'Des avonds als ik slapen ga, volgen veertien engeltjes me na: twee aan mijn hoofdeinde, twee aan mijn voeteneinde, twee aan mijn linkerzij, twee aan mijn rechterzij, twee die me dekken, twee die me strekken, twee die me wijzen naar 's hemelse paradijzen'. Ik heb heel goed geslapen vanacht! En of het al warm is!. Het was al 22°C toen ik deze morgen om 9u ging flaneren. Ik zag een oh zo kalme rustige zee en de nieuwe promenade die er nog een beetje verlaten bijlag. Het lijkt alsof de vakantie nog niet goed begonnen. Maar dat is ook wel zo, de Walen beginnen pas dit weekend aan hun schoolverlof en de metsers en andere bouwers zijn nóg niet met verlof. Dit weekend zal er wel een rush richting verkoeling zijn en zullen de redders weer flink werk hebben om drenkelingen terug aan wal te brengen en verloren gelopen kids terug met hun ouders herenigen. Nu is het al 28°C, shortjes weer, zonnebril op de neus als ik buiten kom en op blote voeten lopen binnenshuis. Zalig weer! Ik kan dan wel niet in de zon zitten, maar met deze temperaturen is het aangenaam vertoeven in de schaduw. Voor de rest is er deze namiddag het vervolg op de strapatsen van gisteren bij de renners. Ze passeren de rijke bordeaux-druiven/wijnvelden, hopelijk springen ze niet van hun fiets om zich te laven aan het vocht van die zongerijpte vruchten. Dat zal Karl en zijn gasten wel in hun plaats doen. Tot morgen
Ik heb al grote bezigheden gehad vandaag en ben zelfs een beetje vroeger dan verwacht aan mijn blog kunnen beginnen. Proximus heeft eventjes de geest gegeven op het moment dat de Col d' Aspin moet beklommen worden. Hopelijk is het euvel hersteld als de Col du Tourmalet eraan komt. Er zijn zo'n paar legendarische cols in de Tour, waar de beklimming een huzarenstukje is en blijft en waar de strijd hevig en heroïsch kan zijn. Nu weliswaar al op mooie brede banen en geen geitenpadje meer, maar de hoogte en de steilte blijft. De dag begon dus met opstaan, zelfs iets te laat. De krant uit de brievenbus halen, de hond eens goed knuffelen om mijn uren van slaap en dus afwezigheid, goed te maken. Het is toch 'Wereldkusdag" voor iets, al zie ik hem nog niet zó graag dat ik hem met zoentjes en kusjes heb overstelpt. Koffie zetten en daartegen was mijn poetshulp er al om me te helpen alles propertjes en kraaknetjes te maken in mijn huishouden van twee. Daarna de krant lezen en uitpluizen, en kwam zo te weten dat er op het eiland La Palma een potvis was aangespoeld met een goudmijn in zijn kadaver: 9,5 kg ambergrijs voor een waarde van 500.000€, dat de parfumindustrie er voor veil heeft. Dan vooral de sportpagina's nakijken, winst en verlies van de trappers (de pedalen antwoorden op alle aantijgingen en veronderstellingen) en hun rangschikking. Daarna heb ik wat tijd besteed aan mijn nieuw speeltje, het geschenk voor mijn 75 jaar aanwezigheid op deze aardbol, de e-reader. Dat moest dan ook weer geïnstalleerd worden. Niks gaat vanzelf tegenwoordig en vereist altijd een studie voor installatie. 'Niet moeilijk' zeggen ze, maar het is weer een account aanmaken, downloaden van alle gegevens en eventueel downloaden van één van de 12 gratis boeken waaronder "Russisch voor Beginners". Vanaf 13u had ik de tv aangezet om niks te missen van deze bergétappe maar mijn provider besliste er enigszins anders over, zoals hierboven vermeld en begon dan maar aan mijn blog. Ik hoor José en Renaat terug keuvelen zeg dan maar 'een prettige namiddag' met een spannende race in de Pyrenneeën. Tot morgen
Spreuk voor juli: de wakkere hooimaand geeft de zeisen, de maaier in de hand met vlijt, daar lege schuren hooi vereisen, om het vee te voeden in wintertijd!. Typerende werkzaamheden van de boer op het land in de maand juli. Tenminste als het droog weer is, zoals hier nu. Aan zee is de zomerstorm Poly nog bries van 70km/u is wat ietsiepietsie anders is dan de 120+ km/u bij onze Noorderburen. Daar zijn de vluchten geschrapt, treinen in de remise laten staan, camions omgewaaid, en dus wordt aangeraden liefst niet de weg op te gaan tot Poly gepasseerd is. Het is daar zwaar weer met code rood, zeker nu alle bomen en struiken nog volop in blad staan. Maar hier laten de eerste vakantiegangers zich niet afschrikken door wat wind. Ze zijn toch al gesignaleerd, en laten zich door niets of niemand afschrikken om hun geliefkoosde vrije tijd hier aan de Belgische Kust door te brengen. Wat wil je ook? Het is hier bijna elke dag kermis, elke dag een festival, elke dag wat anders te beleven. De radiostations hebben hun plaats op de dijk ingnomen voor hun zomerprogrammatie, doen kleine kwisjes, delen de gadgets met hopen uit en laten de wandelaars elke dag gratis optredens meepikken van bekend en onbekend zangtalent. Feestmarkten en avondmarkten voor de kuierende toeristen. Vroeger waren er ook de 'vrouwenbladen' zoals "Rijk der Vrouw" en "Libelle" die door hun strandspelen voor de kinderen, nieuwe abonnees probeerden te ronselen. Nu zijn het de stands van het Rode Kruis, Gaia, Natuur en Bos die de vakantiegangers nog een geweten willen schoppen. Maar muziek hoort er altijd bij. Een kans om onbekend talent te laten 'doorbreken' van bekend 'in eigen straat' tot in gans Vlaanderen. Die zingen nog meestal naturel, terwijl de 'sterren' zich soms durven beperken tot playbacken. Er is dan ook het reuzenrad die het hinterland laat zien, het zandsculpturenfestival die ons nog on sprookjes willen doen geloven, de sportieve wedstrijden zoals beachvolley, petanque spelletjes, de vliegers en nog veel meer. Maar ik zit dan graag op de comfortabele banken te kijken naar de outfits van de passanten. Voor de bewondering van de laatste mode van Natan en andere couturiers, is Knokke de 'm'as tu vu'place', de plaats bij uitstek om die modeshow te zien. Elders zijn het meestal de kleurrijke outfits met exotische dessins en prints te zien uit Indië, Pakistan, China. Ze zijn minstens even origineel qua kleur en snit als van de grote modelabels. En hier past als afsluiter bij: de droom van elke vrouw, is de droom van een man te zijn!. De bains de soleil, de shorts en topjes, zijn dan een hulpmiddel. Tot morgen
Schrijven en op de achtergrond Renaat en José horen keuvelen over de renners, de rit van gisteren en van vandaag. Op mijn bureautje rechts van mij de eeuwigdurende geschiedekundige almanak voor herbeginners, en links van mij, een tas koffie en een bordje met de lekkere vers gebakken koekjes van de buurvrouw. Maar het is al een drukke ochtend geweest. Een paar vervelende telefoontjes en lang wachten tot mijn jongste hier arriveerde met zijn electrische auto. Niet zonder hindernissen is hij hier geraakt, alles is nieuw en dus ook elektrisch rijden en de tankbeurten. Ik heb een hele morgen niet veel uitgespookt alleen bij het opstaan zag ik er zoals een spook uit. Witte haren in pieken en dan een witte pyjama waren niet echt flatterend om me zo in de spiegel te bekijken. Op weergebied was het deze nacht niet rustig te noemen en deze nacht is het van hetzelfde laken een broek. Hopelijk de laatste stuiptrekkingen van het wisselvallige en frisse zomerweer. In Amerika is het 'Onafhankelijkheids dag', the Fourth of July. Dat wordt zoals gebruikelijk uitbundig en met een sterk patriotistisch gevoel, gevierd. Eigenaardig dat ik op deze dag een paar presidenten in mijn liistje zag verschijnen. Werd deze dag geboren, Calvin Coolidge (1872-1933) die de 30e president van de USA werd. Niet door de verkiezingen te winnen maar als 'vice' kwam hem dat recht toe na het overlijden van de 'president in office' in 1923. Op deze Amerikaanse heel populaire en biezondere dag zijn er een paar ex-presidenten die er voor kozen om het aardse met het eeuwige te verwisselen. Ooit eens de 2e President van de jonge natie, John Adams (1735-1826), de 3e President Thomas Jefferson (1743-1826), de 5e President James Monroe (11758-1831).
Eindelijk komt Van Dale met een nieuw woord. Het laatste nieuw samengesteld woord dateerde al van 23/06. Vandaag verscheen: hoogrisicofrauduleus. Wat als uitleg meekreeg: hoog risico op frauduleus gedrag. Dat was uit de samenstelling van het woord wel te voorspellen. En een mooie overweging voor vandaag: als ongeluk in een klein hoekje zit, zit geluk dan in de rest? Tot morgen
Nog enkele frisse (18°C) en winderige (6 beaufort= 65km/u) dagen doorstaan en het zal weer tropisch warm worden!. Dat zijn de voorspellingen van Frank in de krant. Als troost zegt hij erbij 'dat het wel droog blijft', al zou een regenbui wel eens van pas komen. Gisteren heeft er zich enen laten 'ringeloren' in de sprint! De oorsprong van dat woord is te vinden in 'ringelen' het ringen van dieren vnl van stieren die men een ring door de neus boort, is dat in de oren dan krijgt men 'ringeloren'. Letterlijk en figuurlijk is het in bedwang of in toom houden, op de kop zitten, de baas spelen. En hoe oud is dat woord? In 1622 schreef Jacob Cats (1577-1660), poeet, humorist, jurist en politieker: "Men vint in ouden tijd , en op ten dag van heden, Veel Prinssen wijt en breet van yder aengebeten, geducht by al het volck en deftigh van bedryf. Maer in hun eygen huys geringelt van een wyf!". Vadertje Cats is de man van de didactische gezegdes en spreuken die we 'heden ten dage' nog altijd gebruiken zoals, 'elk vogeltje zingt zoals het gebekt is', 'het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen', 'al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt ze wel', 'kinderen zijn hinderen', 'al draagt de aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding', 'omwille van de smeer, likt de kat de kandeleer'. Om kort te gaan, ik wil hiermee zeggen dat Wout verloren heeft door zijn eigen ploeg, niettegenstaande hij voor die mannen onbaatzuchtig is geweest, een ongekende teamspirit heeft, en veel diensten heeft bewezen aan zijn compagnons. Stank voor dank! Dat heeft hij ook wel begrepen toen hij al woedend en kloppend op zijn stuur over de streep kwam. Ploeggeest is top, maar ze moeten er alle 8 aan meedoen. Wie is vandaag de eerste over de streep?.
Op Canvas werden de 'concerten' van Werchter uitgezonden. Ik ben altijd nieuwsgierig wat er zoal leeft bij de festivalgangers en waarom een festival op een 'wei' zo'n succes kan hebben ondanks de exuberante prijzen die er voor inkom, eten, drank, overnachting en parking moeten betaald worden. Ik ben eens diep gaan graven in mijn geheugen naar de optedens van artiesten die ik ooit heb bijgewoond. De verste herinnering was een optreden, in schoolverband en in uniform, van Miel Cools (1935-2013) in de feestzaal in de school. Kennismaking noemde men dat met de Vlaamse liedjes en het troubadourgehalte van de zanger. Het volgende optreden dat ik bijwoonde moet rond 1965 in een tent geweest zijn toen Dave Berry zijn hit " This Strange Effect" in slow motion door de luidsprekers joeg. Ik ben nog eens naar Flanders Expo geweest en naar het Sportpaleis. Na 5 minuten stond ik buiten, telkens op de rest van het gezelschap te wachten op de parking.
Vandaag is mijn naamgenote jarig: buur, vriendin, troosteres, babbelmaatje, koekjeseter en koffieslurpster, en lust af en toe een crodinio met schweppes. Een beetje jonger dan ik en dus ook wat fitter. Dat moest wel in mijn annalen vermeld worden. Tot morgen
Het is sterker dan mezelf maar ieder jaar op deze dag wil ik mijn vader vernoemen. Het zou zijn verjaardag zijn en dat kan ik niet vergeten. Als een stofje van 107 jaar oud zweeft hij rond in het heelal, en kan ondertussen alles vatten wat voor de aardmensen nog verborgen kennis is. Ondertussen ben ik wel al sinds 1979 'halve' wees en sinds 2012 'volle' wees. Ouderloos verder door het leven gaan is soms lastig want af en toe wil ik nog wel eens naar mijn ouderlijke thuis gaan, maar nu moet ik dat het 'kerkhof' noemen. Enfin, ik wil niet zwaarwichtig doen maar af en toe denk ik toch eens aan mijn ouders en voorouders. Maar ik wil vooruitblikken in het leven en vandaag is dat naar étappe nr 2 in de Tour. Wat was me dat een mooie en unieke uitslag in Bilbao, gisteren. Een tweeling, beiden renners, verschillende ploegen en nrs 1 en 2. De jongste, 5 min later geboren, won de broederstrijd. Ik kijk al uit naar de sportkrant van morgen met commentaar van Wout en Mathieu waarom de gele trui aan hun neus voorbij ging. Vandaag zal er weer moeten gestreden worden en hopelijk zonder valpartijen want 2 malchards hebben de wedstijd al moeten verlaten met, gelukkig, wat schaafwonden en kleine breukjes vanuit wieleroogpunt bekeken.
Deze morgen hoorde ik een moeder op de radio haar beklag doen over de kinderopvang tijdens de vakantie. Precies of zoiets nog nooit bestaan heeft en alleen maar in deze tijd voorkomt dat ouders oplossingen moeten zoeken voor de 2 maanden schoolverlof of andere vakanties. Mevrouw heeft nog niet goed onderzocht hoe dat vroeger was bij de vrouwen die gingen werken en kinderen hadden. Er was geen georganiseerde kinderopvang, geen crèches. Er waren de grootouders of andere familieleden, of onthaalmoeders die bij hun eigen kroost waar ze voor thuisbleven nog 1 of 2 kindjes konden bijnemen of het was gewoon zelf thuisblijven en voor je eigen kinderen zorgen. Het was je 'werk' opzeggen in de hoop later weer terug aangenomen te worden op de arbeidsmarkt en als dat niet lukte een herscholing doen voor een ander diploma of werk. Er was geen sprake van vergoeding of werkloosheidsuitkering omdat je zelf opgestapt was. Het is nu nog altijd geen rozengeur en maneschijn als je werk en gezin wil combineren maar dat was het vroeger evenmin en daar moesten we bij de radio niet over gaan zeuren.
Het is gezond Belgisch zomerweer, niet te warm of te koud, niet te nat of te droog. Ik ben dan maar de weerspreuk indachtig: wil het in juli niet heten, zal men in augustus zweten. Bon, nu nog een beetje buiten vertoeven want deze namiddag is er terug koers. Tot morgen
Wat zou ik erom malen dat het miezert, maar 17°C is met een westenwind van 50km/u erbij? Niet, het is vandaag immers de start van La Grande Boucle, oftewel Den Tour begint vandaag! Een sportevenement dat zijn weerga niet kent en de 1e maal verreden werd in 1903. Toen werd dat huzarenstukje gewonnen door Maurice Garin (1871-1957). En 100 jaar geleden won Henri Pélissier (1889-1935) met bijnamen als 'Fil de fer' en Henri de Groote. Hij was een fenomeen, een supercrack. Hij wilde alleen maar winnen nooit verliezen en daarvoor waren voor hem alle middelen geoorloofd, hij was een volbloed driftkop in de koers en daarbuiten. Hij werd doodgeschoten door zijn 2e echtgenote. Natuurlijk rijden er nu ook echte fenomenen mee in deze uithoudingswedstrijd, maar niet de beunhazen zoals weleer zonder voorbereiding of kennis van zaken. Le Grand Départ, dit keer in Bilbao, Spanje, is de start van de vakantie, zolang ik me herinner. Vroeger volgde ik de koers met de verslaggeving op de radio met Marc Stassijns(1939-2017) en Jan Wouters (1939-2010) en het gazetje dat vliegensvlug gedrukt werd en verkocht op alle hoeken van de straat. Nu is het 3 weken luisteren naar Renaat en José, kijken naar de prachtige beelden die de Franse televisie mij voorschoteld van hun land, de kleurrijke ventjes zien voorbijflitsen in hun strijd om de beste te zijn en 's avonds kijken naar 'Vive le Vélo' met Carl. In de tourgids van mijn krant, heb ik gekeken naar de belangrijkste étappes die ik niet wil missen en die dagen met stip aangeduid in mijn agenda. Geen telefoons, geen bezoek, geen afspraakjes op die belangrijke koersdagen. En vandaag beginnen ze er ook al rond de middag aan. Vandaar dat ik zo vroeg als mogelijk mijn blog schrijf om op tijd paraat te zijn om voor de beeldbuis plaats te nemen, om geen gebenedijd woord van de twee reporters te missen. Hopelijk ben ik dikwijls 'flabbergasted' door de sterkte van onze Belgische koereurs en brengen ze eens alle kleuren van de truien naar ons land. Dat is toch wel al heel lang geleden dat een 'gele jersey' naar België kwam. Enfin, de vakantie begint vandaag en het is zoals jullie kunnen lezen, een staycation met weinig beweging.Tot morgen
Het 'nieuwe' jaar is al een half jaar verder en ik stel vast dat ik op 'tijd' nooit 'vat' zal krijgen. De uren vliegen voorbij, daarmee ook de dagen, maanden en jaren zoals onlangs bleek dat ik hier op onze globe al 75 jaar ronddool, tot mijn eigen verbazing. Het leuke is dat velen me nog altijd 'Marleentje' noemen, een klein vrouwke, dat ik door de jaren heen ook terug letterlijk aan het worden ben. Wat niet letterlijk te nemen is, wel figuurlijk, de uitspraak van Hans Söhnker (1903-1981): "Het is de droom van elke vrouw om te licht bevonden worden". Maar op het einde van dit eerste semester is er ook de uitdeling van de rapporten met de resultaten van de examens van de schoolgaande jeugd. Hopelijk worden er in mijn familie niet té veel traantjes geplengd omwille van slechte uitslagen. Spijt komt altijd na de zonde, zegt men. Ik zal het de eerstkomende uren wel horen of er in alle gezinnen blijdschap is en er aan een vrolijke vakantie kan begonnen worden. Gelukkig doen de meesten van mijn nazaten, evenals ik, aan 'staycation'. Dat is gemakkelijk, geen valiezen pakken, geen files, geen reserveringen, kortom enkele rustige weken in eigen huis of een dichtbij vakantie. In Zaventem verwachten ze méér dan 220.000 vakantiegangers dit weekend, vertrekkers en terugkomers. Ik wil daar nooit meer tussen staan, niet voor ergens anders de zon te zien, de warmte te vinden of een zevende wereldwonder te aanschouwen. De specialekes van deze wereld krijgen ik waarschijnlijk toch niet te zien zoals dit tiende wereldwonder: een handtas, met de letters LV ineengestrengeld, van 0,7 mm groot dat voor 58.000€ verkocht werd op een veiling. Dat zal veilig opgeborgen worden in een kluis. Om een idee te hebben van de grootte, het kan door een oog van een naald gestoken worden zoals een draad. Waarom iemand dergelijk bedrag veil heeft voor een item dat moeilijk met het blote oog te aanschouwen is, blijft me een raadsel. Natuurlijk zo'n kleinood met alle herkenbare details maken, is een secuur werk en is een getuige van een enorme goede blik en ogen maar ook van vakmanschap. Misschien zou ik zo'n speldekop nog overwegen aan te kopen, ten eerste als ik dat geld bezat en ten tweede van ander luxemerk zou zijn dan 'Louis Vuitton'. Ik vind hun collectie van valiezen en sacochen niet mooi. Voila, dat was de kennis die ik vandaag opstak door de krant te lezen. Het zijn andere woorden vandaag maar de inhoud is nog dezelfde als de lyrics van "Wat heb je vandaag op school geleerd" uit 1969 van 'De Elegasten'. dat gaat over Brussel, België, schulden, flikken, atoomcentales, fabrieken en werknemers. Het is een lied over onze 'welvaartstaat' en na zovele jaren nog altijd actueel. Tot morgen
Waar is de zomer? Dat is de vraag die ik mezelf stel als ik buitenkom. Met 20°C is het echt niet koud te noemen maar de noordwestenwind maakt alles toch een beetje frisser dan je zou verwachten bij dat cijfer. Natuurlijk ontbreekt de zon om alles wat meer op te warmen. Een druppeltje regen is er nog niet gevallen en met die uitdrogende wind moet ik 's avonds toch met water rondgaan naar de bloempotten. Maar ik heb me gisteren toch enig 'comfortfood' meegebracht: lekkere ijsjes en nog de laatste Belgische aardbeien. De dag zal ik sowieso al smikkelend en smakkend doorkomen binnenshuis, buiten zitten is geen optie vandaag. En wat voor nieuws brengt de krant vandaag? Het grote drama bij Open VLD, die hun voorzitter zo maar zien opkrassen zonder aanleiding. Het njet van Margriet Hermans (69j) om Conner bij te staan om het voor de senioren op te nemen. Na haar gejammer dat de gepensioneerden niet vertegenwoordigd zijn, haar spijt die ze uitte enige weken geleden dat ze enkele jaren geleden in de politiek op non-actief werd gezet, zegt ze nu tegen de voorzitter van 'Vooruit', njet. Ze is blijkbaar er nog niet uit hoe haar houding in haar leeftijdscategorie moet zijn nu ze geen vast platform meer heeft om haar ideeën 'werken en ouderen' te ventileren. Celien zal haar daarbij niet helpen, die is vooral bekommerd, hoe ze zelf in the picture kan komen. Ze kan misschien eens raad vragen aan Jo Vally (65j), die in de gemeentepolitiek stapt en op de affiches komt met een mooie gephotoshopte foto. Wat is er nog aan nieuws te rapen in de krant? De restanten van duikbootje 'Titan' zijn uit de oceaan gelift, met meer dan waarschijnlijk nog stoffelijke resten aan boord. Voor de nabestaanden in ieder geval een gelegenheid om waardig afscheid te nemen van de geliefden en niet altijd te moeten denken aan het zeemansgraf dat de avonturiers ongewild kregen. Wat maakte me blij in de wereld van kommer en kwel? Als dochter en kleindochter van duivenmelkers verheugd het me altijd positief nieuws over deze Belgische vogels. De titel "als internet uitvalt, zijn er nog de Belgische duiven" trok onmiddellijk mijn aandacht. De politie van Odisha (India) heeft een nieuw communicatienetwerk in gebruik genomen. Meer dan 100 Belgische duiven werden en worden opgeleid om de flinterdunne papiertjes met boodschappen beschreven, in kokertjes gestoken en aan de poot bevestigt, te vliegen van de ene commandopost naar de andere. Dat is wel belangrijk omdat het internet en ander communicatie dikwijls door de cyclonen wegvallen. De beestjes worden opgeleid om van A→ B→ A op dezelfde manier als hier de wedstrijdduiven. De Belgische duiven zijn daarvoor zeer geschikt omdat ze zeer snel zijn, lange afstanden kunnen afleggen en wel 20 jaar oud worden. Een investering en opleiding van de 'Police Pigeon Service' die loont. Sinds 1930 kent iedere duivenliehebber wel het magazine: Duifke Lacht. Een internationaal duivenmagazine in verschillende talen met het 'Descheemaecker Pigeon Center' als verantwoordelijke uitgever.Tot morgen
Ik ga mijn blog eens "ineenflansen". Dat is een ander woord en klinkt mooier dan het Vlaamse woord van de dag 'ineendraaien'. Uiteindelijk komt het hierop neer, dat ik snel, spontaan en gëimproviseerd een tekst ga schrijven. Zelfs de vervoeging van dat woord moest ik eens bekijken. Nu, tegenwoordige tijd, 'ik zal mijn blog eens ineenflansen' en binnen afzienbare tijd in de toekomst 'ik zal mijn blog ineengeflanst hebben'. Soms hebben we echt schone woorden. Maar het compromis waar ik het over wil hebben vandaag is een zware keuze die ik moet maken op voedselgebied. Sinds enkele weken volg ik, op mijn manier weliswaar, het intermittent fasting dieet. Als ik dat ernstig zou willen doen om echt te vermageren zou ik een regime van 16u vasten en 8u eten moeten handhaven. Zoals jullie wel kunnen veronderstellen is dat echt een beetje te veel van het goede gevraagd. Mijn aanpassing is, ontbijt beginnen om 9u (boke met chocolade) en laatste maaltijd tussen 18-19u, met in de namiddag een koekske of een andere zoetigheid als lekkernij. Voor mijn doen is dat een zware beperking van eten maar ik moest echt een beetje op mijn voedingsgewoontes beginnen letten. Ondanks de hitte en het warme weer heb ik me redelijk kunnen inhouden om ijsjes op de dijk te gaan verorberen. Ik had mezelf al opgelegd geen ijskreem meer mee te brengen van het grootwarenhuis. Ik moet de verleiding niet in huis halen, nietwaar? Dus als ik echt zin in een ijsje heb, hoorntje, galet, potje, moet ik eerst stappen. Dat werkt heel goed voor mij. Maar nu heb ik de reklamefolder van mijn favoriet grootwarenhuis binnen gekregen en wat ziet mijn lodderig oog daar staan? De Mars-ijsjes in 'afslag'! Ik ben daar verzot op, kan er niet aan weerstaan als ik ze in huis haal. Dat gebeurt soms sporadisch als er eens bezoek komt omdat ik niet de enige ben die de koude snack, goddelijk lekkers vind. Bovendien en misschien gelukkig verkopen ze dat niet in de cremeriën!. Straks ga ik fourageren en breng ongetwijfeld die lekkenijen mee, er is toch niemand die tegen mij zegt 'dat mag niet'. Mijn zoet-compromis is dus, dat ik geen chocolade bij mijn bokes ga eten en het 's morgens zal doen met droog brood en koffie als ik in de namiddag zinnens ben die koude chocolade-caramel te eten. Is dat niet flink van mij? Of mijn discipline groot genoeg zal zijn valt natuurlijk de volgende dagen af te wachten. Deze morgen heb ik uit voorzorg al geen chocolade bij de boterham gegeten. Ik ga me klaarmaken om boodschappen te doen. Keuze té over, waar ik moet binnenstappen. Op wandelafstand van elkaar zijn er Colruyt, Lidl, Aldi, Bon'App, Groothandel in diepvriesproducten en vanaf vandaag ook nog Jumbo. Keuze te over en eten genoeg en allemaal aan de voordeligste prijzen. Tot morgen
"Maak je niet druk over de vergissingen die je aan het schrijven bent. De biografen verklaaren al die vergissingen wel". Aldus een uitspraak van de Amerikaanse schrijver Henry Miller (1891-1980). Die kritiek van vele vergissingen is hem ook te beurt gevallen na de publicatie van zijn roman "Kreeftskeerkring/ Tropic of Cancer", in 1934. Een boek met licht erotische inslag en kritiek op de morele en culturele waarden in die tijd. Zijn werk wordt beschouwd als de aanzet tot de seksuele revolutie. Ik ga natuurlijk niet schrijven over de seksuele revolutie, dat komt misschien later nog eens aan bod, het is meer de zin 'vergissen is menselijk' die me aantrok om dat citaat neer te schrijven. Ik ben al blij dat ik kan schrijven en dat er vergissingen in mijn tekst sluipen is een evidentie want ik kan niet alles weten, spijtig genoeg. Vergissingen gebeuren er ook al eens, als ik iets moet 'downloaden'. Gelukkig kwam mijnen jongsten, ook al 44 jaar ondertussen, langs om me uit de penarie te helpen met mijn briefwisseling. Ik verafgood de pc, als alles op wieletjes loopt en als die doet wat ik vraag of wens. Maar eens die protesteert en bv mails van een ander account niet meer toont, ben ik in serieuze paniek. Om een of andere reden kon ik niet meer aan mijn toegestuurde taaloefeningen geraken. Eigenaardig genoeg komen die wel nog toe op mijn gsm maar niet meer op pc dat toch veel handiger is in gebruik. Dus met 'a little help from my friend' is alles weer in orde gekomen. En zo ben ik weeral een gelukkig mens die op deze 'Dag van de Zonnebril' kan genieten van de zon en de wolken die voorbijschuiven. Een zonnebril is hier aan zee een onontbeerlijk product. De zon, zelfs met veel wolken die voorbijschuiven, reflecteert op het water en zorgt voor een sterkere en intensere lichtinval dan elders in het land. Brilleke altijd opzetten als ik buiten kom, dat is de boodschap. Dat heeft natuurlijk geen zicht als ik zonder bril verschijn, 2 witte cirkels rond mijn ogen!. Niet aan te doen want de ogen moeten beschermd worden. Dat zijn kostbare onderdelen van een mensenlichaam. Tot morgen
Vorig jaar werden de dames die zich na hun actieve carrière kwamen vestigen aan de kust, minzaam de 'coastal granny's' genoemd. Die werden in de zusterkrant van mijn krant omschreven als na-apers van Diane Keaton, in ieder geval qua kledij, want dear Diane heeft geen kinderen noch kleinkinderen. Het zijn dan de beige of witte kleuren voor de schoenen, handtassen, shorts, broeken, pull's, blouses, wel met fleurige hoeden genre Engelse landladies, die de inwijkelingen dragen. Allemaal héél mooi en stijlvol voor vrouwen die geen speelse hond in hun omgeving hebben of op hun achterste in het zand moeten zitten om met het kleine grut zandkastelen te bouwen. Nee men bedoelt hier de aangespoelden mee, die graag flaneren en in bekende brasseriën een koffieke met gourmandise nuttigen. Ik was eigenlijk niet van plan over de granny's te schrijven, maar soms wijk ik nogal eens af van hetgeen ik van plan was te schrijven. Maar ik vind dat ze me best 'coastal granny' mogen noemen, al is dan bij mij 'blauw' de favouriete kleur. Daarbij, alles en iedereen moet tegenwoordig toch een Engels tintje krijgen en het klinkt wat jonger dan bobonne of grand-mère. En als ik nu buitenkom, wel met zonnehoed en zonnebril, komt de gezonde zeelucht zo maar in mijn neusgaten gewaaid. Niet alleen is er de westenwind die het overneemt van de zuid-oosten wind, maar door die veranderde windrichting zijn meteen de hitte temperaturen ook verdwenen. Gisteren 30°C nu amper 18°C. Dat verschil is echt wel te voelen maar voelt tegelijkertijd aangenamer aan. De wind neem ik er als gewoonte maar bij, dan voel ik dat ik aan zee woon en ben daar blij om. Ik kan met die temperatuurval dus gerust stellen dat het vandaag niet voor niets 'Internationale Dag van de Afkoeling/ World Refrigeration Day' is. Die werd ingesteld om de mensen er attent op te maken, van het belang om de voeding in koude temperaturen te bewaren.
Zoals gewoonlijk is Van Dale mee met zijn tijd. Het woord dat ze geschapen hebben, is een gevolg van de actualiteit die de wereld in beroering bracht: dompelduikboot. Een kleine duikboot die vanop een platform van een schip in het water wordt gelaten en daarna op eigen kracht het diepe zeegat verkent of ten onder gaat, zoals de Titan. De verzekeringen zullen er een dikke vette kluif aan hebben om het kluwen van allen die ermee betrokken, zijn te ontwarren. Verder las ik in de krant over de raadgevingen die de toerist best in acht neemt om geen aanvaring te krijgen met de verschillende politie-instanties over Europa verspreidt. Welke obstakels moet je in acht nemen als je de grenzen passeert, die er zogenaamd niet meer zijn in de Schengenzone. De plaatselijke politie wil wel geld zien van de reizigers als ze alcohol gebruikt hebben en hun vehikel besturen, extra geld voor op hun wegen te rijden, niet met bloot bovenlijf de auto besturen, een fluo hesje bij de hand hebben. Ik ben liever thuistoerist. Tot morgen
Heeft iedereen de zwoele nacht overleefd? De hersenen zijn van niemand gesmolten? Goed zo, dan kan ik gerust wat vertellen op mijn 'tik tik tok tok' zijnde de naam die ik in 2021 aan mijn pc gegeven heb. Voor degenen die het vergeten zijn: 'tik tik' omdat ik mijn woorden tik op het toetsenbord en 'tok tok' omdat ik op jullie deur klop om mijn blog te lezen. Dat gezegd zijnde zal ik vandaag toch voorzichtig moeten zijn met buiten komen want het is nu al 24°C binnen. Spijtig, ik zal de officiële opening van de dijk niet live gaan bekijken. Deze avond zal ik alles eens gaan inspecteren want vrijdag en zaterdag waren ze nog volop bezig met banken te plaatsen en het eindresultaat wil ik toch wel zo rap mogelijk bezien vooraleer alles besmeurd is door vakantiegangers. Ik heb vandaag toch wel een beetje compassie met de renners die het Belgisch Kampioenschap Fietsen moeten rijden in deze temperatuur. De broodrenners of professionelen of profs genoemd, hebben natuurlijk geen keuze en zijn verplicht deze tocht te ondernemen om de tricolore te kunnen bemachtigen en daarmee gepaard gaande eeuwige roem en stijging van hun marktwaarde. Hopelijk passeren ze vele lommerijke wegen zodat ze af en toe wat schaduw hebben en uit de verstikkende zon kunnen blijven. Puffen en zweten zal het toch worden op deze 230 km lange tocht. Overleven de 176 Belgische Flandriens zonder noemenswaardige schade of letsel deze belangrijke rit?Antwoord rond 17u.
Muziek zal ik zeker beluisteren vandaag. Ik dacht er zo plots aan waarom er nog nooit een vergelijking is gemaakt met RasPoetin (1869-1916) uit de 19 eeuw en de huidige grand seigneur die een even nefaste invloed heeft op de geschiedenis van zijn land. Waarschijnlijk omdat er geen Russian Queen meer is zoals Boney M het zo mooi zingt. Niet alleen de disco songs zal ik beluisteren maar ook de 'pop' van Michael Jackson (1958-2009). Maar zeker en vast naar de stem van Jasmine/ Hilde Rens (1972-2009) zal ik luisteren. Ik bedenk me zo dat het vreselijk moet zijn dat 'leven' op zich zo veel pijn doet dat er maar één uitweg is. Ik heb ze nooit persoonlijk gekend, ben nooit naar een optreden van haar geweest en toch raakt haar dood me nog altijd diep. Maar ze heeft een geweldige erfenis nagelaten in de vorm van liedjes met mooie teksten en melodiën. Mijn muzikale achtergrond vandaag. Geniet van deze zwoele en zonnige zondag. Zorg dat jullie hersenen niet koken, en dan lees je morgen weer. Tot morgen
Vandaag een jarige in de familie, 19 jaar!. In de fleur van zijn leven. Met spanning wacht ik op de eerste uitslag van zijn studies. Het eerste jaar gehuisvest op een kot en voor de eerste maal verwijdert van ouders, jongere broer en zus. Het trio is nu een enkeling en een duo geworden. Dat is voor het drietal een aanpassing geweest.
Ik wil geen commentaar geven op het schabouwelijke toneel dat de Vivaldi-regering weer eens tentoon spreidde. Een nieuwe argumentatie wordt gebruikt: licht fysiek geweld om hun ideeën en politiek engagement kracht bij te zetten. In plaats van al die nachtelijke bijeenkomsten, gesprekken en 'regeren' zouden ze beter in hun bed kruipen en slapen om 's morgens fris, nuchter, helder, wakker en rustig hun programma te bespreken. Dat zou dan eens leven zijn als normale mensen: overdag werken, 's nachts slapen. Ik wil geen commentaar geven op de extreme pleziertjes van de superrijken, hun rampen en de kostelijke reddingspogingen die anderen moeten ondernemen omdat ze zogezegd onmisbaar zijn voor de maatschappij. Daar tegenover staan de werkelijke gevaren, uitbuitingen voor hun reizen en vlucht- en reddingspogingen van de superarmen: niemand onderneemt iets. Ik wil geen commentaar geven over de toename van huiselijk geweld, of op de vecht- en schietpartijen van de jeugd. Het geweld staat bij de kinderen op hun netvlies gebrand door de vele gewelddadige games waarmee ze te maken krijgen van bij hun peutertijd. Vele kinderen kunnen geen onderscheid meer maken tussen fictie en realiteit. Geen commentaar dat men stilletjesaan terug gaat grijpen naar ouderwetse gewoontes. Te beginnen bij de namen die nu aan de kinderen gegeven worden. De namen van verre voorouders, zoals Willy, Cyriel, Alfons, Filemon, Gaston, Marcel, Florant, René, Roger, Petrus en Louis. Geen commentaar dat er een re-introductie is van oude gebruiken: wassen met een washandje. Het zou hygiënischer zijn en veel minder water en energie verbruiken dan een doucheke. Over dat alles wil ik vandaag geen commentaar geven of mijn bedenkingen maken, want de 'Tourgids 223' zat in de krant gemoffeld. De mooiste periode van het jaar breekt bijna aan, de start van de Tour de France. Als aperitief is er altijd de tourgids die me weer doet verlangen naar die spannende wedstrijd. Ik heb de gids uitgepluisd deze morgen, om te zien waar ik in juli denkbeeldig zal op reis gaan. Het zien er mooie étappes uit. Ze passeren een paar streken en steden waar ik goede herinneringen aan heb. Verder kijk ik natuurlijk uit naar de uitzendingen met de beelden die de Franse televisie maakt en waar Karl deskundig commentaar op levert en José de commentaar op de renners voor zijn rekening neemt. Ik heb al de byzonderste ritten aangeduid en met geen stok zullen ze me op die dagen buiten krijgen.
Vanmorgen kwam ik 'Confucius' (551vC-479vC) tegen, de Chinese filosoof, met volgend citaat: "de muziek brengt een soort genoegen teweeg waar de menselijke natuur niet buiten kan". Ik ga de radio aanzetten. Tot morgen
Eerste dag van mijn volgende 25 jaar. Een verjaardag is sowieso een drukke dag. Mijn keel is weeral eens goed geolied. Ik voorzie niet dat ik de komende dagen veel zal moeten praten. Mijn stem kan weer wat bekomen en rusten. Het is natuurlijk eens plezant een dag vol getetter te hebben maar dat ben ik echt niet meer gewoon en is vermoeiend. Het vergde een ganse dag opperste concentratie en vroeg me veel aandacht om alle gesprekken goed te volgen. Dat is een beetje het nadeel van alleen te zijn. Ik spreek te weinig luidop en ik voel dat in mijn keel dat ik te weing conversaties heb, zodat een routine gesprek volledig ontbreekt. Ik babbel wel een ganse dag door in mijn hoofd en op papier, maar dat is ver van hetzelfde als tegen levensechte mensen te praten. Ik kan vandaag genoeg rusten. Ik heb wel bij de kapper al mijne nodige parlé gedaaan en voor de rest zal het tegen mijn hond zijn: "flinke jongen" en "goed zo". Overmorgen is de grote opening van de vernieuwde dijk, maar ik heb vandaag al een serieuze kijk gaan nemen. Ze voorspellen een warm en zonnig weekend en samen met die opening en de daar aan verbonden attracties, zal het voor mij toch te druk zijn. Hopelijk hebben de bezoekers het nodige respect voor al de gedane arbeid want eerlijk gezegd, het oogt zeer mooi. Alleen de blauw-witte banken zijn op herstelling gestuurd en hopelijk komen die vlug terug. Verder in het nieuws was er de 'implosie' van de duikboot Titan en ons aller Wout die Belgisch kampioen snelheid werd. Tot morgen
Biebieke verjaart vandaag! En niet zomaar een cijfer! Al 75 zomers! Daar ben ik dan wel trots op dat ik zover gekomen ben zonder noemenswaardige ongevallen of tegenslagen. Sommigen zeggen tegen mij: ja maar...eigenlijk ben je al 9 maanden ouder! Niets van aan, leven is er pas als je kan ademen en dat gebeurt pas als je geboren bent. Dat deed ik op 22 juni 1948 om 6u30 (ongeveer) en zo vroeg ben ik deze morgen ook opgestaan. Een grote verrassing stond me te wachten want mijn naamgenote bij de buren, had mijn hekken versierd met ballonnen in allerhande kleuren, vlagjes aan een draad en in zilveren ballonnen, een 7 en 5. Ik zag dat haar rolluiken nog omlaag waren en dus heeft ze terug rust moeten nemen na het opblazen en ophangen van de gekleurde bellen. Ik denk dat ik een ganse dag met een smile ga rondlopen. Pas deze avond verwijder de kleurjes en slingers. Het is voor mij zo eens een tijd voor een kleine terugblik, wat er in die jaren is veranderd. Het belangrijkste vind ik dat in mijn geboortejaar de vrouwen in België stemrecht kregen. Toch heeft het nog lang geduurd en is nog niet volledig afgerond: de gelijkheid van man en vrouw op sociaal, economisch, maatschappelijk, intellectueel enz vlak. Verder 75 jaar wereldgeschiedenis op de maat van mijn nog niet voltooide leven. Met vallen en opstaan heb ik leren stappen, gaan en staan, zowel letterlijk als figuurlijk. Lezen en schrijven is altijd mijn lust en leven geweest Ik ben begonnen met leren schrijven op een lei met griffel. Dan potlood en papier, ballonpenneke, vulpen, bic, stift en nu heb ik alleen mijn 10 vingers nodig om alles te noteren op pc. Lezen is nog altijd hetzelfde gebleven maar 'hoe ik lees' verandert ook weeral. Geen boek of papier meer nodig maar wel 2 goede ogen en een paar vingers om te scrollen of te swipen voor de e-reader die ik voor mijn verjaardag krijg. Dat is ook luxe want nu kan ik zonder nachtlampke lezen in bed met een pluimgewicht in mijn hand. Welke belangrijke mensen heb ik allemaal de revue zien passeren? 7 Pausen: Pius XII, Johannes XXIII, Paulus VI, Johannes Paulus I, Johannes Paulus II, Benedictus, Franciscus. Ik heb in ons land Leopold III gekend, Prins-Regent Karel, Boudewijn, Albert en Filippe. Ik heb 42 regeringsleiders meegemaakt van Paul-Henri Spaak in 1948 tot Alexander De Croo vanaf 2020. Op al die 75 jaren heeft er slechts 1 vrouw het land mogen leiden voor 12 maanden, Sofie Wilmès. Ontspanning was er in de jaren 50 met muziek van Bob Benny, La Esterella, Jean Walter. Nu luisteren de kinderen naar K3 en ik naar Meteoor. Voor de rest ontwikkel ik mee met de tijd, leer bij, luister naar de getuigenissen, en veslaggeving van het wereldgebeuren in de media. En verder zullen het rustige uurtjes worden vandaag. Afsluiten met een gezegde van Erich Fried (1921-1988): "Het is geen onzin, zegt het verstand. Het is belachelijk, zegt de trots. Het is onmogelijk, zegt de ervaring. Het is wat het is, zegt de liefde". Tot morgen
Het is weerkundig gezien de kortste nacht. Niet voor mezelf. Ik heb mijn 8u geslapen als een roosje en ben dus fit genoeg om de meeste uren van de langste dag bewust mee te maken. Het is wel frisjes buiten, met een wind die de frisheid en geur van de zee meebrengt. Een giletke aandoen, want mijn armen hebben rap kou. Mijn benen kunnen wat frissere temperaturen verdragen dus blijf ik thuis in mijn short en op blote voeten rondlopen. Dàt geeft een zomers gevoel. Voor de rest zal het een rustige dag zijn om te genieten van de bloemen in de tuin. Door het frissere weer aan zee, hebben ze hun kleurenpracht behouden en door de fikse buien voldoende gezond vocht gekregen. Ik heb veel planten in potten gezet, omdat de hond té kwistig zijn water strooide en zodoende de bloemekes en plantjes kapot maakte. Ik heb nu, om het zo te zeggen, een zwarte plastieken border, waar mijn geraniums de kans krijgen om te groeien en te bloeien zonder het verkeerde nat te krijgen. Ik heb de cultivars van de geraniums maar ook verschillende soorten wilde planten. Is het in de lente 'geel' in de tuin dan is het nu een mengeling van paars en wit. Andere jaren koos ik altijd voor roze of rode pelargoniums maar dat gaf problemen als er een plantje de geest gaf om dezelfde kleur terug te vinden. Vandaar mijn keuze dit jaar voor wit. En als ik eentje moet vervangen, wit is wit en geeft geen moeilijkheden om er eentje te vinden. Het zal niet alleen lezen en genieten zijn in de tuin, maar ook wat werken. Door de regenbuien is er weer veel onkruid dat tussen de tegels verschenen is. Dat verwijder ik liefst manueel. Er lopen te veel dieren (van pieren, over bijen, vogels en mijn hond) in de tuin om met gif rond te gaan, dat ik ook niet in huis heb. Tenandere dat is een goede fitness oefening, buik- rug- en armspieren zet ik daardoor nog eens in beweging. Als ik dan buiten ben zie ik meteen dat ze 'het rad van fortuin' gaan afbreken. Brulboei was niet tevreden dat hij moest dansen naar de de pijpen van één tweedeverblijver bij monde van een rechter in Brugge. Tsja, hij moet nog altijd leren af en toe eens het onderspit te delven en aanvaarden dat er hogere instanties zijn dan burgemeester en volksvertegenwoordiger, die soms meer gezag hebben. Men is nooit te oud om te leren dat ondervindt ook deze 71 jarige politieker. Maar de 'brulboei' of 'waarschuwingsboei in de scheepvaart', zal misschien ook de levens redden van de avonturiers van de 'Titan'. De mini-onderzeeër die seinen doorzendt via deze levensreddende boeien. We zullen er vandaag beslist nog over horen. Tot morgen
Niemand aan wie ik speciaal moet denken vandaag, dus laat ik onbekenden maar de revue passeren. Op de voorgrond staat de verdwenen onderzeeër, van de firma Ocean Gate Expeditions. De onderzeeërs die deze firma liet construeren hebben niks van doen met bescherming van het onderzeese patrimonium, maar lucratieve verlofjes en uitstapjes aan te bieden voor wie alles al heeft gehad en naar avontuur snakt. De firma bestaat louter en alleen om miljardairs of andere rijken een exclusieve onderwatertrip te gunnen voor 230.000€ . Het is niet de "Yellow Submarine" die The Beatles bezingen maar een witte onderwatersigaar die 5 personen herbergde in een beperkte ruimte, die naar het wrak van de door bacteriën aangwreten Titanic wilde gaan bekijken. De beroemde boot, die zonk in april 1912, ligt op 3.800m diepte en het curieuze bootje was uitgerust om tot 4000m te duiken. Bij het ongeluk met dat gigantische onzinkbare schip kwamen er 1552 mensen om het leven. Zijn dat er nu 1557 geworden? Of heeft de schipper/kapitein de mogelijkheid gezien om terug naar de oppervlakte te komen en nu zonder zendapparatuur zit om zijn positie duidelijke te maken? In ieder geval, als ze niet overleven is het een dure prijs om te sterven. De 'erven' zullen in spanning op het thuisfront zitten wachten of er rijkdom onverwacht in hun schoot zal worden geworpen. Tot zover dit onderwateravontuur waar er een vervolg op komt. En uit het kelderwater is er in Brugge een 'loden' kist tevoorschijn gekomen. Dàt moet zeker de restanten van een belangrijk iemand bevatten zoals heiligen, koningen en keizers, aldus de archeologen ter plaatse. Enkel de groten der aarde verdienen een 'loden' kist om ten eeuwigen dage te worden gevonden en liefst 'intakt'. Ik ben eens curieus! Nieuwsgierig ben ik natuurlijk ook naar de twee vorstinnen, niet die uit het verhaal "De Vorstinnen van Brugge" uit de historische BRT reeks van 1972, maar de twee koninginnen "Van Vlees en Bloed" en dat is ook weer niet de titel van de VRT reeks uit 2009. Vandaag komt het Hollandse koppel ons land bezoeken. Van de mannen moet ik vestimentair niks vertellen, dat is gewoon in een stadspak dat die zullen verschijnen. Maar beide vrouwen zijn zéér modeminnend, modebewust en uitdraagsters van de Belgische mode. Chauvenistisch als ik ben vind ik onze koningin iets eleganter dan haar Nederlandse tegenhangster, afkomstig van Latijns-Amerika. Tot morgen
Ik heb mijn wandeling al gedaan. De strandgasten zijn al present op het strand evenals de zonnekloppers. De wandelaars kuieren nog rustig op de dijk. In de zijstraten ziet men de haastige winkelaars die nog vlug hun boodschappen willen doen vooraleer zich ook op het zand te gaan nestelen. Een rustige voormiddag aan de zee, met goed weer, blauwe luchten, hier en daar een enkel verloren gewaaid wolkje en een rustige tevreden zee. Het zijn nog de weken van de 3e leeftijd vóór de invasie van het jongere en kleinere grut. Maar ik ben altijd blij met de mengeling van jong en oud. Ik hoor graag de kinderen, zie graag de ouders hollen achter de loopfietsjes, het gesmos met de ijsjes, de wafels en de frieten met mayonnaise en ben gelukkig dat ik het gewoon kan bekijken zonder er zelf aan deel te nemen. Eens heb ik dat zelf allemaal gedaan en nu is het aan de volgende generatie om het strandplezier en gesmos mee te maken. Samen met de hond zit ik op de bank al dat leven af te zien en geniet ervan. Ik heb natuurlijk ook al de krant gelezen met de verslagen van al de festivals. Iedereen was lovend over het optreden van Johnny Depp, nog méér over de transformatie van Helmut Lotti, maar bovenal het 3u durende optreden van de onverslijtbare rocker The Boss, Bruce Springsteen. Ik ben van die laatste een héél grote fan maar heb of zal nooit naar een live act gaan kijken. Niet van hem of iemand anders, want de luidsprekers met de bassen die oorverdovend lawaai produceren, doen de grond trillen en dat kan ik niet hebben. Ik luister dan thuis maar naar een van de vele CD's van deze, nu al 73 jarige man. Een ander nieuwtje in de krant kwam van Herman Brusselmans. Na 37 jaar heeft hij eindelijk besloten om met een kortere haarsnit door het leven te gaan. Volgens eigen zeggen 'omdat zijn langere haren allemaal pierendood waren'. Hopelijk overkomt hem nu niet hetzelfde als Simson/Samson en verliest hij nu ook niet zijn schrijfkracht. De legendarische Simson verloor zijn kracht door in een onbewaakt moment, de oorzaak van zijn kracht te vertellen aan de tempelprostituee Delialah, die prompt zijn haren knipte en Samson tot een zielig manneke herleidde. Het verhaal is te lezen in de Bijbel, meer bepaald in het Oude Testament in het "Boek Rechters". Vele malen is het verhaal geschilderd o.a. door Rembrandt (1606-1669) en in onze tijd bezongen door Tom Jones en Middle of the Road. Tot morgen
Honderd druppels om de tuin, het gras, de bloemen en het onkruid te verblijden. En direct aanwezig, samen met dat regenwater, 100 muggen om mij te ambeteren en mij, zoveel als mogelijk, van mijn bloed te ontdoen. Dat is dan naast de zomerse zwoele nachten ook een feit dat me weerhoud van te slapen. De hitte temperaturen zijn niet altijd feel-good momenten, en toch geniet ik er volop van om met luchtige kledij te kunnen rondlopen en al mijn poriën zoveel als mogelijk bloot te stellen aan de warme buitenlucht. Maar vooral op de middaguurtjes is het meestal binnenzitten en tv kijken. Ik mis de avondprogramma's omdat ik zo lang mogelijk wil buitenzitten. De siësta wordt gebruikt om naar de koers te kijken, de opgenomen programma's te bekijken of wat zappen op zoek naar wat nieuws en interessants. Zo kwam ik bij 'Trooping the Colours' terecht op de BBC. Dé tv-zender van het land dat eeuwenoude tradities in stand probeert te houden en daar ook in slagen. Op korte tijd zijn er toch wat specialekes uitgezonden, de begrafenis van Hertog van Edinburgh en vorig jaar van Queen Elisabeth, met alle noodzakelijke geplogenheden voor een rouwritueel. Dit jaar de ceremoniële installatie van de nieuwe koning. Gisteren het aanschouwen van the King on his horse, van zijn Household Guards. Na 37 jaar onderbreking kon een koning weer eens vanop zijn paard aan troepenschouwing doen. Hoe die 75 jarige man vandaag zal doorkomen, daar durf ik zelfs niet aan denken. Een cortisone-infiltratie, of veel dafalgans? Een man van wat oudere leeftijd, met rugklachten die 2u op de rug van een paard doorbracht? De Gouden Koets kon niet gebruikt worden voor zijn inauguratie omwille van 'niet comfotabel genoeg voor King & Queen' omwille van zware rugklachten van beiden. Natuurlijk wil Sjarel, na zo'n lange wachttijd alle egards van zijn koningsschap meemaken, desnoods met het trotseren van zware lichaamlijke klachten. Tenslotte moet de vorst fris, fit en jong ogen voor zijn onderdanen om in hun gunst te kunnen staan. Niemand is gediend met een kreupel koningspaar. Zijn voorvader Charles II (1630-1685) voerde dit feest in en deze parade werd geofficialiseerd in 1748. Ik heb dus naar dit kleurrijk spektakel gekeken, waarbij er veel figuranten in optraden: 1500 soldaten, 400 muzikanten, 300 paarden (moren, schimmels, arabische volbloeden..). En bij de muziek waren er natuurlijk de klassieke marsen te horen maar ik hoorde ook flarden van "Soldiers who want to be heroes" van Rod McKuen (1933-2015). Tot mijn verbazing enkele noten "Catootje" van Wim Sonneveld (1917-1974) Vooral de noten van "...in de karrek, in de karrek, zei de dominee...", hoorde ik en ging de rest van de zinnen maar eens terug opzoeken. Het is een lied met een kettingrefrein, "zei dominee", "zei wafelvrouw", "zei lichtmatroos".....het is gebaseerd op een Hamburgs volksliedje uit de 18e eeuw als protestsong tegen Franse overheersing en met een melodie uit "Le Nozze di Figaro" van Mozart (1756-1791). Tot morgen
