|
Zo simpel als ik gisteren het voorstelde is dat 'stiftdichten' of 'schrap ma', niet. Ik denk dat ik eerst een titeltje moet zoeken vooraleer ik er woorden aan kan voegen die er betekenis aan geven, geschrapt uit een volledige tekst. Dan moet ik me natuurlijk in de houding van een dichter plaatsen, en eerst heel diep nadenken genre, "Le Penseur" van Auguste Rodin (1840-1917). De lichaamshouding van het zware gepeins, diep in gedachten verzonken, niet vergeten: rechterhand ondersteunt het hoofd, linkerhand rust op de knie en het ene been over het andere geslagen. Rodin heeft waarschijnlijk zijn inspiratie voor dit beeldhowwerk gevonden in de vele beelden en schilderijen in de kerken, die er gemaakt zijn van "Christus op de koude steen", zijn leven overpeinzend vóór zijn executie. Enfin, ik wil hiermee maar zeggen dat het niet zo eenvoudig is als ik dacht dat het zou zijn. Een gedichtje van lange adem, vooraleer ik het aan de goegemeente zal voorleggen ter keuring. Gisterenavond heb ik met zappen weer op een luchtige manier afscheid genomen van de dag. Ik keek naar 'de familie Goris' in Japan en heb me goed geamuseerd met het sappige taaltje van 'de Sam'. Nog wat verder gezapt tot ik "Drag SOS" tegenkwam op Out-tv, dat soms met verrassende programma's voor de dag komt. Hilarisch, soms triestig, maar geen uitlacht-tv of tranendal. Een viertal dragqueens die in stadjes een week stoppen en wie iets te vertellen had maar daar een beetje te stil, bescheiden, verlegen enz voor waren, de kans te geven door middel van die bizarre verkleedpartij, uit hun schelp te komen. Als laatste programma was er "DIW" van Leyers en co. Een geluk dat ik gekeken heb of ik had het nieuwe woord voor 'huisvrouw', de vroegere thuiswerkende, thuisblijvende vrouw, gemist. Blijkbaar is het tradionele gezin weer in opmars waar er één partner thuisblijft voor huishouden en kroost. Meestal is het een vrouw en noemt dat tegenwoordig: trad wife = traditionele vrouw aan de haard. Niet de "Urban Trad", want dat is de Belgische folkgroep die ooit deelnam aan het Eurovisiesongfestival in 2003. Een van de zangeressen, Soetkin Collier leerden we beter kennen door het programma van Annemie Struyf, "Het Hoge Noorden". Vandaag luister ik dan nog maar naar dat speciale liedje van toen, dat toch op de 3e plaats eindigde, "Sanomi". Tot morgen
|
