Een belangrijke dag vandaag, enkele spannende uren zitten er aan te komen. Zoals in een thriller zit ik vol suspense te wachten op de uitkomst. Een heel belangrijke tijd in een vrouwenleven: de zomerkledij moet uit de kast gehaald worden, nagekeken en bovenal gepast worden. Ieder jaar zijn het momenten die aantonen of er grammetjes bijgekomen zijn. Ik durf niet te hopen op kilo's eraf. Ik controleer mijn gewicht niet. Er is nog nooit aanleiding geweest waarom ik dagelijks op een bascule zou moeten staan. Een weegschaal die me iedere dag de lust op een koekje of ijsje zou ontnemen. Dat wil ik me nog niet inbeelden. Voor mij is de maatstaf de kledij die ik in de zomer terug wil aandoen. Dan heb ik maar eens per jaar gewichtsstress. Dat is veel gezonder. Vooral de shorts hebben mijn aandacht. Al zijn het geen jonge frisse billetjes meer, ik loop nog graag in korte broek rond. Na een ganse winter ingepakt te zijn, snakt mijn beenvelletje naar een zonnestraal en frisse lucht. Als zou blijken dat niets past, zal ik alles wel op de verkeerde temperatuur gewassen hebben vooraleer ze veilig op te bergen in mijn kast. Iedere  uitleg is goed als blijkt dat alles te klein geworden is. Want zeggen en beweren dat ik verdikt ben is not done. Wel zijn er plots eens veel kilo's bijgekomen toen ik een paar jaar geleden, op een dag, zomaar gestopt ben met sigaretten te roken. Van mijn 18e, een pakje per dag. En dan zonder reden, was het genoeg geweest. Geen afkick verschijnselen, niet meer snoep of koekjes, maar een gezondere eetlust was het gevolg. Toen heb ik mijn kleerkast al eens vernieuwd en daar moet het bij blijven. Geen twee keer in mijn leven alles naar de kringloop doen. Op hoop van zegen en goed resultaat, ga ik er aan beginnen, de spanning is niet meer te harden. Seffens kan ik dan paraderen in mijn hot pants, al zijn de pijpen nu wat langer uitgevallen. Toch een beetje denken aan goed fatsoen!