Ontzettend schraal en koud weer door de noordoosten wind. Vriezen heeft het nochtans niet gedaan, geen ijskristallen te bespeuren op de daken of het gras. Maar de oosterse landlucht die met 50-60 km/u naar hier komt geblazen, brengt deze keer geen warmte mee zoals in de lente en zomer. Alleen maar diepvries- en ijskast temperaturen. Het zou ideaal weer zijn om de ijskast en diepvries uit te kuisen moest het niet zo koud zijn. Bij dit weer heb ik weer verschillende laagjes isolerende kledij nodig, terwijl de hond goed zit met zijn persianer pelske. En omdat ik nog nooit nagedacht heb over dat 'astrakan' was dat vandaag eens de gelegenheid om dat te doen. Ik kan één dingen zeggen, het lied van Urbanus, "Madammen met een bontjas zijn gemeen" is niet ver bezijden de waarheid nadat ik gelezen heb wat die 'persianer' is. Dat het van een schaap kwam kon ik wel vermoeden met al die krulletjes dat dàt bont rijk is en zo speciaal maakt. Het komt van een Perzisch, nu dus een Iraans schaap, het 'karakoelschaap'. Vooral het lammetje met zijn donkere zwarte of bruine krulletjes en met zijn uiteenlopende haarstructuteren gaande van sterk, plat of moiré krullend, is de leverancier van dit bontwerk. Hoe langer men wacht om dit lieftallige beestje te slachten, hoe stugger de huid en de pels wordt. Het kostbaarste bont komt van een pasgeboren lam van minder dan 48u oud. Ze hebben dan een glanzend zwart krulletje, zijn zeer kostbaar en wordt dan de dure "Breitschwanz" astrakan genoemd. Sowieso worden deze schapen voor hun pels gekweekt en mogen maar 5-10 dagen oud worden. Hoe langer men wacht hoe meer verkleuring er is naar een stuggere grijze vacht en hoe goedkoper hun pels is. Hier in het Westen is men afgestapt van pelsenfrakskes dragen in het kille seizoen, maar in de koude gebieden van onze wereld, is een dierenvel toch een van de beste isolaties en beschutting voor de mens. En mijn hond met zijn gefriseerde vacht zie ik nooit bibberen van de kou of zweten van de hitte, heel zijn lijf wordt op temperatuur gehouden door zijn krulletjes. Tot zover over het verboden pelsje hier te lande.

Vandaag verjaart mijn geliefkoosde schrijfster van detectieveboeken: de 74 jarige Elisabeth George. Al 21 turfen (meestal een 600tal pagina's) van thrillerromans met als protagonisten de adellijke Inspecteur Lynley en van mindere komaf zijn hulp en collega Barbara Havers. Al haar boeken hebben wel een psychologische inslag. De auteur heeft niet alleen 'engels' als studie destijds gekozen, maar ook psychologie. Ik kan zeggen dat haar boeken een gewichtig deel zijn van mijn kleine bibliotheek. Al schrijvend neemt ze mij, zoals een poppetje aan een koordje, mee doorheen haar soms inspirerende woorden en verhalen. En daarom luister ik maar eens naar Sandie Shaw met haar "Puppet on a String". Tot morgen