|
Na een deftig onbijt en wat spelletjes met mijn huisgenoot, is het tijd om aan mijn pupiter plaats te nemen. Ik moet mijn bedenkingen bij talrijke gebeurtenissen en evenementen van vorige week, gisteren en vandaag, zelfs van een ver verleden, eens weergeven. Met de venster open en de frisse lentelucht probeer ik mijn gedachten te ordenen en aan de goegemeente 'kond' te maken. Mijn ideeën, vaststellingen gaan via de pc naar het internet, waar het ten eeuwige dage zal te lezen zijn. Correctie: zolang er elentric is. Mijn eerste vaststelling; op 14 mei 1948, nog vóór mijn geboorte, nog vóór het algemene stemrecht voor vrouwen, verlieten de laatste Britse Troepen, Palestina. Een voorstel van de 'Volkerenbond' om het gebied Palestina op te splitsen in een Joods en Arabisch gedeelte viel in dovemansoren. De nieuwe premier David ben Goerion (1886-1973) riep meteen de "Staat Israël" uit. Sinds dag 1, leidt het uitroepen van deze nieuwe staat, tot oorlog. Wrang is wel dat het een 80 jarige oorlog is, die ver van oplossingen staat. Het conflict lijkt eeuwig te duren, en vraagt maar meer en meer slachtoffers bij de bewoners door de stijfhoofdigheid van de leiders van beide landsgedeelten. Ondanks voorstellen, overeenkomsten, handdrukken, vergaderingen, blijven de gruwelen, die gevechten meebrengen, bestaan.
Ik gebruik een nieuwe alinea omdat mijn volgende bedenkingen over wat luchtiger onderwerpen gaan en ik wil het voorgaande absoluut niet met lichtvoetigheid vereenzelvigen: Muziek. Vorige muziekweek werd een ode aan de 'hedendaagse muziek' met alles wat er bijhoort: dans, ritme, spektakel, kledij, bandmuziek, natuurlijk ook de controverse, maar uiteindelijk is het ultieme instrument "de stem" van de performer. Daar gaat tenslotte de beoordeling van de verschillende landenjury's over. Deze week begonnen in de Flagey gebouwen de weken van het 'klassieke repertorium'. De start van 'De Koningin Elisabethwedstrijd' nu gepatroneerd door Koningin Mathilde. Gisteren begonnen dan de eerste sessies met 4 kandidaten. Ook onze landgenote mocht haar kunsten tonen met haar kennis en behendigheid op het instrument dat dit jaar in de belangstelling staat: de viool. Ik hoorde gisteren werken van Mozart, Grieg, Ravel...., en het opgelegde onuitgegeven nieuwe werk van Charlotte Bray: The Son and her Flowers. Geen verveling deze week en vooral voor 's avonds heb ik een rustiger bezigheid, enkel luisteren en genieten. Aan de jury om te boordelen of het instrument optimaal gebruikt wordt en de interpretatie van het werk, is zoals het hoort te zijn.
Daarmee zijn we vandaag aan de 'laatste ijsheilige' gekomen. Die waren hun naam niet waardig dit jaar. Gelukkig zou ik maar zeggen, want het weer met zijn nattigheid en wind heeft voor genoeg ellende gezorgd voor iedereen. Tot morgen
|
