De klokken zijn verzet, ttz de wijzers van de staande klok heb ik op zomeruur gezet. Ook heb ik nog manueel werk om wat uurwerken op de juiste tijd te zetten. Alleen de meer gesofisticeerde apparatuur schakelt zichzelf over op het veranderende systeem van de dag. En van zomer is er in de verste verte geen sprake, alleen in Spanje is het puffen en zweten. Daar komen ze al te kort wat wij hier vandaag in overvloed hebben: nat, druppels, regen dus. Sinds deze morgen speelt er het deuntje "Singing in the rain" door mijn hoofd met daarbij het beeld van Gene Kelly (1912-1996) die met zijn paraplu en veel plezier in de regenplassen staat te dansen. Ik ga ook buiten met een oversized regenbeschermer, maar de plassen laat ik links liggen want goesting om te dansen heb ik niet. Er is ook een wielerwedstrijd, Gent-Wevelgem, 260 km, die waarschijnlijk zal uitdraaien op een regenkoers. Alle wegen zullen er spekglad bij liggen, vooral de kasseistroken, door de modder en olie die op het wegdek is blijven liggen. Een spektakelkoers staat er koersminnend Vlaanderen te wachten maar hopelijk zonder valpartijen. Dat is altijd een pijnlijke zaak. Een andere pijnlijke zaak is natuurlijk dat we in België al op 26 maart 2023 onze 'overshoot day' hebben. De goederen en diensten die de aarde ons voor een jaar geeft zijn hier te lande al opgebruikt. Onze voetafdruk is dus echt wel groot te noemen. We leven en verbruiken meer dan de ons omringende landen van hetgeen de aarde ons geeft. Vanaf nu leven we zogenaamd op krediet. Niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk als je onze staatsschuld bekijkt. En de ministers en regeringleden halen eens hun schouders op en doen voort op de ingeslagen verspillende levenswijze en zijn al met de volgende verkiezingen in hun achterhoofd bezig om zoveel als mogelijk vette posten voor de partij  binnen te rijven in plaats van oplossingen te zoeken voor de miljarden staatsschuld die ons land heeft. Natuurlijk volgen er telkens de woorden op: het is minder dan gedacht!. Tot morgen