Internationale Dag van de Stem, 'Bla, Bla, Bla, Bla' genaamd. Daar heb ik voorgaande jaar mijn woordje over geplaceerd. Aangezien mijn vrienden neergestreken zijn om het zomerseizoen in te luiden, zal er van een Stille Zaterdag geen sprake zijn. Mijn stem zal gerodeerd worden na maanden in stilzwijgen te hebben vertoefd. Iedereen mag mijn woorden daarover in twijfel trekken, want natuurlijk heb ik mijn keel dikwijls genoeg gesmeerd. Dat is nodig, want als je alleen bent verleer je uiteindelijk om luidop vlot je woorden te vinden en uit te spreken. Dit weekend zal alles gesmeerd verlopen, om het zo te zeggen. Het is dus 'Stille Zaterdag'. Vanaf morgen zijn de klokken weer present om ons bij de les en bij de tijd te houden. Ze bereiden zich in stilte voor om terug naar ons land te vliegen en daarvoor hebben ze vleugeltjes gekregen. Al die klokjes hebben zich gevuld met de beste Belgische chocoladepaaseitjes en niet die van Aarlen want dat is Italiaanse smaak. Hoe die chocoladen eitjes ginder geraken is natuurlijk gissen. Waarschijnlijk allemaal in 'bulk' vervoerd naar Rome om daar op het Sint Pietersplein hun klok te zoeken. Het is natuurlijk allemaal zever in pakskes wat ik hier schrijf, maar wat onnozelarij verkopen is ook mijn part of the game. In afwachting van mijn zoektocht naar eitjes in den hof, stel ik me tevreden met de krant. Ze voelt aan 'als vers van de pers'. De pagina's kleven nog een beetje. Ik moet er heel zorgvuldig mee omspringen want het is voor drie dagen dat ze 'nieuws' moet geven. Het zal een hele heksentoer worden om op de 3e dag nog 'een weetje' te lezen uit een oude gazet. Dat zal dan het tv-programma moeten worden. Ik heb geen boekske met info over al hetgeen er te zien is op het kleine scherm. Ik moet vandaag niet weten wat ik morgen of overmorgen kan bekijken op de beeldbuis. Het 'Sportgedeelte' zal ik zeker voor morgen bewaren. Dan kan ik vóór de start van Parijs-Roubaix nog eens de info lezen over de route, de deelnemende renners, de vooruitzichten, de fietsen en de ploegentactiek. Dat laatste is zelden iets dat bewaarheid wordt, er is altijd wel een of andere onverlaat uit een ander kamp die roet, of stof ditmaal, in het eten zal gooien. Voor de rest mag ik ook nog niet alle spellekes oplossen, mijn 'brains' moeten op zondagochtend en maandagmorgen ook werken.

Door mijn filosofische beslommeringen en filosofisch intermmezzo van de laatste week, ben ik de weerspreuken een beetje vergeten. Op Sint Tuburtius (14 april) na de noen, worden al de velden groen. En op Sint Justin (15 april), dood de kou het venijn. 

60 jaar geleden was het lied van  Bob Dylan "Blowin'in the Wind" voor het eerst te horen op de radio. Een lied met vragen en bedenkingen over vrede, oorlog, vrijheid, en als protestsong tegen de Vietnamoorlog. Sindsdien is het een lijflied van de vredesbeweging en burgerrechtenorganisaties geworden en weer actueel. Tot morgen