Een mailtje verwittigde me gisterenavond dat er gevaarlijk weer op komst is, vooral de rukwinden tot 90 km /u kunnen voor schade zorgen. Het is geen storm en kreeg dus geen liefelijke naam zoals de vorige stormen die nog in mijn geheugen gegrifd staan. Vooral Francis, eind augustus en Odette, eind september hebben me doen bibberen en beven. Daar was voor mij, ook voor veel anderen, een serieuze ravage van gekomen. Nu is het een stevig windje dat me niet van mijn stokken zal blazen, mijn gewicht zorgt ervoor dat ik stevig op mijn benen blijf staan. Anders is het voor mijn 13kg wegende hondje dat misschien eens door de wind kan opgepakt worden en door de lucht zweven. Dat zal hem een heel nieuwe ervaring geven. Zoals een onschuldig lammetje, met al zijn krulletjes ligt hij hier naast mij wat in te dommelen en te wachten op zijn grote vriend die straks uit bed zal komen. Want inderdaad, ik heb een student in huis. Die komt bij oma zijn 'blok' doen, in de hoop dat hij hier genoeg concentratie vindt om te studeren, dat de examens goed zullen zijn en hem een heerlijke vakantie achteraf zullen bezorgen. Mijn hond was bij aankomst van zijn dikke vriend, buiten zinnen, door het dolle heen. Moeilijk te kalmeren, bijna wenen van blijdschap om, eindelijk na meer dan een jaar zijn speelkameraad te hebben die met hem ook veel wandelingen zal doen. Iedereen blij en gelukkig. Ik kan nu terug zeggen, ik heb een huishouden te runnen, bestaande uit twee man en een hondenkop!.
Veel ander nieuws heb ik niet te melden, Wel kwam even de nostalgie naar boven bij het Vlaamse woord van de dag: gele briefkaart. Blijkbaar bestaat ze nog, een geel kaartje dat vooraf gefrankeerd was in franken en nog geen euro's (zegt men nu, ge-eurood? ge-euroot?). Dat moest men versturen voor deelname aan spelletjes of om je ergens in te schrijven. Dat was echt nog de pre-televoting periode.
Nog even het citaat van de dag. Ikzelf moet het zeker in alle omstandigheden in gedachten houden. Wilhelm Raabe(1831-1910) schreef: men beleeft niet wat men beleeft, maar hoe men het beleeft.
|