|
Ik kan niet anders dan met het overlijden van Pieter Aspe (1953-2021) beginnen. Een succesvolle Vlaamse auteur van detectieveverhalen met zijn fictieve, Pieter Van In en Hannelore Martens, als hoofdpersonages. Hij was de ambassadeur van Brugge en leerde de lezers alle mooie hoekjes en kantjes van deze stad kennen. Hij had ook de liefde voor het goudgele vocht van brouwerij Duvel Moortgat. Cartoonist Marec was een goede vriend en vertelde vandaag een goede quote van Pierre Aspeslag, toen die antwoordde op een vraag, gesteld door Tom Lanoye. Het gesprek ging over zijn verdienste als schrijver in het genre dat hij beoefende. Tom vergeleek 'hun' schrijfsels als volgt: dat van mij (Tom) is als een sterrenrestaurant en dat van jou (Pieter) als een frituur. Daarop antwoordde Aspe: Lanoye kan met de opbrengst van zijn werk naar een frituur maar ik kan naar een sterrenzaak!. Een perfect antwoord.
De Internationale Dag van de Persvrijheid. Daar geniet ik van en samen met mij de duizenden bloggers die ongenuanceerd hun mening kunnen ventileren, ideeën kunnen spuien, verhaaltjes vertellen, Geen censuur in ons land, in tegenstelling tot vele landen waar dictaturen regeren en enkel de stem van de heerser, als waarheid mag gehoord worden. Nee, het is hier nog niet zo slecht, ondanks hetgeen een zekere burgervader ons wil doen geloven. Burgerlijke ongehoorzaamheid is een prioriteit voor hem, hij die als eerste de wetten zou moeten verdedigen. Achterpoortjes en gaten in de wetteksten vinden, zijn zijn grote bezigheid. Daar besteedt hij al zijn tijd aan in plaats van effectief en efficiënt zijn gemeente te besturen. Goed voorbeeld voor de mensen, jeugd? Het gemeentepersoneel zal tevreden zijn met de extra uren, weekendwerk en avonddiensten. Alles dubbel betaald??
Maar ik ben een beetje pissig vandaag. Ondanks alles heerst er voor de vrouwen, en zeker dan voor de oudere alleenstaande dame, het gezegde "sois belle et tais-toi". Wie ooit dacht dat die woorden tot het verleden behoorden en uitgeroeid waren sinds de Mme Bovary's de planeet bevolkten en leefden, leeft naast de realiteit. Een technische kwestie, bouwmaterialen, hoe gebruiken, hoe plaatsen, is nog altijd het domein van de meneren. Ongeacht ik me goed documenteer, kan aantonen dat ik juist ben, dan nog negeert men mijn woorden en beziet men mij als een volslagen dommerik die niet weet waarover ze spreekt. Maar ik wil er verder geen woord aan vuil maken, ik zal ooit wel mijn gram eens halen. Ik focus me vandaag liever op het bezoek dat komt. Na een jaar komt er eindelijk terug eens iemand in mijn huis. Plezant voor mij, maar evenzeer voor woefie: een extra speelmaatje. Hij weet het nog niet maar zijn geluk zal geen grenzen kennen.
Nog eventjes verdwijnende Vlaamse woorden uit de verkeerscode: afdraai, egelwegel, kerkwegel, wegel, wegenis, trottoir, heirbaan, kasseiweg, expresweg, gracht, lei, macadam, et bien sûr 'sans unique'.
|
