die tijd gegeven, "Un homme et une femme" in 1966. Voor het eerst alleen van huis, weliswaar om samen met een vriendin een cursus Frans te volgen, konden we in Nice naar die romantische prent gaan kijken. Nu is dat een oersaaie en oerbrave film, maar toen vertoonde die passionele nachten waar ik als 'bleuke' voor het eerst een glimp van kon opvangen en dat in de meest romantische taal van allemaal. De soundtrack was ook mooie muziek en heeft nog lang in de hitparade gestaan. Vandaag is het ook de vrjaardag van de Nederlandse vorst. Ik zal wel eens kijken wat voor show dat glamourkoppel en kroost weer in petto hebben. Vooral de kledij van het schoon vrouwvolk dat de koning vergezelt interessert me.
|