Een nieuwe maand en die vier ik met de verjaardag van mijn 5e kleinkind dat de leeftijd van 18 jaar bereikt. Daarbij heeft ze nog een bloemige naam: Fleur. Ze is ook echt een bloemeke van een meisje en de oudste van de 4 kinderen in de familie klepkens. Nog een maand blijft deze 'gids' thuis en dan begint voor haar het studentenleven in de grootstad Gent. Ik wens deze vrolijke meid, een goed leven toe. 

Deze nacht waren er veel bliksemschichten, weinig gedonder en af en toe een goede scheut water. Als ik deze morgen buiten ging, waren de planten stofvrij gemaakt en zag ik goed de verscheidenheid aan groen terwijl ik weeral met plezier de gezonde zeelucht inademde. Ik blijf als het droog is 's morgens zo'n halfuur buiten zitten om alles eens te overschouwen terwijl de hond zijn poten aan het strekken is. Op allerlei manieren heb ik geleerd de tijd af te lezen zonder uurwerk bij de hand te hebben. Natuurlijk moet ik beginnen met de klok naast mijn bed te bekijken want dat is het beginpunt dat ik nodig heb voor mijn verdere tijdsberekening. Ik leef al jaar en dag zonder polshorloge en kan nu echt wel een schatting maken hoe laat het is. Te beginnen met de zonnestand als ze schijnt. Als ik dan buiten ga zitten weet ik bv hoelang ik daar zit. Verdere info is er omdat om het kwartier er een tram passeert naar De Panne en een paar minuten later zoeft er de tram richting Oostende/Knokke. Ik wacht tot er 2 in elke richting gepasseerd zijn om naar binnen te gaan en te ontbijten. De krant lees ik binnen, als het buiten te winderig of regenachtig is. Rond 10 u ga ik weer buiten een toerke doen en daarna richting mijn bureauke voor mails te lezen, oefeningen te doen, te schrijven. Ook zet ik de venster open om inspiratie te laten binnenwaaien en uitzicht te hebben op de werkzaamheden bij de buurvrouw. Gevelsschilderwerken zijn ze daar aan het doen met een zeer attractieve schilder. Gisteren was hij deftig gekleed, nu staat hij op de hoogtewerker in bloot bovenlijf en de short juist tot aan de bilspleet omlaag getrokken. De voorkant kant ik natuurlijk niet zien, maar wel dat den elastiek van zijn broek tot onder zijn 6 maand zwangere buik is getrokken. Er is wat bewolking gekomen en dan trekt hij zijn wit t'shirt aan om niet van koude om te vallen. Voor de rest is het allemaal iedere dag hetzelfde triestige nieuws en daar wens ik weinig over te zeggen aangezien ze zelfs in de regering daar een spoedoverleg gaan hebben binnen de 14 dagen. Als gewone mens kan men zich alleen maar ergeren over dergelijke gang van zaken en de spoed waarmee de hoge omes beslissingen nemen als het niet voor zichzelf is. Tot morgen