Dag één, van de laatste maand van het 'nieuwe jaar' dat binnenkort 'oudjaar' is. Een waterig zonnetje en een schrale zuidoostenwind, moet me tevreden stellen op deze zondag. Om positief te blijven zoals de temperatuur (2°C), geen grijs wolkje aan de hemel te bespeuren. Vanachter mijn venster naar buiten kijkend, is het net een lentedag met dit verschil, als ik wat beter kijk, geen bladje meer aan de struiken en bomen behalve dan aan mijn Spaanse eik en mijn ligustrum haag. De opeenvolging van de seizoenen, zo is het ook met het leven. Gelukkig ga ik telkens naar de lente 'en een nieuw geluid'en brengt de winter wat rust in het leven. Tenzij men natuurlijk van plezier en voedingsspecialiteiten houdt, dan komt er nu een maand met feesten aan en eten dat geëtaleerd word in alle winkels, buurtwinkels en warenhuizen. Ik kan deze kelk gelukkig laten passeren. Ik heb die feesten van 'den hoorn des overvloeds' al lang afgezworen. Het is dan voor mij in deze periode een ware kalvarieberg om boodschappen te moeten doen. Veel meer valt er op deze eerste december, feestdag van Sint Elooi of Sint Eligius (588-660) niet te vertellen. Het is voor de rest toch maar dezelfde rotzooi van iedere dag: regeringsformatie in ons land en in Europa, oorlog, zware verkeersaccidenten met bekende en onbekende Belgen. Geen opbeurend nieuws. Ik zal maar een romanneke lezen, dat brengt me ver van dit trieste tranendal maar in hogere sferen. Tot morgen
De laatste dag van november. Deze maand kan het niet laten om tot zijn laatste snik, grijs en somber te zijn. Overal lees ik dat het zonnig zou moeten zijn omwille van het hoge drukgebied pal boven mijn hoofd, niets is dus minder waar. Het eentonige grijs en de kilte heeft weer de bovenhand gekregen. Ik heb niet mee gedaan aan de shoppingrage van 'black friday', maar toch zal ik niet gaan winkelen vandaag. Omdat ik al niet graag boodschappen doe, voorzie ik voldoende voeding en al hetgeen ik nodig zou kunnen hebben, bij één shoppinguurtje in de week. Ik besteed mijn tijd buitenshuis liever aan een wandeling in de duinen, het strand of de dijk dan in die hel verlichte hallen waar ik mijn inkopen doe. Toch was het weer een drukte van belang in de winkelstraten. Dat zag ik op teevee maar ook aan de vele passagiers die ik op de tram zag zitten (die passeert op 20m van mijn huis).
Dan nog even over een goede opmerking die ik van Fred kreeg: "Uranus, en zeker Neptunus, is niet met het blote oog zichtbaar". Ik ben geen sterrenkundige, ik ken niks van astronomie, heb geen telescoop of verrekijker, maar ben wel altijd nieuwsgierig naar de grote en kleine sterren die fonkelen aan het hemelfirmament en die ik met het blote oog kan waarnemen. Ik heb daarvoor een zeer goede 'app' gevonden die voldoet aan de nieuwsgierigheid van een 'lekenmeisje' als sterkundige: "wat zie ik aan de hemel". Dat geeft me info over de zichtbaarheid van het ISS, de planeten, kometen, de sterren... en alles wat er boven mijn hoofd te zien is op een heldere of ± heldere nacht. Ik raadpleeg die app iedere dag, vooral om te weten wanneer het ISS te zien is. Ik zou natuurlijk ook eens naar 'Astropolis, Space Science Center' een centrum voor 'sterrenkunde en ruimtevaart', kunnen rijden in Oostende. Dat is ocharme 10km hiervandaan. Dat is regelmatig open in de namiddag voor een bezoek maar ook voor avondspreekbeurten en nachtevenementen. Dat zou een activiteit met de kleinkinderen kunnen zijn, maar die zijn niet meer 'klein' en hebben andere vakantieactiviteiten gekregen dan degene die oma organiseerde als ze op logement komen of kwamen.
Gisteren was er klank en beeld over het overlijden van de componist Giacomo Puccini (1858-1924). Niet zijn muziek kreeg de volle aandacht, wel de experimentele behandeling van keelkanker door een Brusselse dokter. Door complicaties van de 'Radiumtherapie', overleed hij en kreeg in onze hoofdstad, wat men noemt, een staatsbegrafenis. Voor mij is dat het vermelden waard omdat ik ook, als baby van 1 dag behandeld ben met Radium, te weten verwijdering van gezwel op mijn rechterarm. Gelukkig op tijd gestopt want op die plaats van mijn bovenarm (ong 8cm) was alle huid verbrand en is er nooit meer huid of onderliggend weefsel gegroeid, enkel een dun vliesje boven het bot. Ik draag dus altijd korte of lange mouwen, wat geen ramp is. Tot morgen
Vrieskou buiten, knus en gezellig warm binnen. Twee dagen vroeger dan voorzien, doet de winter (01/12) zijn intrede in ons land. Met 4°C buiten is het nog altijd koud te noemen en niet gewoonweg 'fris'. De zon schijnt volop en er is weinig wind. Goed beschut en met warme kledij, kan ik op mijn bank buiten zitten deze middag, en toch wat lezen. Zo kan ik nog wat extra Vit.D opslaan. Alle momenten dat er buiten kan gezeten worden pik ik mee, want het zijn wel erg korte dagen aan het worden. De zon komt op om 8u21 en gaat onder om 16u41, dus hoop en al zijn er 8 uren daglicht. Met deze heldere hemel is het 's nachts spijtig dat er zoveel 'lichtvervuiling' is. De sterrenhemel is eigenlijk herleid tot een planetenhemel. Hier en daar zie ik wat kleine puntjes fonkelen maar het zijn vooral Venus, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus die schitteren in de heldere zwarte hemel. Ook is het ISS weer duidelijk te zien en op een treffelijk uur. Vanavond om 18u32. kan ik weer eens zwaaien naar de astronauten die maar rondjes draaien. Enfin, ik wil maar zeggen dat zo'n avondlijke/nachtelijke hemel ook mooi is om naar te kijken. Met de hond veel buitengaan, op elk uur van de dag, doet me toch meer naar alles kijken rondom mij, observeren en dan later weer opzoeken wat ik gezien heb.
Na weken reklame maken, is het dan eindelijk zover: Black Friday. Wie niet weet dat er zogenaamde afprijzingen zijn op de meeste consumptieartikelen, heeft op een andere planeet geleefd. En gisterenavond kwamen de verbruikersorganisaties ons nog eens wijzen op die verdomde Chinese internet winkels met hun minderwaardige producten die niet meer geschikt zijn voor tweedehandsconsumptie. Dat die kledij en speelgoed 'Made in China, Hongkong, Vietnam, Laos, Korea, India...' ook te vinden zijn in de gewone kleding-en speelgoedwinkels maar zeker en vast ook C&A, Kruidvat, Zeeman, Action,...en door andere internetgiganten zoals Amazon, Bol.Com....duurder en even slecht van kwaliteit zijn, daar gaat men liefst aan voorbij. Die firma's stellen hier mensen te werk, ook soms onder onmenselijke omstandigheden net zoals men de Aziatische fabrieken verwijt. Bij het succes van de enen moet een ander het onderspit delven. Ik heb nog nergens gelezen waarom die internetshops zoveel aantrekkelijker zijn voor de mensen. Wel het antwoord is simpel: daar kopen is betaalbaar voor een modaal gezin. De verplichte uitgaven zoals voeding, electriciteit, gas, verzekeringen, wonen en leven tout court, vergen al een hele hap uit het budget van een gemiddeld inkomen. Men zoekt goedkope en betaalbare oplossingen voor niet noodzakelijke aankopen en die vindt je dan bij al die binnen-en buitenlandse internetshops. Hetzelfde is er voor producten die zgn exclusief bij apothekers te koop zijn en nu via Farmaline of Newpharma aan een iets meer dan productieprijs, te krijgen zijn. Natuurlijk is er weinig protest bij die mensen, hun winsten zijn gigantisch voor een doodgewoon dafalganneke aanbevolen door de dokters ter bestrijding van allerlei kwaaltjes. Tot morgen
Mijn dag verloopt enigszins anders dan gewente. Om 9u belde de poetshulp dat ze pas, als ze mocht, zou komen in de namiddag. Ik heb maar ja gezegd, maar dat heeft wel mijn schema een beetje op zijn kop gezet. De zon schijnt en dan is gans de buurt buiten. In plaats van te poetsen en wat voorbereidingen te treffen voor deze namiddag, is er één grote babbelpartij geweest deze voormiddag met de buren. Ook gezellig als afwisseling van de donkere natte dagen, die geweest zijn en nog moeten komen. Een namiddag kuisen heeft als nadeel dat ik mijn siësta deze middag moest missen. Eén werk is al half begonnen of half gedaan zo je wilt, uitkuisen van mijn fietketeltje. Het oude vet laten smelten en dan kan ik samen met de hulp het oude vet in een zak doen en bij het vuilnis zetten. Ik wil terug 'blancs de boeuf' in mijn frietketel voor mijn frietjes en kroketjes. Vanavond ga ik frietjes eten met 'varkensgebraad' en wat pepersaus. Klaargemaakt en zelf meegebracht van de Colruyt. Het zal me smaken. De geneugten van het leven en daarachter nog een fruitpapke of een yoghurtje. Alles zal doorgespoeld worden met 'cranberrysap'. Natuurlijk doe ik zoals iedereen, alles eens controleren en wikipedia inschakelen om over alles te lezen wat ik binnenspeel. Ook die cranberries nam ik onder de loep. Maar zoals ik gisteren op de tv hoorde, dat mensen ChatGPT om extra uitleg vragen over hoe en welke medicatie ze nemen, vind ik een stap té ver. Apotheker, en de dokter die het voorschrijft, geven toch voldoende uitleg over het waarom van die medicatie, hoeveelheid, wanneer de inname moet gebeuren en hoelang je bepaalde medicijnen mag nemen. Er is ook nog zoiets als een bijsluiter waarop je alles kan nalezen. Je kan dat laatste nauwelijks nog terug in het doosje krijgen maar alle mededelingen kan je toch lezen vooraleer er een prop van te maken. Ik zie nu niet direct het nut in om deze toepassing van het internet of deze app, te gebruiken om een ziekte vast te stellen en naam van geneesmiddelen voor te stellen en te gebruiken bij de diagnose. Ik ga toch liever naar een dokter die me met eigen ogen kan aanschouwen en luistert naar mijn klachten, dan in het wilde weg een anonieme en onzichtbare bron te raadplegenen en raad en behandeling te krijgen. Mijn leven is me dierbaar en dan wil ik er de beste zorgen aan geven en krijgen. Maar voor de rest is die 'bot' weer een gigantische verrijking die ik krijg toegespeeld om mijn kennis te vergroten van hetgeen ik echt wil weten. Het spreekwoord 'nooit te oud om te leren' maak ik gelukkig in deze tijd mee.Tot morgen
Vandaag 929 jaar geleden, riep tijdens het Concilie van Clermont, Paus Urbanus II (Odon de lagery °1035 of 1042- †1099) op, om ten strijde te trekken tegen de Turken en de Arabieren die de Heilige Plaats, Jeruzalem, wilden innemen om als belangrijkste plaats van de moslims te laten fungeren. Die strijd werd later bekend als de 'Eerste Kruistocht'. Zo zijn er 8 kruistochten (1096- 1270) geweest waar de toenmalige vorsten en edellieden van het Europese continent aan deelnamen met hun legers. Zoals we vandaag al weten, zijn die oorlogen nooit beslecht en duren nog altijd voort. De 'inname van Jeruzalem en omstreken' zijn al eeuwen en decennialang in naam van 'God de vader, de Zoon, de Heilige Geest' (God wil het) 'Jahweh' of 'Allah' en een religie het strijdtoneel dat geen oplossing vindt. Wederom zijn er de onschuldige slachtoffers die fanatici in hun kortzichtigheid en koppigheid en betweterigheid, de bewoners van het Midden-Oosten, deze oorlogen doen ondergaan en aandoen. Het is geen 'kruistocht' meer die de rest van de wereld wil beëindigen maar een 'kruidvat' dat onschadelijk moet gemaakt worden, zoals iedereen zegt en vraagt. De eindeloze munitie-aanvoer, die de strijdende partijen blijven vinden om de strijd voort te zetten, moet stoppen. Wat zegt men dan als men onze hele geschiedenis bekijkt? Niks nieuws onder de zon, en die zal vandaag zeker niet schijnen. Want het is de zoveelste regendag dat we in 2024 hebben gekregen, en het jaar is nog niet voorbij. Raziel is aan de beterhand, maar kan deze regendag nog gebruiken om op zijn effen te komen. Ik heb hem gisteren een kalfshoefje gegeven en daar heeft hij zich uitstekend mee vermaakt. Maar regen is ook een stuk leesellende. Mijn krant is nog altijd aan het drogen. Vandaar dat ik vlug aan de pc zat om het nieuws te lezen. De spellekes en al de rest zal voor straks zijn. Gisterenavond werd dan de eerste uitzending vertoond, de met veel trompetgeschal aangekondigde docu "Leven in verlengingen" van Mathias Sercu over zijn zoon Tore. Die leeft al 3 jaar in permanente palliatieve gedachten. Een zeldzame kanker van de zoon, bepaalt het leven van de familie. Ik heb er 5' naar gekeken. Het was een te droevig verhaal waar ik mijn dag niet mee kon afsluiten en heb het ook niet opgenomen. Deze docu kan een hulp bieden aan mensen die moeten leren omgaan met ziekte en afscheid nemen van jonge mensen. Ik wil 's avonds niet met een verdriet van anderen gaan slapen. Gelukkig had ik "Het Eiland" opgenomen en daar heb ik mijn avond mee afgesloten. Tot morgen
De hond is ontzettend en verontrustend rustig. De wildebras is verdwenen na zijn forsig balspelletje van gisteren. Heeft hij zichzelf geforceerd om te blijven lopen en springen? Koorts heeft hij niet, enfin hij voelt niet warmer aan als anders. Momenteel is hij de rust zelve, blijft aan mijn voeten liggen en volgt me niet meer bij elke stap die ik zet. Ik ga geen liefdesverkondigen doen aan het adres van mijn viervoeter, maar de zanger Matthias Reim (jarig vandaag) deed me beseffen "Verdammt ich lieb'Dich". Andere dagen moest ik me niet afvragen waar mijn spring-in-'t-veld was want hij volgde me op de voet, nu moet ik hem toch wat vaker zoeken. Net zoals bij de mensen kan ook een hond eens een mindere dag hebben en is hij stijf van de acrobatiën die hij gisteren na lange tijd, weer eens deed. Afwachten dus, net zoals ik op mijn pakketje zit te wachten. Door de 'black friday hype' zijn er soms wel interessante koopjes te doen bij de producten die ik regelmatig gebruik zoals vitaminen, wondzalfjes, sprays bij verrekking om terug soepele spieren te krijgen. Ook voor de hond moest ik wat bestellen tegen teken, vlooien en ook tegen parasieten. Allemaal online te bestellen en thuis afgeleverd. Die 'black friday hype' teistert al weken mijn brievenbus en mailbox. Een overgewaaide koopjesdag waar er in Europa of bij ons geen woord gezegd wordt over de oorsprong. Een koopjesdag nà 'Thanks Giving Day' een feestdag voor de familie, om de goede gaven te herdenken die de Amerikanen kregen. De kalkoen is het nationale gerecht. Hier wordt nooit herdacht en gedacht dat we het goed hebben, althans de meesten onder ons. Hier nemen we enkel het consumptiegedrag over en vergeten we, er eens voor te bedanken zoals Yankees. Voor de rest heb ik niet veel te melden en ik ga ook niet aan ChatGPT hulp vragen.Tot morgen
Het zal een dag met kunstlicht worden. Dat is nu echt iets waar ik een hekel aan heb: overdag de lampen doen branden. Het enige plezante daaraan is dat ik het liedje van Urbanus kan zingen: "wijle z'n de mannen die de gas doen brannen.....". Het gebeurt niet zo dikwijls dat ik effectief de ledlampen moet aansteken, maar het is vandaag iets te donker om zonder extra licht, mijn gazet te lezen en mijn blog te typen. Niettegenstaande het regenweer ben ik toch maar boodschappen gaan doen want de voorraad snoepjes en eten, zowel voor mij als de hond, was bijna op. In ieder geval kan je daar in de grootwarenhuizen droog flaneren en ik was blijkbaar niet de enige die er zo over dacht. In die winkels weten ze blijkbaar niet meer welk feest er op komst is. Zowel de Sint Niklaasattributen, snoepjes en speelgoed, als die van kerstdag staan ten toon. De jinglebells, maretakken en stollen met marsepein, de roze varkentjes de marsepeinen patatjes, de grote speculozen klaassen, staan overal op de eerste rij en rekken vol. Ik heb de indruk dat de kerstvieringen (muziekuitvoeringen) en kerstversieringen al vóór Sinterklaas beginnen. De klassieke muziekstukken beginnen er weer aan te komen en hopelijk stopt men ook om Vivaldi te spelen. De koning heeft nog een 10-tal dagen geduld met Bartje, en dan moet hij toch wel eens voor de pinnen komen met een serieus en werkbaar voorstel. Bartje kan men tot hiertoe nog niet beschouwen als de grootse staatsman, een naam die hij zichzelf toebedeeld. Hij heeft nog niets bewezen want een burgervader van Antwerpen kan men toch moeilijk de 'redder van het vaderland' noemen. Ondertussen zijn de oude rotten al 169 dagen over tijd gegaan en regeren en regeren en regeren maar verder, alsof er geen verkiezingen zijn geweest. Om den duur zou ik zelfs durven zeggen: stuur Trump eens naar hier, op veertien dagen na de verkiezingen zijn alle ministers en hun functie, en de andere hoogwaardigheidsbekleders gekend. En toch zou ik niet in de USA willen wonen want daar heerst de macht van het geld, het kapitaal en van de gewiekste zakenlui. Ondertussen is het circus in Bakoe ook ten einde. Een duur spektakel om te zeggen dat het geen 5 vóór 12 is om de planeet en dus ons levensruimte en milieu te redden, maar iets na twaalven. Bon, ik zal nog een uurtje mijn kunstlicht kunnen uitdoen want tussen de gebroken wolken zie ik een streepje blauw komen. Tot morgen
We zitten nog altijd in het windveld van 'storm Bert' die raasde over de UK en Ierland. Hier zijn enkel de resterende krakkemikkige en halfverdorde bladeren gestrooid over het grasperk. De resterende groene bladjes zijn door een windcentrifuge gedraaid en verloren allemaal hun sap en hangen troosteloos klaar om ook van de takken te vallen. Het spel van de seizoenen, het ritme van het leven. De troosteloze aanblik is niet zo erg als de zon schijnt en er een blauwe lucht als achtergrond dient voor het doodse landschap.
Vooraleer ik mijn zacht gekookt eitje, met frietbokes om te doppen, ga opeten, vertel ik de laatste trend in eierland. De chichi-wereld heeft nu ook het minste ingrediënt van de keuken gevonden om er een duur product van de kunnen maken: het ei. Eigenlijk kun je bijna zeggen dat ze het ei van Columbus gevonden hebben om een nieuw snobistisch publiek aan te trekken. Een topklasse van het ei maken, een premium, het beste van het beste, met als roepnaam 'Marigold', de Engelse naam voor de 'goudsbloem'. Dit eitje kost evenveel als een doosje van 6 bruine eieren van kippen met vrije uitloop, 1,5€. Waar zit het verschil? Wat zegt de bewuste kippenboer daarover? De kippen krijgen een comfortabel leven, lopen vrij rond, krijgen afwisselende voeding met daarbij gemengd de blaadjes van de goudsbloemen dan nog wat oliën en zaden toegevoegd. Met fierheid zegt de producent en kippenhouder, dit is 'the queen of the eggs'. De restaurateur die het kakelverse eitje bereidde zegt over dat speciaal gelegde exemplaar: het eiwit is steviger, de oranje dooier is intenser, romig van smaak, zacht en puur. De 'marigold' is ideaal om te pocheren. Door de structuur van het eiwit zal deze bereidingswijze niet rap mislukken. Dit eitje is niet te vinden in de grootwarenhuizen, wel in de speciaalzaken van exclusieve voeding. Niet getransporteerd in de bruine kartonnen doosjes, maar in design zwarte eierdoosjes. Ieder ei is voorzien van een stempeltje met kroon en M. Deze speciale eieren blijven even lang eetbaar als de gewone eieren: in de ijskast, nog max 28 dagen na legdatum. Het kon niet uitblijven dat men een goedkoop voedingsmiddel ook zou promoten om het ook in een sterrenzaak te kunnen presenteren. In ieder geval dient men voor dit product geen dier op te offeren. Let wel, de kippenindustrie is niet zo onschuldig als het lijkt. Vrij snel wordt er een selectie gedaan door 'kuikenseksers' (seksen is de naam voor geslachtsbepaling bij kuikens), op de eendagskuikens. De haantjes worden eruit gepikt en vergast. Een tweede maal gebeurt die selectie als de kuikens 14-21 dagen zijn. Verdere weetjes, de witte eieren worden meestal gebruikt door bakkers en in de industrie. En de hennen die geen eieren leggen worden ofwel kip aan het spit, videeke, of kippenfiletke. Tot daar deze 'queen'. Want vandaag moet ik de "Queen" van de rock, van het showtoneel, van de zang, in herinnering brengen. Hun frontman Freddie is op deze dag al 33jaar ter ziele gegaan, maar niet vergeten. Tot morgen
Koud weer, zegt de computer. Ik kan dat gerust beamen, vandaar dat ik guur in alle trappen van 'meer' schrijf. Dat in afwachting van de lentetemperaturen die ons vanaf morgen weer beloofd worden. Het is hier een 'jojo' van wind, regen, warm en tegelijk kou blazen. De enige kledij die ik als standaard draag is namelijk mijn fleece-uitrusting. Dé beste uitvinding van de laatste jaren op vestimentair vlak, isolerende kledij. Binnen en buiten lopen zonder telkens een jas of een dikkere pull te moeten aantrekken, enkel handschoenen en een sjaal heb ik nodig om de hond buiten te laten en mee te gaan in de tuin. Ondertussen zijn de bomen en struiken die moeten 'kalen', al kaal geworden door de forse windstoten die er de laatste dagen zijn. Er schieten alleen nog een paar verrompelde bladeren over en kale takken. En toch steekt er links en rechts een nieuw begin op: de kokus stengeltjes zijn al 5 cm boven de grond. Sinds woensdagavond zit er een liedje in mijn hoofd van Jules de Corte (1924-1996), kleinkunstenaar en luisterliedschrijver: "Ik zou weleens willen weten, waarom......(laatste strofe) zijn de mensen zo moe, misschien door hun jachten en jagen, of misschien door hun 10.000 vragen, en ze zijn al zo lang onderweg naar de vrede toe, daarom zijn de mensen zo moe". Een fijn gevoelig liedje, daarbij sober, sereen, vol overtuiging en pakkend gezongen door Mgr André Léonard. Ooit Aartsbisschop van Mechelen-Brussel (2010-2015) die werd op de piano begeleid door een medebewoner van zijn pastorie van het heiligdom en bedevaartsoord in de Franse Alpen: Notre-Dame-du-Laus. Rik Torfs had toch wel een paar indringende gesprekken met deze voormalige Prins van de Kerk. In ieder geval blijft vooral de zin "ik zou wel eens willen weten..." haperen in mijn hoofd. Het is wel zo dat een mens alles wil weten, kennen, kunnen en begrijpen. We hebben daartoe in onze tijd vele mogelijkheden om onze vragen te beantwoorden maar toch zal het altijd een fragmentarisch antwoord zijn en zal het nooit volledig kennen of te doorgronden zijn wat we allemaal willen weten.
Ik ben één van de méér dan 2 miljoen bezitters van een vaste telefoonlijn. Waarom dat verbazend is vraag ik me af. Als ik wil bellen naar een overheidsdienst of een bedrijf staat er altijd een nummer bij van een vaste lijn. Bellen met gsm naar zo'n nummer is duur, tenzij men natuurlijk WhatsApp gebruikt maar dan heb je wel een WiFi- verbinding nodig. Bovendien, uren babbelplezier na 17u met een toestel dat niet gauw afslaat om terug op te laden is veel leuker. Bovendien ben ik ook van de generatie die niet met gsm-gebruik voor allerlei doeleinden ben opgegroeid en een goed gesprek doe ik nog altijd liever met mijn vast toestel. Dat niettegenstaande het me 145€ per jaar kost (volgens de berekeningen). Morgen komen de dure eieren aan bod. Tot morgen
Het minste dat ik kan zeggen is; het is guur buiten. De koude WNW-wind belette me nochtans niet om een nieuw kapsel te gaan halen bij de kapper. Voor mij is het uitzicht van het kapsel niet zozeer van belang, wel de goede hoofdmassage die ik er telkens krijg. En dan met een sjaal rondom mijn hoofd, naar huis. Zo blijft er tenminste toch één krulletje zitten. De wandeling op de dijk heb ik vóór mijn coiffeurbezoek gedaan. Het was al mijn krachten gebruiken om de zijstraatjes van de dijk door te komen, want 'de wind ging weer hevig te keer...'Maar de zee geeft een prachtig schouwspel bij dergelijk windsnelheden en dat maakt het de moeite waard om de wind te trotseren. Het is van belang altijd, ongeacht het weer, een frisse neus te halen, gezonde zeelucht in te ademen, het lichaam bestand te maken voor alle weertypen en geen kasplantje te worden. Genoeg over de weersgesteldheid. Als vrouw was ik uitermate nieuwsgierig naar het nieuwe programma op VRT met de bekendste politica van het ogenblik: Hertoginnendal. Ella Leyers en Gilles De Coster ontvangen er 7 politica's voor een weekend om dat vrouwenwereldje eens onder de loep te nemen en er de verschillende facetten van hun politieke leven, te bekijken. Eentje moest er wel de eerste avond al afhaken. Als weduwe en politica vond ze het belangrijk in de weekends alle aandacht te geven aan haar kinderen. Dat is dan al één verschil waartegen vrouwen, méér dan de mannen, tegen moeten optornen: het huishouden. Het programma is bedoeld om de verschillen weer te geven, waartegen de vrouwen moeten tegenaan kijken en optornen in voorheen, en nog meestal, een echte mannenwereld: de politiek. Voorkomen, kledij, alles komt in aanmerking om denigrerende opmerkingen te krijgen van de mannelijke collega's en meestal niet in liefdevolle bewoordingen. Alle verkozen vrouwen zijn door de mangel gegaan, denk maar aan Maggie De Blok wat die allemaal niet te verduren heeft gekregen bij haar aanstelling als Staatssecretaris en Minister. Noch de pers, noch haar collega's zwegen over haar voorkomen en gewicht. En plots zat daar Jean Marie Dedecker bij de vrouwen in de zetel, in de foyer van Hertoginnendal. Met een corpulent, omvangrijk postuur en zelfs zwaarder dan Maggie ooit is geweest. Nog nooit heeft iemand in zijn gemeente of in het federale halfrond er een woord aan vuil gemaakt. Was het een strategie van de presentatoren om dat in de picture te zetten? De slanke judocoach van weleer is verdubbeld in omvang en meteen ook in spraak en duldt ook ditmaal geen tegenspraak. Opmerkelijk was dat vooral Zuhal Demir hem de mond kon snoeren. Ik kijk uit naar de volgende aflevering. Tot morgen
De Midden- en Westkust liggen ± in de schaduw van Groot Britannië en de Oostkust profiteert daar veel minder van. Die coté krijgt veel meer regen en wind en dat was gisteren ook weer te merken aan de windsnelheden en regenval. Hier was er geen druppel nattigheid, de volle laag was voor Knokke. De koude was voor iedereen gelijk, nu ook nog, met moeite 2°C. Het voelt door de windstilte zachter aan dan gisteren toen de gevoelstemperatuur -2°C was. De winter komt stapvoets dichterbij, weliswaar op voortgang van de Processie van Echternach, 3 dagen koud, 2 dagen normale temperaturen voor de tijd van het jaar, of omgekeerd. Lachen is daarom één van de goedkoopste toestellen om warm te krijgen. Het ingrediënt is een conceptkunstwerk, "Comedian" genaamd van kunstenaar Maurizio Cattelan 64jaar. Gisteren werd het wel in het echt gepresenteerd op een veiling bij Sotheby's. En comedy is het echt wel, want de Chinees betaalde voor "banaan met ducktape aan muur gekleefd" gewillig 6,2 $ en zal de banaan, eens ze in zijn bezit is, direct met veel smaak opeten. Bij dat gebaar hoort er volgens mij een grapje: Wat denk een dom blondje als ze een bananenschil ziet liggen op het voetpad? 'Ooh nee, daar ga ik weer'!!!. Maar er werd gisteren nog kwistig met geld omgesprongen in de veilinghuizen. De schilder, soms smalend 'dat burgermanneke dat graag schilderde, van "Ceci n'est pas une pipe", René Margritte (1898-1967) heeft niet kunnen meemaken dat zijn "L'empire des lumières" verkocht werd voor 114 miljoen €. Enfin, tenminste nog één levende kunstenaar die kan genieten van de opbrengst van zijn kunstwerk. Men kan misschien verkwisting van geld noemen, maar ieder privé-persoon spendeert zijn geld zoals hij wil. Erger vind ik de verspilling van de belastinggelden . Niet alleen ons land zendt personen (140 Belgen aanwezig oa premier De Croo) naar de klimaatconferentie, COP 29, in Bakoe, hoofdstad van Azerbeidzjan, maar in totaal zijn daar 60.000 afgevaardigden van over de hele wereld aanwezig en nog eens 1700 lobbyisten voor de fossiele industrie. Mij maak je niet wijs dat die daar te voet of per fiets naar toe zijn gegaan. Dat om te zeggen dat we minder uitstoot moeten hebben, om onze broeikasgassen te verkleinen om de temperatuur op aarde niet meer dan 1,5°C te doen stijgen. Hoe kan tussen die mensenmassa een deftig debat ontstaan en een eensgezind standpunt worden ingenomen geldig voor alle landen in de wereld. Ik zal maar hopen dat ieder er nuttig werk probeert te leveren.
Een paar interessante 'dag van' vandaag. 'Internationale dag van de Televie'. Dat hoeft verder geen betoog. Het is ook 'Wereld Filosofiedag'. Een dag ingesteld door de UNESCO, om ons eens verbaasd en 'totally flabergasted' te laten zijn, eens 'reflecteren om te reflecteren', eens brainstoemen over de zin van het bestaan, of er een God is, of er nu echt leven in de hemel kan zijn. (goed was het programma van Rik Torfs, "Het Vaticaan, de Staat van de Kerk). Het is ook 'Wereld Hallo-dag', meteen krijgt iedereen eens een prettige dag toegewenst. Tot morgen
"De wind gaat weer hevig te keer..."zei de boot Marie Louise van Bart, maar vandaag zeg ik het ook. Koude wind, windstoten tot zelfs 70km/u, met 6°C op de thermometer af te lezen. Guur weer dus! Zelfs de tram is ervan ontspoord! Er was te veel zand op de sporen terecht gekomen en de 'kuistram' was nog niet kunnen uitrijden. Ontsporen gebeurt niet zó veel, maar zandophopingen komen veel voor. Er wordt dan altijd een 'bus' ingelegd, die de passagiers van Oostende naar Westende brengt, waar ze dan de tram richting De Panne kunnen nemen. Hier is aan het kapelleke is een spoor waar de trams, die van De Panne komen, kunnen draaien en terug rijden. De gestrande buspassagiers kunnen dan terug de tram nemen om hun weg verder te zetten met het Openbaar Vervoer. De bus brengt dan de gestrande passagiers in Westende terug naar Oostende. Ik heb gisteren mijn leuke klap gehad, een beetje vragen gesteld aan ChatGPT als een tussendoor amusementje. Zonder die vraagbaak, is er altijd voldoende gespreksstof, zelfs in kustdorp: bakkerijen die andere bakkers krijgen en duurdere taartjes presenteren, kappers die volgend jaar gaan stoppen, restaurants die te koop staan, B&B's die uit de grond rijzen als paddestoelen, soms met onaangename mensen die het uitbaten. En hoe kan het ook anders, de duurte van het leven en de winkelkar. Voor mij zijn dat toch belangrijke onderwerpen om eens van gedachten te wisselen met iemand, een persoon en niet alleen op het internet. Ook eens uitspreken wat zij en ik van de gemeentelijke-landelijke-wereldpolitiek denken. Meteen krijg ik dan 2 meningen te horen, want zij verteld dan ook wat haar man van dat alles vindt. Zo een namiddag is goed voor mijn keel eens te oliën en eens luidop te spreken tegen een ander levend wezen dan mijn hond. Die is wel blij als ik een discours hou voor hem, maar dat trekt niet op een discussie die ik soms eens graag heb.
In muziekland is er verdriet om het overlijden van de 50 jarige Glenn De Gendt van de boysband "Get Ready". Ik was daar niet echt een fan van, maar ze hadden wel wat mooie liedjes zoals "Diep". Hun afscheidstournee volgend jaar zal wel op een andere leest geschoeid worden. Meer heb ik niet te melden vandaag. Tot morgen
De tijd van de natte gazetten is weer aangebroken. Tegelijkertijd ben ik met dit weertype blij, dat ik niet meer door regen en wind naar mijn werkplek moet sjezen. Den 'atelier' is nu gewoonweg thuis, 10 stappen om me droog van de ene stoel naar de andere te veplaatsen. Ik moet wel af en toe de nattigheid trotseren want mijn woeffie moet eens naar buiten en dan ga ik telkens mee. Spijtig voor al die forenzen die weer kilometers file (vanmorgen al 490) moeten trotseren in regen en wind. Ik zou bijna zeggen: behouden vaart en veilig terug thuis. Het is wel grijs weer, maar niet zo donker dat ik er een licht voor moet aansteken om te lezen of te typen. Ik zit wel aan het vensterraam om dat mooie lichte grijs ook te aanschouwen, maar niet te bewonderen. Met dit buiige en winderige weer zie ik ook geen vogeltjes passeren, die hebben zich blijkbaar verscholen om niet té zwaar te worden door het nat dat aan hun veren en pluimen blijft plakken. Kort gezegd, het zal geen levendige dag worden buiten, maar binnen des te meer want mijn naamgenote komt wat koffie slurpen. Ik heb zoals gewoonlijk de klassieke koekjes in huis, die hebben een betaalbare prijs. Ik ga niet naar Parijs bij Cédric Grolet, de bekendste patissier/banketbakker van Frankrijk en omstreken. Gespecialiseerd in de 'trompe l'oeil' van appels, peren, frambozen, aardbeien, kortom alle fruitsoorten. Geprijsd; van 8-17€ per stuk. Hij begon ook aan snack uitvoeringen van alledaagse pistolets en serveert nu 'een broodje smos op mijn manier'. Je kan het verkrijgen voor 30€. Het zal wel lekker zijn maar daar heb je in een restaurant een hele menu voor. Sommigen willen kicken op het vermelden en kunnen zeggen; ik ben een smoske en een appel gaan halen in 'Le Meurice' geprepareeerd door Cédric Grolet.
Ik mag natuurlijk niet vergeten vermelden dat het vandaag de 'Internationale Dag van de Man' is. Ik wil hun deze feestdag niet ontzeggen want ze worden toch al zo weinig gewaardeerd, zeggen ze zelf. Niettegenstaande ze al de belangrijkste en vetbetaalste postjes bezetten, in de wereld, bedrijven, willen ze daarbuiten ook wat meer gefêteerd worden en hebben ze deze dag nodig. Ze willen erkenning hebben voor hun positieve mannelijke bijdrage aan de samenleving, gemeenschap, familie, huwelijk, kinderzorg, milieu.
Er is nog een heel kwalijke kwestie waar we nooit aan voorbij mogen gaan, bescherming van onze babies, kinderen, jeugd. Daarom is er vandaag ook de 'Internationale Dag tegen Kindermisbruik'. Dezer dagen staat het thema weer volop in de belangstelling. Het proces tegen een VIP, verdacht van pedofilie al dan niet met daden maar zeker in zijn fantasiewereld en met beeldmateriaal, is gestart. Voor mij en waarschijnlijk voor de meeste mensen, een niet te begrijpen misdaad tegenover weerloze wezens. Tot morgen
Ik ben zeker dat ik op maandagmorgen niet de enige ben die een beetje de 'blues' heeft, om aan een nieuwe werkweek te beginnen. Dat is al week 47 van 2024 die van start gaat. Een klein voorbeeldje van een herfststormpje heeft me deze nacht een paar uur wakker gehouden, vandaar een beetje mijn sloomheid. De zonnestralen waren er wel deze morgen en daar heb ik dan maar geprofiteerd.
Er is bekend gemaakt dat de Engelstalige versie van Wikipedia soms van 'AI', 'Artificiële of Kunstmatige Intelligentie' gebruikt maakt en die teksten opneemt in zijn internet encyclopedie. Het zullen natuurlijk geen geschiedkundige teksten en feitelijke gegevens, zijn waar ze gebruik van maken, maar wel van moeilijk controleerbare verhalen. Nu dat ik gisteren zelf gebruik maakte van dat technisch vernuft, vraag ik me af: gebruik maken van teksten, zinnen, woorden van AI...is dat plagiaat? Moet men niet altijd de bron vermelden? Ik vermeld nu wie dat mijn inspiratie en ten dele schrijver was van mijn blog op 17/09/24, maar ik ben in de krant noch in andere magazines nooit de vermelding van 'tekst gemaakt door ChatGPT' tegen gekomen. Iedereen wil laten uitschijnen dat hij/zij/hun iedere dag zoveel briljante ideeën hebben om er duizend woorden of meer aan te besteden. Het is een beetje bedriegerij en wordt op verschillende levels toegepast en toegestaan, zelfs in de scholen. Akkoord dat er gebruik van gemaakt wordt, het is een aardige en plezant toepassing, maar ik vind wel dat het moet vermeld worden.
Vandaag denk ik dan weer eens aan Marcel Proust (1871-1922), de schrijver van het gigantsiche werk met meer dan 3000 pagina's, meer dan 200 personnages, "À le recherche du temps perdu" of "Op zoek naar de verloren tijd". Een boek dat tot de verbeelding spreekt en ook veelal gekend is om de scene van zijn "madeleine-koekje gedrenkt in bloesemthee". Ik was ooit van plan om deze turf van een boek, die bevat zeven delen, te lezen. In de boekenwinkel stootte ik echter op een 'stripboek' van deze uitgave en heb me dat enkele jaren geleden aangeschaft. De verjaardag van Proust deed me naar het boek grijpen. en heb het op mijn dressoirkast geëtalleerd. Zo kan ik weer iedere dag een paar tekeningskes bezien en lezen en uiteindelijk naar waarheid en fier zeggen: ik heb het boek 'de zoektocht naar de verloren tijd' gelezen. Op mijn kast liggen zo verschillende boeken waar ik regelmatig een blad van omsla o.a. 'Wijsheid uit het Oosten in 365 dagen', 'Geschiedenis van België in 100 oude kaarten', 'boeken over de Belgische zee, kust en strand, en twee boekjes "Letterbuffet", een verzameling teksten en essay's van mijn vrienden en hun vrienden en waar ikzelf ook voor geschreven heb. Ik ben wel fier genoeg dat twee van mijn schrijfsels in een ingebonden boekje staan. Maar vandaag ga ik ook uit volle borst een lied uit 1959 brullen: "Kom van dat dak af" van Peter Koelewijn. Zelfs nu nog bekruipt me de dansmicrobe als ik ernaar luister, helaas niet meer al swingende, maar met kleine bewegingen op mijn stoel gezeten. Tot morgen
