Ik mag mijn gedacht zeggen en schrijven vandaag. Het is de 'Internationale Dag van de Persvrijheid' en dat al sinds 1993. Niet dat ik zo malcontent ben in het leven of onze samenleving maar wel over de 'groene jongens' die ons het leven zuur maken en me weeral eens op kosten jagen. Eén groen blaadje aan een struik of boom, en wie is er als de weerga op het appèl? De rupsen, de mieren, de muggen, de vliegen, de bromvliegen.... Bestrijding is volgens de groene garde uit den boze want dat is vergif voor al het levend volk. Ik zie dus lijdzaam toe hoe mijn buxusstruiken opgepeuzeld worden niettegenstaande ik voorgaande jaren geurige planten in hun nabijheid zette om die kruipende wezens weg te jagen. Wat moet ik doen tegen al die mierennesten die gangen graven en het zand in hoopjes leggen zodat ik niet kan negeren dat ze een werkzaam volkje zijn. Dat er veel slaappillen genomen worden verbaasd me ook al niet. Ik heb er gelukkig geen nodig maar ik moet weer veel moorden plegen op levende wezens omdat hun gezoem me irriteerd en ik me bloeddonor voel voor dieren waar ik het nut niet van inzie. Het gefladder van de vliegen en brrromvliegen, die eerst buiten overal gaan aanzitten en dan liefst op mijn boterham komen zitten met hun vuile poten. Om nog niet te spreken over het onkruid dat alles wegduwt en het voedsel van mijn mooie bloemekes weggraait vooraleer mijn geraniums, hortensia's en azalea's er kunnen van profiteren. De slogan 'maai mei niet' is een goede vinding voor de grasperken maar daarbuiten is het zweten en puffen om het niet-gewilde groen uit mijn hokfe handmatig te verwijderen. Dat zal de komende dagen wel deel uitmaken van mijn dagtaak: onkruid verwijderen, rupsen doodtrappen en muggen naar andere oorden slaan en mierenhopen vertrappelen. Ik heb gezezgd. Voor de rest ben ik een vredelievend mens. 

De kroningskoorts is overal toegeslagen. De vele wetenswaardigheden over de binnenkort gezalfde en geoliede koning en zijn gemalin, houden de kranten en de tv bezig. Aan de traditie van de kroning zijn er al veel geschiedenislessen gewijd ook aan de meest bizarre kroningen gedurende de afgelopen 700 jaar of is het al 900, geleden. Gelukkig lees en bekijk ik dat allemaal graag. De kroning van een koning, volgens eeuwenoud recept, gebeurt nu ook weer niet iedere dag. Het zijn tenminste geen oorlogsbeelden of rampen die getoond worden maar grandeur, glitter, glans en eerbied voor een oud gebruik van een eens zó machtige natie. Vandaag, morgen en overmorgen zal ik alles doen wat moet gedaan worden om zaterdagmorgen, van bij het opstaan  de tv aan te zetten en in de zetel te ploffen. Ik wil alles volgen en horen tot de plechtigheid is afgelopen. Daarna zal ik waarschijnlijk te moe zijn om zelf een kroningsquiche te maken of te bakken. Ik zal er een meebrengen van het warenhuis en op de gezondheid van het koninklijk paar smakelijk op te eten. Tot morgen